در پایان مراسم، متن قطعنامه راه‌پیمایی توسط نماینده سندیکای بافنده سوزنی قرائت شد.
خواست‌های مشخص کارگران در ارتباط با شرایط کار و زندگی آنان د در متن قطعنامه به قرار زیر گنجانده شده بود:
ما خواهان تغییر قانون کار به‌سود کارگران هستیم.
ما خواهان مسکن مناسب برای کارگران و زحمتکشان هستیم.
ما خواهان تأمین کار برای کارگران بیکار هستیم.
ما خواهان منع بهره‌کشی از کار کودکان هستیم.
ما خواهان دستمزد مساوی در برابر کار مساوی برای زنان کارگر هستیم.
ما خواهان تأمین حق اعتصاب برای کارگران هستیم.
ما خواهان آزادی فعالیت سندیکایی هستیم.
ما خواهان شرکت کارگران در اداره امور موسسات صنعتی و کشاورزی هستیم.
ما خواهان رفع تبعیض حقوقی بین کارگران موسسات دولتی و خصوصی هستیم.
ما خواهان حمایت کامل دولت از صنایع داخلی هستیم.
ما خواهان منع ورود کالاهایی هستیم که تولید مشابه آن‌ها در داخل کشور امکان‌پذیر است.
ما خواهان جلوگیری از تعطیل موسسات تولیدی تحت هر عنوان هستیم.
نخستین جشن و راه‌پیمایی کارگری پس از انقلاب، در روز اول ماه مه، برابر با روز سه‌شنبه، ۱۱ اردیبهشت ماه ۱۳۵۸ با شرکت میلیون‌ها تن از کارگران و زحمتکشان در سراسر کشور برگزار شد.
هفته‌نامه «اتحاد»(سال اول ـ شماره ۹) به تاریخ ۱۵ اردیبهشت سال ۱۳۵۸ در گزارشی از این مراسم می نویسد:
« روز سه‌شنبه، ۱۱ اردیبهشت برابر با اول ماه مه، روز جهانی کارگران بود. امسال این روز در مملکت ما در شرایطی جشن گرفته شد که خلق‌های ایران با مبارزات دلاورانه خود موفق شده بودند به‌عنوان اولین قدم در انقلاب ضداستبدادی و ضدامپریالیستی خود، رژیم منفور و وابسته پهلوی را سرنگ.ن کنند. طبقه کارگر ایران یکی از ارکان این مبارزه بود و توانست با اعتصابات و تظاهرات شکوهمند و مقاومت قهرمانانه خود در برابر یورش دژخیمان رژیم سابق، پیروزی ملت ایران را تسریع و تضمین نماید.
به‌همین مناسبت میلیون‌ها نفر در سراسر ایران این روز تاریخی را جشن گرفتند. در تهران به دعوت سازمان‌های کارگری و همچنین احزاب و سازمان‌های سیاسی، راه‌پیمایی‌های باشکوهی ترتیب داده شد که طی آن کارگران خواست‌های خود را مطرح کرده و بر مبارزه خود با امپریالیسم و ارتجاع و عوامل وابسته به آنان تأکید نمودند.
ساعت هفت و نیم صبح به دعوت سندیکاهای مستقل و شوراهای کارگری کارخانجات تهران و حومه، ده‌ها هزار نفر از کارگران و فرهنگیان، دانشجویان و دانش‌اموزان در میدان توپخانه اجتماع کرده و از این محل در مسیر خیابان‌های فردوسی، اسلامبول، شاه‌آباد به‌طرف میدان دروازه شمیران حرکت کردند.
نماینده کنفدراسیون سراسری کارگران و زحمتکشان فرانسه نیز در این راه‌پیمایی شرکت داشت و به‌روی یکی از پلاکارت‌هایی که توسط کارگران حمل می‌شد، نوشته شده بود:
«زنده باد همبستگی زحمتکشان فرانسه با زحمتکشان ایران».
همچنین کارگران پلاکارت‌هایی با شعارهای زیر را در دست داشتند:
« ما خواهان افزایش دستمزد متناسب با کار و سایر نیازهای مادی و معنوی کارگران هستیم.» … « پیش به سوی تشکیلات واحد کارگری ایران».
کارگران و زحمتکشان در مسیر خود با استقبال بی‌نظیر هموطنان خویش مواجه بودند.
ساعت ۱۰ صبح، جمعیت به جلوی کلانتری ۹ رسید. در این موقع عده‌ای در حدود ۲۰۰ نفر سعی در تفرقه انداختن در بین صفوف کارگران و هواداران آن‌ها کردند. این عده زیر پوشش شعارهای مذهبی سعی کردند تظاهرات آرام و مسالمت‌آمیز کارگران را به‌هم بزنند؛ اما گروه انتظامات راه‌پیمایی با متانت کامل با این تحریکات روبرو شده و وحدت صفوف خود را حفظ نمودند.»
در میدان دروازه شمیران، پس از قرائت پیام شادباش یک تن از کارگران دخانیات و یکی از کارگران ساختمانی، ژان دوران، نماینده کنفدراسیون سرتاسری کارگران و زحمتکشان فرانسه خطاب به شرکت‌کنندگان در مراسم چنین گفت:
«دوستان و رفقای عزیز!
احساسات آمیخته به خوشحالی خود را از طرف طبقه کارگر فرانسه و بخصوص (ث.ژ.ت) ابراز می‌دارم. کارگران و ترقی‌خواهان فرانسه با شور فراوان به پیروزی شما درود می‌فرستند. ما به شما تبریک می‌گوئیم که با فداکاری مبارزه‌جویانه خود، با وجود اختناقی که رژیم به‌وجود آورده بود، مصممانه علیه دیکتاتوری به پا خاستید و در شکست ان موفق شدید …«.
