اول ماه مه روز جهانی کارگر را هرچه با شکوهتر بر گزار کنیم
هموطنان گرامی!
اول ماه مه، روزجهانی کارگر یادآور تاریخ مبارزات کارگران و زحمتکشان جهان برای رسیدن به یک نظام عادلانه، انسانی و شرافتمندانه است.
نزدیک به یکصد و سی سال قبل کارگران آمریکایی در یک حرکت منسجم و نمادین علیه ستم طبقاتی به پا خواستند. کارگران شهر شیکاگو از جمله پیشقراولان این مبارزه طبقاتی به حساب می آیند، که با یک حرکت مسالمت آمیز در اول ماه مه 1886 خواهان تقلیل ساعت کار روزانه به 8 ساعت کار و بهبود شرایط زندگی خود شدند.
این حرکت با مخالفت شدید کارفرمایان مواجه شد. پلیس حامی سرمایه داران با یک توطئه حساب شده، تظاهرات کارگران را بخون کشید. یورش وحشیانه پلیس به خانواده ها و تیر اندازی مستقیم به قصد متفرق کردن معترضین، عده ای کشت و هشت نفر را بعنوان مسبب اصلی دستگیر نمودند. آمار کشته شدگان اعلام نشد. از دستگیر شدگان یک نفر خودکشی کرد. یک نفر به 15 سال، دو نفر به حبس ابد محکوم شدند و چهار نفر را نیز اعدام کردند.
با پخش خبر سرکوب خونین اجتماع کارگران آمریکایی به دیگر کشورها، موجی از خشم و همبستگی جهانی بوجود آمد. از آن پس به پاس جانفشانی کارگران شهر شیکاگو هر ساله اول ماه مه (11 اردیبهشت) را کارگران، آزادیخواهان و انقلابیون سراسر جهان گرامی میدارند. و با برپایی نمایشات خیابانی اراده رزمجویانه خود را برای رسیدن به صلح، آزادی و عدالت اجتماعی اعلام می کنند.
طی تمام این سالها حتی در کشورهای استبداد زده و دیکتاتوری روز جهانی کارگر به اشکال متفاوت برگزار شده است. در سالهای دیکتاتوری رضا شاه و محمد رضا شاه و جمهوری اسلامی به غیر از مقاطع کوتاهی کارگران و زحمتکشان کشور ما این امکان نداشته اند تا جشن اول ماه مه را همگام با کارگران سراسر جهان آزادانه برگزار کنند. با این همه زحمتکشان کشورمان با شیوه های گوناگون این روز را گرامی داشته اند. در این راه قربانی و هزینه های سنگینی پرداخته اند.
تاریخ مبارزات کارگران جهان برای جهانی عاری از استثمار، جنگ و گرسنگی با فراز و نشیب هایی روبرو بوده است. در مسیر این مبارزه کارگران و زحمتکشان موفق شده اند:
ـ در تعدادی از کشورها بساط نظام سرمایه داری را برچینند و نظام سوسیالیستی بر پا کنند.
ـ بر علیه جنگ های منطقه ای و جهانی دوشادوش دیگر اقشار و طبقات میهن پرست و آزادیخواه به مبارزه بر خیزند و قدرت های سلطه گر و فاشیستی را بزانو در آوردند.
ـ توانسته اند بسیاری از قوانین مترقی روابط کار را به دولت های سرمایه داری تحمیل کنند.
ـ و …
پس از فروپاشی اردوگاه سوسیالیسم، نظام نئولیبرالیسم جهانی به رهبری آمریکا، با استفاده از فرصت پیش آمده مصصم است تا دستاوردهای زحمتکشان و نیروهای مترقی جهان را نابود کند. در همین چارچوب با بحران سازی های کاذب و با دامن زدن به جنگ های منطقه ای زیر نام “مبارزه با تروریست ویا دفاع از حقوق بشر” قصد دارد تاریخ را به گذشته برگرداند. بی جهت نیست که با تمام قوا سرکوب نیروهای ملی و مترقی وهمچنین تخریب زیر ساختهای کشورهایی که طی این سالها راه مستقلی پیش گرفته اند را در دستور کار قرار داده است.
موفقیت یا عدم موفقیت غرب برای رسیدن به هدف شوم خود، بستگی به اتحاد عمل نیروهای ملی و مترقی بویژه زحمتکشان جهان برعلیه چنین توطئه ای دارد. با توجه به بحران ساختاری که نظام سرمایه داری جهانی با آن روبرواست که نه تنها کارگران و زحمتکشان بلکه لایه های متوسط سرمایه داری را نیز بشدت زیر فشار قرار داده است. این روند نمی تواند در دراز مدت ادامه پیدا کند و با شکست روبرو خواهد شد.
کارگران و زخمتکشان کشور!
در حالی به استقبال روز جهانی کارگر می رویم که کشور با بحران شدیدی روبرو است. بیکاری، گرانی و تورم زندکی زحمتکشان را به شدت تحت تاثیر قرار داده است. فسادهای مالی و اقتصادی که این روزها به جراید و رسانه های گروهی کشیده شده است. نشان میدهد که در جمهوری اسلامی شرایط برای چپاول ثروت کشور توسط غارتگران، دزدان و رانت خواران دولتی و ابواب جمعی آنان چطور مهیا بوده است. در حالیکه زندان های رژیم مملو است از کارگران، آزادیخواهان و منتقدینی که جرمشان اعتراض به شرایط موجود است.
با توجه به داده های آماری تعداد بیکاران کشور بالای 7 میلیون نفر است. این در حالی است که مسئولین کشور سخن از 4.5 میلیون نفر از دانش آموخته های دانشگاهها و موسسات آموزش عالی به میان می آورند که جویای کار هستند. طبق آمار سازمان های بین المللی، ایران در رتبه 145 جهانی به میزان نرخ بیکاری قرار گرفته است. همین آمارها نشان میدهد که در کشور بیش از 2.5 میلیون زن سرپرست خانواده وجود دارد که از این تعداد 82 در صد فاقد کار هستند. از میان زنان بیکار 38 درصد را زنان جوان شامل می شوند. بیش از 4 میلیون کودک خارج از تحصیل وجود دارد. در سال 85 اعلام شد که 1.7 میلیون کودک کار در کشور وجود دارد که هر ساله به تعداد آنها افزوده می شود. درصد بالایی از این کودکان سرپناهی ندارند و به کودکان خیابانی معروف هستند. کارشناسان و پژوهشگران آسیب های اجتماعی این آمار وارقام را بیانگر همه واقعیت های جامعه نمی دانند.
با این همه سران رژیم داد سخن از کارگر و هفته کارگر سر می دهند. وعده ها و قولهای بی پشتوانه به کارگران میدهند. سخنانی که هر ساله با عبارت های متفاوت گفته می شود. در حالیکه عملکرد این دولت ها جدا از اینکه از کدام جناح حکومتی باشند،هیچ گشایشی برای حل مشکلات زحمتکشان در بر نداشته و نخواهد داشت. زیرا بدون حضور و اراده مردم، هیچ مشکلی از مشکلات کشور بطور اصولی و بنیادی حل نخواهد شد. اراده مردم در حالی تاثیر گذار است که آزادانه نظرات خود بیان کنند و تشکل های سیاسی و صنفی مستقل خود را داشته باشند. چیزی که در جمهوری اسلامی به این راحتی امکان پذیر نیست. اول ماه مه روز هبستگی جهانی کارگران شرایط مناسبی است که کارگران و زحمتکشان کشورمان همگام با همرزمان خود در سراسر جهان یک بار دیگر اعزم خود را بر علیه بی عدالتی ها و ستمگری ها به نمایش بگذارند. طبقه کارگر ایران در تمام جنبش های انقلابی کشور نقش تعیین کننده و تاثیر گذاری داشته است. حاکمان مستبد و استثمارگر همیشه از شکل گیری کارگران در سندیکاها و اتحادیه های مستقل وحشت داشته اند.
حرکت بسوی ایجاد و تقویت تشکل های مستقل کارگری از وظایف مبرم فعالان کارگری در شرایط کنونی می باشد. کارگران و زحمتکشان بدون داشتن تشکیلات منسجم ومتحد نمی توانند از حقوق خود دفاع کنند.
وظیف تمام احزاب و سازمان های سیاسی ترقی خواه کشور آن است که کارگران و زحمتکشان کشور را برای رسیدن به این امر مهم یاری دهند
گرامی باد خاطره تابناک شهدای طبقه کارگر ایران فرخنده باد اول ماه مه روزهمبستگی رزمجویانه کارگران سراسرجهان
کمیته مرکزی فرقه دمکرات آذربایجان 11 اردیبهشت 1394
