نه به جنگ و نه به جنگ افروزان
فغان ز جغد جنگ و مرغوای او که تا ابد بریده باد نای او
شراب او ز خون مرد رنجبر وز استخوان کارگر، غذای او
همه فریب و حیلت است و رهزنی مخور فریب جاه و اعتلای او
کجاست روزگار صلح و ایمنی؟ شکفته مرز و باغ دلگشای او!
«ملک‌الشعرا بهار»
بدون شک، زشت‌ترین و غیر انسانی‌ترین و مصیبت بارترین چهره‌ای که آدمی در طول حیات اجتماعی‌اش از خود نشان داده است، جنگ‌افروزی و خون‌ریزی‌های دیوانه وار او بوده است. شوربختانه، دیرزمانی ست که سایه ی شوم این جغد، باز بر سر کشورمان افتاده است و مردم زجرکشیده‌ی ایران را در عرصه‌های داخلی و خارجی دستخوش آسیب‌های جدی و مخاطره‌آمیز کرده است.
چیزی که امروز در روابط ایران و آمریکا و منطقه‌ی خاورمیانه قابل تأمل است، جابه‌جا شدن کنش‌های دیپلماتیک است با تقابل‌های نظامی مشکوک می باشد. صرف‌نظر از داوری در مورد منشأ و مبدأ این تحرکات، آنچه برای مردم ما اهمیت دارد، تحمیل هزینه‌های انسانی و مادی جنگ بر اقشار زحمتکش جامعه و بهره برداری سیاسی و اقتصادی…
