قسمتی از نامه سرگشاده معلم مشگین شهری،
محمد کریمی به وزیر آموزش و پرورش
جناب آقای وزیر در قسمتی از پیامتان به عدم استفاده از زبان مادری اشاره نموده و زبان فارسی را خط قرمز خود دانسته اید. این فرمایش شما توهین به قومیت ها و زبانهای بومی و محلی است. در اینکه زبان رسمی کشور عزیز ما ایران، فارسی است شکی نیست … یافته های علمی اثبات میکند که زبان مادری نه تنها به آموزش زبانهای دیگر آسیب نمی رساند بلکه باعث تقویت و غنی سازی آن نیز میشود. باورهای درونی انسان با زبان مادری پردازش می یابد و بخش مهمی از هویت جوهری و خویشتن خویش انسان با زبان مادری شکل میگیرد.
آقای وزیر؛ زبان مادری زبانی است که انسان در بدو تولد اولین لالایی و نوازش پر مهر مادرانه را با آن زبان میشنود. خط قرمز ما نیز زبان مادری مان تورکی است و به هیچ عنوان از آن عبور نخواهیم کرد. به عنوان یک برادر به شما توصیه میکنم که در ترسیم خطوط قرمز خود دقت کنید.
– آقای وزیر خط قرمز شما باید ارتقاء معیشت معلمان باشد.
– خط قرمز شما باید دزدیها و اختلاسهای چندین هزار میلیارد تومانی صندوق ذخیره فرهنگیان باشد.
– خط قرمز شما باید وام هشت هزار میلیارد تومانی باشد که فقط به هشت نفر دادید.
– خط قرمز شما باید تسهیلات وام خودرو چندصد میلیونی باشد که برای دور زدن معلمان بخشنامه میکنید اما در عمل هیچ معلمی حقوقش کفاف قسطهای آن را نمیکند پس خیلی راحت مدیران نجومی بگیر شما آن مزایا را نیز از چنگ معلمان چندرغاز بگیر خارج میکنند.
– خط قرمز شما باید سوءمدیریت و بی تدبیری در انتخاب مدیرانتان باشد؛ مدیران بی کفایتی که توانایی اداره یک کلاس ابتدایی را ندارند اما سکاندار مجموعه عریض و طویلی مثل آموزش و پرورش شده اند.
– خط قرمز شما باید معلمانی باشند که در دورترین نقطه کشور و در مناطق صعب العبور چندین کیلو متر با پای پیاده طی میکنند تا به محل خدمت خود برسند و در آنجا برای دانش آموزانی که در بوران سخت زمستان لباس گرم ندارند و به نان شبشان محتاجند تدریس کنند.
– خط قرمز شما باید تهدیدها و آسیبهای اجتماعی مانند: ترک تحصیل، فرار از مدرسه، کودکان بازمانده از تحصیل، خشونت و پرخاشگری، مسائل جنسی دانش آموزان، اعتیاد، سرقت و غیره باشد که گریبانگیر دانش آموزانمان شده است و هر روز بدتر از دیروز می شود، سن اعتیاد هر سال کمتر میشود و دانش آموزان بدون اینکه مهارتهای زندگی و اجتماعی را آموزش ببینند وارد جامعه میشوند.
– خط قرمز شما باید افول شخصیت اجتماعی معلمانی باشد که زمانی مطمئن ترین، قابل اعتمادترین و محترمترین اشخاص جامعه بودند اما اکنون یک بقالی سر کوچه چندبرابر حقوق معلمتان درآمد دارد و معلمان فقط ابزاری دست بانکها جهت ضمانت وامها شده اند ولاغیر.
– خط قرمز شما باید آینده نگران کننده دانش آموزانتان باشد که هر روز امید به زندگی و ادامه تحصیل در آنها کمرنگتر میشود.
– خط قرمزهای شما به قدری زیاد است که اگر بخواهید همه را ترسیم کنید در میان قرمزهای خطوطشان رنگ خواهید باخت و کمر راست نخواهید کرد؛…. / کانون صنفی معلمان
