اعظم طالقانی در شامگاه چهارشنبه ۸ آبان در بیمارستان پارس در سن۷۶ سالگی درگذشت وی در سال ۱۳۲۲ در تهران متولد شد
. محمدرضا طالقانی برادر خانم طالقانی در گفت وگو با ایرنا خبر درگذشت وی را تایید کرد.
اعظم طالقانی٬ از زنان مبارز انقلاب٬ دبیر کل جامعه زنان انقلاب اسلامی و یکی از فرزندان آیت‌الله محمود طالقانی از مبارزان و انقلابیون سالهای منتهی به انقلاب بهمن ۱۳۵۷بود که اعتقاد عمیقی به آزادی و دمکراسی داشت.
دبیر کل جامعه زنان انقلاب اسلامی از بامداد پنجشنبه (دوم آبان) به علت عارضه مغزی در بخش آی.سی.یو بیمارستان پارس بستری و تحت مراقبت‌های پزشکی قرار داشت.
اعظم طالقانی که در نوجوانی ازدواج کرده بود، با وجود داشتن دو فرزند، در ۱۷ سالگی یک دوره مدیریت گذراند و به تدریس و مدیریت مدرسه پرداخت. سپس همراه با دو خواهرش یک مدرسه راهنمایی تأسیس کردند.
طالقانی در دهه پنجاه چندین سال زندانی سیاسی حکومت پهلوی در زندان اوین و زندان قصر بود. پس از آن وارد دانشگاه شد و در رشته ادبیات فارسی تحصیل کرد.
اعظم طالقانی پس از انقلاب ۱۳۵۷ جامعه زنان مسلمان را به خواست پدرش و با هدف آموزش زنان و حل مشکلات آنها تأسیس کرد. سپس نماینده مجلس اول شورای اسلامی شد و پس از آن دوباره به تدریس پرداخت. او همچنین امتیاز انتشار مجله اصلاح طلب «پیام هاجر» را گرفت. این نشریه توقیف شده، به حقوق زنان در ایران اختصاص داشت. پس از رفع توقیف نشریه پیام هاجر تحت عنوان پیام ابراهیم منتشر می‌شود.
طالقانی نخستین زنی است که خود را نامزد ریاست جمهوری در ایران کرد. او به رغم بیماری‌اش، در سال ۱۳۷۶ نامزد انتخابات ریاست جمهوری ایران شده بود. به گفته خودش «برای آزمایش قانون اساسی؛ هیچ دلیلی وجود ندارد که یک زن نتواند نامزد انتخابات شود».
او معتقد بود تعبیر رجال در اصل ۱۱۵ قانون اساسی معادل جنس مرد نیست و تعدادی از متخصصان و عالمان مذهبی ایران نیز با وی هم دیدگاه بودند. (مطابق اصل ۱۱۵ قانون اساسی ایران، کاندیداهای ریاست جمهوری باید جزو «رجال» دینی و سیاسی باشند) اما شورای نگهبان کاندیداتوری او را رد کرد.
او در سال ۱۳۸۸ نیز اعلام کاندیداتوری کرد و گفت «مهمترین چالش پیش رو در قانون انتخابات بحث رجال است که متأسفانه با تفسیرهای ناصواب مانع از حضور زنان در عرصه‌های مدیریتی کلان کشور شده‌است. به همین دلیل برای شکستن چنین تابویی در عرصه انتخابات حضور خواهم یافت.» طالقانی در سال ۹۶ نیز خود را نامزد ریاست جمهوری در ایران کرد. دبیرکل جامعه زنان انقلاب اسلامی در زمان ورود به ستاد انتخابات گفته بود: «آمدم تا تکلیف رجل سیاسی را مشخص کنم.»
خانم طالقانی همچنین در تابستان ۱۳۸۲ به دلیل مرگ زهرا کاظمی روزنامه‌نگار کانادایی-ایرانی در زندان اوین و در اعتراض به نبود امنیت جانی زندانیان در مقابل زندان اوین دست به تحصن زد..
نام اعظم طالقانی شاید در کنار نام‌های پرآوازه‌ای مانند نام پدرش، آیت‌الله محمود طالقانی قرار گیرد اما فعالیت‌های مستمر و پرشمار او از او یک سیاستمدار و فعال اجتماعی- سیاسی موثر ساخته است. او در کنار نام‌های دیگری از جریان سیاسی و فکری ملی- مذهبی‌ها در دهه‌های معاصر تاریخ ایران برای همسازی زندگی مدرن، آزاد و برابر در تلاش بوده است
تحصن تک‌نفره او در مقابل زندان اوین در اعتراض به کشته‌شدن زهرا کاظمی، خبرنگار ایرانی کانادایی در سال ۱۳۸۲ یکی از همین نوع کنش‌های سیاسی او است. او در این اعتراض از مسئولان خواسته بود به حبس‌های خودسرانه، نگه‌داشتن زندانیان در انفرادی و اجرا نکردن قانون جداسازی زندانیان پایان دهند. او همچنین از معدود فعالان سیاسی ایران بود که بعد از بازداشت خانگی آیت‌الله حسینعلی منتظری فضای نشریه خود را به دفاع از او اختصاص داد.
زندگی سیاسی و اجتماعی اعظم طالقانی از او چهره یک سیاستمدار “مسلمان آزادی‌خواه” ساخته است، ایده‌ای که او و همفکرانش سال‌ها در گسترش آن تلاش کرده‌اند.
