پس از غافلگیری سیل زدگان شمال و شیراز، مدیریت بحران و وزارت کشور به خود آمدند و هشدارهای متعددی در مورد تخلیه روستاها ومحله هایی از شهرها در خوزستان و کردستان و لرستان، تهران و … انتشار دادند، اما روشن نیست که اهالی أین مناطق و روستائیان در معرض خطربه کجا باید بروند؟ با کدام وسیله نقلیه؟ به امید کدام وسایل خانه و زندگی؟ بیماران و سالخوردگان چگونه باید منتقل شوند؟ کدام کمپ های عمومی برای اسکان موقت آنها تدارک دیده شده است؟ کدام خدمات لجستیک به آنها داده می شود؟ مدیریت بحران این نیست که با اعلام هشدار و دستور تخلیه مناطق در معرض خطر مردم را به حال خود رها کنند و حتی از کمکهای مردمی جلوگیری نمایند.آنگاه خودتا زانو درون آب به دوربین ها لبخند بزنند.
دولت باید ساکنین روستاها و محلات در معرض سیل را در اماکن امن با امکانات لازم همراه با تغذیه مناسب اسکان داده و خسارت های وارده به آنها را جبران نماید.
