header photo

بیانیه شورای بازنشستگان ایران بمناسبت یکصدمین سال سازمان بین‌المللی کار ILO

بیانیه شورای بازنشستگان ایران

بمناسبت یکصدمین سال سازمان بین‌المللی کار ILO 

سازمان بین‌المللی کار در سال ۱۹۱۹ بعد از جنگ جهانی اول و عمدتا" تحت تاثیر انقلاب کارگری در شوروی که معادلات جهانی را بنفع طبقه مزدبگیر تغییر داد ، ایجاد شد. 
این سازمان که از زیرمجموعه‌های سازمان ملل متحد به حساب می‌آید هر ساله کنفرانسی در ماه ژوئن برگزار می‌کند. 
امسال ، صد و هشتمین اجلاس سازمان بین‌المللی کار (ILO) از دهم تا بیست و یکم ژوئن ( ۲۰ تا ۳۱ خرداد) در ژنو برگزار می‌شود. 

بنا به تعریف قرار است در این سازمان حقوق بنیادین کارگران دنبال و برای احقاق آن قوانین و مقرراتی تدوین شود. اما عملا" بعد از گذشت ۱۰۰ سال ، این سازمان علیرغم تدوین قوانین و مقررات برای به سامان آوردن روابط کار ، تاثیرچندانی در وضعیت طبقه مزدبگیرجهانی نداشته و دولت ها در راستای منافع سرمایه ، برای اجرای قوانین و مصوبات آن تلاشی نمیکنند. آنچه که بهبود شرایط مزدبگیران جهان را نسبت به صد سال پیش نشان میدهد عمدتا" ناشی از مبارزات مستقیم و نتیجه کشمکشهای پیروزمند آنان با کارفرمایان و دولت هایشان بوده است. 
تدوین استاندارد‌های جهانی بدون ضمانت اجرائی از طرف کشور‌های عضو و بدون تشکلات مستقل و قدرتمند مزدبگیران ،عملا" نتایجی برای بهبود معیشت نیروی کار نخواهد داشت. 

امسال نیز طبق معمول، در غیاب تشکلهای مستقل و بدون نمایندگان واقعی کارگری ، نمایندگان حکومتی از سه گروه کارگری، کارفرمایی و دولت از ایران به اجلاس سالانه سازمان بین‌المللی کار می‌روند. 
در ایران ، درحالیکه طبقه مزد بگیر بدترین شرایط و فشارهای معیشتی را طی ۴۰ سال اخیر تجربه میکند و با وجود لشکر میلیونی بیکاران شرایط سختی را میگذراند ، رویکرد سیاستهای سرمایه داری بازارآزاد و شتاب گرفتن اجرای آن توسط دولت ، باقیمانده دستاوردهای مبارزات پیشین طبقه کارگر را بطور مستمر مورد تعرض قرارمیدهد. 

طبقه کارگر در ایران با همه فشارها و سرکوب ها ، برای بهبود شرایط زندگی خود همواره مقاومت و مبارزه کرده و در حالی یکصدمین سالگرد سازمان جهانی کار برگزار میشود که نیروی کارایران بدون حمایت این سازمان جهانی ، در سخت ترین وضعیت معیشتی خود ، در اوج کشمکش با سرمایه داری حاکم برایران مطالبات خود را دنبال کرده و در این راه با احضار و بازداشت و حبس فعالین خود، هزینه سنگینی را تحمل میکند. 
مزد بگیران ایران گرچه امید چندانی به این سازمان های تحت کنترل حکومتها و نهادهای سرمایه داری جهانی ندارند و میبینیم که در چنین شرایطی نمایندگان دولتی ایران در ترکیب هیات رئیسه سازمان بین‌المللی کار قرار میگیرند! ، اما با اتکاء و پشتگرمی به مبارزات خود، در اعتناء به تریبون های بین المللی برای انعکاس صدای این طبقه بزرگ اجتماعی ، رویگردان نیست. 

شورای بازنشستگان ایران 
۲۰/٣/۹٨ ( ۱۰ ژوئن ۲۰۱۹)

Go Back

Comment