رضا شهابی متولد سال ۱۳۵۲شبستر یکی از شهرهای آذربایجان شرقی، فعال کارگری و زندانی سیاسی است.
وی در زمستان سال ۸۳ به همراه چند تن دیگر از کارکنان شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه را تأسیس کردند. شهابی در خرداد ۱۳۸۴ به عضویت هیئت مدیره سندیکا انتخاب شد. بازگشایی سندیکای شرکت واحد که اولین تلاش موفق کارگران پس از سرکوب‌های دهه شصت درایجاد تشکل مستقل کارگری محسوب می‌شد، از ابتدا با مخالفت حکومت و اعضای تشکل غیردولتی خانه کارگر، مواجه شد. در مقابل، کارگران به دفاع از تشکل خود برخاستند. در این میان می‌توان به اعتصاب کارگران شرکت واحد در زمستان ۱۳۸۴ اشاره کرد که به دنبال دستگیری منصور اصانلو رئیس هیئت مدیره سندیکا اتفاق افتاد. در پی این اعتصاب، نیروهای امنیتی به منازل برخی از کارگران شرکت واحد هجوم برده و علاوه بر کارگران تعداد ی از اعضای خانواده‌های آن هارا نیز بازداشت کردند. مدت کوتاهی پس از این اعتراض کارگری تعدادی از اعضای سندیکای واحد از جمله رضا شهابی از کار اخراج شدند. به گفته کمیته دفاع از رضا شهابی، این عضو هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه در دادگاه انقلاب اسلامی تهران که به ریاست قاضی صلواتی برگزار شد، به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام به یک سال و به اتهام «تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی» به پنج سال زندان هفت میلیون تومان جریمه محکوم شده‌است. رضا شهابی در حالی به اتهام‌های امنیتی به زندان و محرومیت از فعالیت‌های سندیکایی متهم شده‌است که فعالیت او محدود به اقدامات صنفی بود.
این فعال کارگری همچنین از بیماری‌های جسمی متعددی رنج می‌برد و امکان فلج شدن نیمی از بدن او وجود دارد. در این ارتباط، رضا شهابی در اوایل آذرماه به بیمارستان منتقل شد تا تحت عمل جراحی قرار گیرد، اما پس از چند روز به زندان بازگردانده شد. این در حالی است که پزشکان معالج وی گفته‌اند که او به مرخصی پزشکی و نیز عمل جراحی نیاز مبرم دارد.
علاوه بر رضا شهابی، ابراهیم مددی ، نایب رئیس هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، نیز از سال ۸۶ تاکنون به اتهام امنیتی زندانی است همچنین فعالان کارگری دیگری مانند شاهرخ زمانی و بهنام ابراهیم‌زاده به اتهام‌های امنیتی زندانی هستند.
رضا شهابی بعد از اعتصاب غذای طولانی خود، از زندان رجایی شهر پیامی فرستاده و ضمن قدردانی از حمایت های گسترده تاکید کرده است، که وضع او کماکان ناروشن است و تنها ادامه ی مبارزات و اعتراضات می تواند باعث آزادی او و دیگر کارگران زندانی شود.
با گرمترین درودها
بدینوسیله از تمامی کارگران، اعضای سندیکا، دانشجویان، فعالین اجتماعی و خانواده ها و انسانهای آزاده که به حبس ناعادلانه من و دیگر فعالین کارگری اعتراض کرده اند کمال قدردانی و تشکر را دارم. همچنین از کلیه تشکلات بین المللی کارگری از اقصی نقاط جهان که با ارسال نامه های اعتراضی به مقامات حکومتی خواهان آزدی بدون قید و شرط اینجانب و دیگر کارگرن زندانی شده اند بسیار سپاسگزارم.
اذیت و آزار من و خانواده ام از سال ۱۳۸۹ که مامواران لباس شخصی مرا در حین رانندگی و در حضور مسافران به اتهام ساختگی سارق مسلح دستگیر کردند تا امروز لحظه ای متوقف نشده است. ۱۹ ماه در سلول انفرادی بازداشتگاه ۲۰۹ زندان اوین تحت بازجویی های طولانی مدت و شدیدترین برخوردهای فیزیکی، روحی و روانی بودم و چندین بار تهدید به اعدام شدم. در این سال ها بارها عمل حراحی و معاینه و مداوای پزشکی داشته ام و به دفعات مجبور گردیدم که برای رساندن صدای حق خواهی ام دست به اعتصاب غذاهای طولانی بزنم. برای چی؟ چرا یک کارگر باید به دلیل دفاع از حقوق ابتدایی خود و همکارانش اینچنین آزار ببیند و سلامتی خودش و خانواده اش به خطر بیافتد؟ تصور کرده بودند که با این اعمال سرکوبگرانه و ایجاد رعب و وحشت می توانند سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه و دیگر تشکلات کارگری مستقل را مرعوب کنند و سرجایشان بنشانند. اما هیچگاه اینچنین نشد و نخواهد شد. مادام که کارگران را استثمار و بی رحمانه سرکوب می کنند، حق کارگران را بی مهابا پایمال می کنند و در عین حال سرمایه داران و اختلاس گران و غارت گران اموال عمومی را مورد حمایت قرار می دهند؛ تشکل و اعتراض و اعتصاب خواهد بود.
وضعیت من کماکان ناروشن است و با وجود وعده های مقامات برای پایان دادن به این وضعیت، کماکان در حبس و بدون مراقبت پزشکی مناسب به سر می برم. حمایت همبندان محترمم، خانواده عزیزم، همسر بزرگوارم و همکاران زحمتکش سندیکای کارگران شرکت واحد و نیز حمایت کارگران و مدافعین حقوق کارگری و انسانی در ایران و در سطح بین المللی تنها ضامن آزادی من و دیگر همقطاران در بند خواهد بود.
پیروز باشید
رضا شهابی
زندان رجایی شهر-کرج
۱۳۹۶/۰۷/۲۶
