header photo

یادی از «مروارید» درخشان شعرآذربایجان!

یادی از «مروارید» درخشان شعرآذربایجان!

روز جمعه 12 جولای 2019 سالگرد، شاعر، ترانه سرا و نویسنده بزرگ و نام دار آذربایجان خانم «مروارید دلبازی» است.
مروارید دلبازی یکی از پرکارترین و خوش فکرترین زنان شاعراتحاد جماهیر شوروی بود.
بسیاری ازسروده های او ونیزبسیاری ازاشعاری که اوازشعرای بزرگ دیگری همچون نظامی گنجوی و خاقانی شیروانی و...ترجمه کرده، از سوی خوانندگان بزرگی چون «بلبل» خوانده شده وبه ترانه های ماندگارروزگار ما بدل شده است.
مروارید دلبازی از سال 1934 عضواصلی و فعال «اتحادیه سراسری نویسندگان آذربایجان» بود.
او اولین زنی بود که در اتحاد جماهیر شوروی، به سال 1979 لقب «شاعره بزرگ خلق» را ازآن خود ساخت و درسال 1997 نیزاز طرف حیدر علی اوف رئیس جمهور آذربایجان، مدال «استقلال» جمهوری به او اهدا شد.
او یکی از بهترین مترجمان اشعار آلکساندر پوشکین، نظامی گنجوی، خاقانی و دیگران به زبان آذربایجانی بود.
مروارید دلبازی در 19 آوگوست 1912 در روستای «موسی کوی»، «خانلیقلار» کنونی درمنطقه کازاخ آذربایجان، چشم برجهان گشود و در 12 جولای سال 2001 در شهر باکو چشم برجهان بست.
از خانم مروارید دلبازی آثار چاپ شده و چاپ نشده بسیاری بجا مانده است. سخن گفتن از جایگاه واقعی خانم دلبازی ونام بردن از آثار فراوان او را به وقت دیگری وا میگذاریم.
برای گرامی داشت وتجلیل ازیاد «مروارید درخشان» شعر آذربایجان، یکی از سروده های او را به فارسی برگردانده ام که با هم می خوانیم :

"مرا اندیشه ای ببخش!"

مرا دلی ببخش،
گرم و آتشین،
که نَفسُرَد حرارتش.

مرا رویائی ببخش،
ژرف تر از دریا.

مرا بافه ای از مروارید کلمات خود ببخش.

مرا چراغی ببخش،
تا نور آن بر همه جا بتابد،
بر قلب ها،
و بر وجدان ها.

از یاد من مَکاه،
اگر مرا ماندگار می میخواهی.

مرا را یاد آر،
با کلامی پر ز مهر،
بیش از آنکه از یاد ها بروم.

وقتی با تو سخن میگویم،
با قلبت مرا بنیوش.

اگر دلم را زخمدار یافتی،
با تبسم خویش تیمارش کن.

مرا بهاری ببخش،
که عشق من آفتاب آن باشد.

مرا اجاقی ببخش،
با آتشی جاودانه.

اگر با من سخن گفتی
با قلبت مرا بشنو!.

برگردان : بهروز مطلب زاده

سروده : مروارید دلبازی
 

Go Back

Comment