بنای جامعه سوسیالیستی بر ویرانه های سرمایه داری بدون دیکتاتوری پرولتاریا ؟!
به مصداق ضرب المثل معروف ایرانی مبنی بر اینکه "شتر سواری دولا دو لا نمی شود"، بنای سوسیالیسم بر ویرانه های سرمایه داری نیز با سلام و صلوات و تحت عناوین و نظریاتی چون سوسیالیسم دموکراتیک، سوسیالیسم قرن بیست و یکم و...سوسیال دموکراسی و .....از آنجا که مبتنی بر شناخت درستی از آنتاگونیسم ذاتی نهفته در تضاد کار و سرمایه نیستند، امکان پذیر نیست. ساختمان سوسیالیسم بدون دیکتاتوری پرولتاریا شوخی یا فریبی بیش نخواهد بود. دیکتاتوری پرولتاریا یک انتخاب از سوی انقلاب کارگری پیروزمند نیست بلکه دقیقا مقاومت و توطئه بورژوازی سرنگون شده آن را به نیروهای انقلابی کارگران و زحمتکشان تحمیل می کند. نه در گذشته می شد سوسیالیسم را بدون دیکتاتوری پرولتاریا بنا نمود، نه الان می شود و نه در آینده چنین چیزی قابل تصور است. درس مهمی که باید از تجربه سوسیالیسم در اتحاد شوروی گرفت این است که چه باید کرد (و چه نباید کرد) تا این دیکتاتوری بر بورژوازی با بیشترین دموکراسی برای طبقه کارگر و اکثریت عظیم زحمتکشان از طریق ایجاد سازوکارهای اجتماعی مناسب برای جلب مشارکت گسترده آنها در حاکمیت و ساختمان سوسیالیسم و تحکیم آن همراه باشد تا هم از شکل گیری انسداد سیاسی ، نخبه های مقتدر ، الیگارشی و...پیشگیری شود و هم حاکمیت سوسیالیستی بتواند حمایت و پشتوانه عظیم کارگری و توده های زحمتکش را به عنوان بزرگترین ضامن بقای سوسیالیسم همواره با خود داشته باشد. براستی که تجربه دوران استالین برای ساختمان سوسیالیسم در بردارنده درس های بسیار ارزشمندی برای کارگران در سطح جهان است. و این همه نیازم…
