دکتر محمد حسین یحیایی
فرقه دمکرات آذربایجان ( پروژه آزادی ناتمام ) بخش بیست و یکم
بعد از برگزاری پلنوم شانزدهم حزب توده ایران در شهر لایبزیک آلمان دمکراتیک به تاریخ 8 اسفند 1357 ( 27 فوریه 1979 ) و تثبیت جایگاه « کیانوری » به عنوان دبیر اول حزب، شرایط نوینی بر حزب حاکم شد، اتقلاب در 22 بهمن 1357 به پیروزی رسیده بود، فردای آن روز ( 23 بهمن ) حزب توده ایران با صدور بیانیه ای در پاریس خواهان فعالیت سیاسی و تشکیلاتی در ایران شد و حمایت خود از انقلاب به رهبری « خمینی » را اعلام کرد، پلنوم شانزدهم تصمیم گرفته بود که رهبری حزب را به داخل کشور منتقل کند، از اسفند همان سال روزنامه «مردم» ارگان حزب انتشار خود را در ایران آغاز کرده بود و همزمان « گروه نوید » که فعالانه در انقلاب شرکت کرده بود به فعالیت خود ادامه می داد، «رحمان هاتفی» که معاون سردبیر (امیر طاهری) روزنامه کیهان بود با گزینش اخبار و گزارش زمینه را برای فعالیت های سازمان های سیاسی بویژه حزب توده ایران فراهم می کرد، ( تیتر بزرگ روزنامه کیهان با عنوان «شاه رفت» انتخاب رحمان هاتفی بود) در این میان آزادی زندانیان سیاسی حزبی که سال های طولانی در زندان بودند و حالا به میان مردم می آمدند، شوق، ذوق و احساسات جوانان پر شور را بر می انگیخت، در اوایل اسفند ماه «جوانشیر» (فرج اله میزانی) برای سازماندهی و برفراری ارتباط بین فعالین حزبی به ایران آمده بود و ارتباط با زندانیان آزاد شده مانند عمویی، حجری، شلتوکی، باقرزاده، ذوالقدر، رزم دیده، محمد زاده، معلم، آوانسیان، صفر قهرمانیان (صفر خان) از فرقه دمکرات آذربایجان، غنی بلوریان از حزب دمکرات کردستان ایران و دیگران …
