به گزارش خبرنگارگزاری ها شیرکو بی کس شاعر مطرح خلق کرد یک شنبه 13 مرداد ماه در سن 73 سالگی در گذشت. این شاعر انقلابی در ایران شاعر نام‌آشنایی است و شعرهایش به فارسی ترجمه و منتشر شده‌اند.
شیرکو بی‌کس زاده سال 1940 در سلیمانیه عراق بود و پدرش، فائق بی‌کس، هم شاعر بود. او به دلیل مشکلات سیاسی پنج سال در سوئد زندگی کرد و پس از آن به عراق بازگشت. در سال 1968 اولین مجموعه شعر این شاعر به نام «مهتاب» منتشر شد و تاکنون از این نویسنده چندین مجموعه شعر، دو نمایشنامه منظوم و ترجمه «پیرمرد و دریا» نوشته ارنست همینگوی و «عروسی خون» اثر لورکا به زبان کردی به چاپ رسیده است.
از مجموعه شعرهای بی‌کس به «دو سرو کوهی»، «عقاب»، «رود»، «سپیده‌دم»،«آفات»، «کرکس»، «عطشم را شعله فرو می‌نشاند»، «دره پروانه‌ها»، «صلیب»، «مار و روزشمار یک شاعر»، «سایه و آزادی» و «این واژه بی‌آبرو» می‌توان اشاره کرد. همچنین شعرهای این شاعر به چندین زبان ترجمه و منتشر شده‌اند.
پیکر شیرکو قرار است پس از ماه رمضان از سوئد به عراق منتقل و در سلیمانیه به خاک سپرده میشود.
درباره‌ی آیین خاک‌سپاری شیرکو بی‌کس، شاعر مطرح کُرد، گفته شده است بعد از عید رمضان در سوئد مراسمی با حضور رایزن فرهنگی عراق در این کشور برگزار میشود و پیکر شیرکو بی‌کس با هواپیمایی ویژه به سلیمانیه منتقل و بر اساس وصیت خودشان و با موافقت شهردار سلیمانیه، در پارک آزادی سلیمانیه به خاک سپرده میشود.
این پارک جایی است که محل جمع شدن جوانان و برگزاری فستیوال‌ها و جلسه‌های شعرخوانی است. در روز خاک‌سپاری ایشان نیز مراسمی با حضور نویسندگان، شاعران و میهمانانی از کشورهای همسایه برگزار میشود.
گزارشگران در واکنش‌ها به درگذشت شیرکو بی‌کس در رسانهها نوشته اند: در کردستان عراق، سوریه و ترکیه واکنش‌ها به این موضوع بسیار زیاد بود. با توجه به این‌که پیکر ایشان هنوز به سلیمانیه منتقل نشده، در حلبچه و دیگر شهرستانهای کوچک برنامه‌های مختلف و جلسه‌های شعرخوانی به یاد او برگزار شد و شبکه‌های تلویزیونی هم برنامه‌های ویژهای را به ایشان اختصاص دادند.
بر اساس وصیت این شاعر، درآمد حاصل از چاپ آثارش به مؤسسهای خیریه برای کودکان اختصاص پیدا می‌کند. همچنین وصیت کرده است اموالی که از او برجای مانده، چه در اروپا و چه در سلیمانیه، صرف ایجاد جایزهای به نام «بی‌کس» شود که به بهترین مجموعه‌ی شعر کُردی جوانان اختصاص پیدا کند.
درباره‌ی ویژگیهای شعری و شخصیتی این شاعر اظهار نوشته اند: بی‌کس شخصیتی متعهد و مسؤول نسبت به جامعه و آرمانهای انسانی و آزادی داشت. سه جنبه‌ی اساسی هم در شعر او می‌توان دید. او شاعری جست‌وجوگر و به دنبال آزادی بود، همچنین مفهومی به نام انسان کُرد را می‌توان در آثار او دید که هر شرق‌شناسی بخواهد راجع به کردها چیزی بداند، باید آثار او را بخواند. او تاریخ فجایع علیه کردها را در آثارش جای داده است؛ شکستهای سیاسی، آوارگیها و از بمباران شیمیایی حلبچه تا کشتار کُردها توسط صدام حسین در آثارش آمده است.
همچنین در شعر بی‌کس بحث برابری حقوق زنان با مردان از اهمیت برخوردار است.
مریوان حلبچه ای یکی از روشنفکران کرد در مورد بی کس می گوید: با فوت این شاعر، ما یک روشنفکر را در عراق از دست دادیم، او بعد از عبدالله گوران که مانند نیما برای شعر فارسی بود، بزرگترین اتفاق تاریخ شعر کُرد بود و من فکر میکنم سالهای سال جای او خالی بماند. او در حکومتهای مختلف به مردم متعهد بود؛ قبل بعث، در زمان بعث و الآن به مردم متعهد بود. او تبعید و آواره‌ی کوهها شده بود، اما از تعهدش دست برنداشته بود. با وجود این‌که در این سالها ما حکومتی کُرد و خودی داشتیم، اما باز هم او به مردم متعهد ماند و در همه‌ی زمینههای اجتماعی حاضر بود.
حلبچهای تأکید کرد: بی‌کس در شعر کُرد همان کاری را کرد که محمود درویش در شعر فلسطین و احمد شاملو با شعر فارسی انجام دادند. او در اندازه‌ی ناظم حکمت و یانیس ریتسوس بود.
شیرکو بی‌کس از دست نخست‌وزیر سوئد جایزه جهانی توخولسکی، مدال افتخار در ادبیات، را دریافت کرده بود.
