نامه حسین رونقی ملکی از زندان اوین به خامنه ای

سید حسین رونقی ملکی در 22 آذرماه 1388 به همراه برادرش در خانه پدری دستگیر و به جرم فعالیت در جریان انتخابات ریاست جمهوری با اتهام تبلیغ علیه نظام، توهین به رهبری و توهین به رئیس دولت به 15 سال زندان محکوم شد. در جریان بازجویی و فشارهای روحی و روانی که چندی پیش در نامه  خطاب به بازجویان  پرده از آن بر داشته بود کلیه های او دچار آسیب شدیدی شد که تابه حال چند بار تحت عمل جراحی قرار گرفته است. بی توجهی مسئولان زندان به وضعیت کلیه اش و عدم انتقال او به بیمارستان برای درمان، این زندانی سیاسی از هیجدهم مرداد دست به اعتصاب غذا زده است. بی توجهی مسولان قضایی به خواست او، مادرش زلیخا موسوی نیز اعتصاب غذا کرده است.

پدر حسین رونقی که پیگیری هایش برای رسیگی به وضعیت فرزندش بی نتیجه ماده است. در نهم شهریور طی پیامی از نمایندگان مجلس از آنها یاری می طلبد. در این پیام آمده است:احتراما به استحضار می‌رساند کلیه چپ پسرم از دست رفته است کلیه راست کار دو کلیه را انجام می‌دهد و ۲۱ روز است که به خاطر نبود امکانات پزشکی، نبود متخصص، نبود دارو، نبود غذای مناسب کلیه‌اش عفونت کرده و فرندم به خاطر مرخصی استعلاجی و درمانی اعتصاب غذ ا کرده است. دادستانی تهران در جریان می‌باشد و اگر به فوریت توجه نشود فرزندم در زندان اوین جان خود را ازدست خواهد داد تقاضای کمک قانونی را خواستارم.

حسین رونقی ملکی در نامه ای این بار خطاب به خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی در اعتراض به آنچه در زندان های رژیم بر سر او و دیگر فرزندان خلق می آید، از جمله می نویسد:

بدون مقدمه باستحضار می‌رسانم که اینجانب سیدحسین رونقی ملکی از ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۲ با وجود بیماری کم کاری و نارسایی کلیوی و بر خلاف نظر پزشکان و متخصصان به دستور دادستان تهران به زندان اوین بازگشتم و متاسفانه در سه ماه اخیر که در زندان بودم محیط غیربهداشتی زندان، غذای نامناسب و ناسالم و عدم دسترسی به پزشک معالج و امکانات تخصصی باعث تشدید بیماری اینجانب گشته و به همین دلیل و در اعتراض به بی‌توجهی مسئولان نسبت به جان انسان‌ها ۲۴ روز است اعتصاب غذا کرده‌ام و مادر رنج کشیده من، زلیخا موسوی، نیز برای نجات جان فرزندش و در دفاع از حقوق من ۱۳ روز است در اعتصاب غذا به سر می‌برد با این حال مسئولان به وضعیت وخیم من و مادرم توجهی نمی‌کنند و سعی دارند گفته خود را مبنی بر اینکه نهایتا من در زندان می‌میمیرم به کرسی بنشانند که این برخورد بر خلاف قانون، شرع و اخلاق است.

وی در ادامه می نویسد:

من یکی از جوانان ایران هستم که در این سرزمین بدنیا آمده و بزرگ شده‌ام و بر خلاف حرف عده‌ای از عناصر افراطی که اتهام دشمن و بیگانه بودن به من و امثال من می‌زنند یک جوان ایرانی هستم که به منافع ملی و مردم خود می‌ اندیشم که همانند بسیاری از جوانان کشورم مرگ در سرزمین خود را به زندگی در کشوری دیگر ترجیح داده‌ام.

باری دیگر با تشدید بیماری که حاصل بازگشت مجدد به زندان است با بیماری کم کاری و نارسایی کلیوی، خونریزی، عفونت و تورم کلیه‌ها، التهاب پروستات و مثانه، خونریزی معده و دستگاه گوارشی، آنژین قلبی و تکرر ادرار مواجه شده‌ام. بر اساس معاینات پزشکان ضربان قلب بالا و فشار خون پایین نیز مشکلات مرا دو چندان کرده است که این علائم خطر حمله قلبی را نشان می‌دهد.

ضمن شکایت از وضعیت موجود که بی تدبیری برخی مسئولان عامل آن است و با توجه به اصرار بازجویان اطلاعات سپاه و دادستانی تهران بر نگهداری من در زندان اعلام می‌کنم مسئولیت هر اتفاقی برای سلامت و جان من و مادر رنج کشیده‌ام با مسئولان جمهوری اسلامی، سپاه پاسداران، بازجویان اطلاعات سپاه، قوه قضاییه، دادستانی تهران و سازمان زندان هاست چرا که پیش از این بار‌ها از طریق نامه نگاری وضعیت موجود را گزارش کرده‌ام و تاکنون با بی‌توجهی کامل مسئولان مواجه گشته‌ام. تقاضای اینجانب از حضرتعالی رسیدگی فوری به وضعیت نامساعد موجود است.