دهم شهریور در یک یورش سازماندهی شده به اردوگاه اشرف، محل اسکان گروهی از کادرها و رهبران سازمان مجاهدین خلق نزدیک به پنجاه نفر از آنها بطور فجیعی به قتل می رسند. سازمان مجاهدین مدعی است که مهاجمان عده ای را هم به گروگان گرفته اند. علی موسوی یکی از سخنگویان نخست وزیر عراق این کشتار را نتیجه درگیری ساکنان اردوگاه دانسته است. اما صدا وسیمای جمهوری اسلامی می گوید، حمله کنندگان به اردوگاه گروهی از مردم و مجاهدین عراقی بوده اند. سپاه پاسداران طی بیانیه ای این کشتار را “اقدام انقلابی فرزندان رشید و انقلابی مجاهدان شهید عراقی” اعلام کرد. محمد رضا نقدی فرمانده بسیج سپاه پاسداران حمله به اردوگاه اشرف را بالاتر از عملیات مرصاد دانست.
با این همه، ابعاد این جنایت هنوز کاملا مشخص نشده است. بخصوص که سازمان ملل و دولت آمریکا اردوگاه اشرف و لیبرتی را برسمیت شناخته بودند و در نتیجه متعهد به حفاظت از آنها می باشند. این عمل نشان داد می تواند جان تمام افرادی که بعنوان مجاهد در عراق ساکن هستند همیشه در معرض خطر باشد. تعلل سازمان مجاهدین خلق پس از سقوط صدام حسین، برای انتقال و اسکان مجاهدین به کشورهای دیگر نیز سئوال انگیز است.
هر انگیزه ای که پشت سر این جنایت بوده باشد، هرگز توجیه پذیر نیست. افکار عمومی هرگز آمران وعاملان چنین حوادثی را نخواهند بخشید.
