اول ماه مه

هموطنان گرامی!

اول ماه مه روز اتحاد و همبستگی کارگران جهان در پیکاری بی امان بر علیه استبداد و استثمار بر شما فرخنده باد.

128 سال از مبارزه کارگران آمریکایی شهر شیکاگو می گذرد. به پاس جانفشانی کارگران شهر شیکاگو اول ماه مه ( 11 اردیبهشت) هر سال از طرف کارگران، آزادیخواهان و انقلابیون سراسر جهان جشن گرفته می شود. کارگران و زحمتکشان بسیاری از کشورهای جهان با برپایی نمایشات خیابانی اراده خود را برای رسیدن به صلح، آزادی و عدالت اجتماعی اعلام می کنند. در کشورهای استبدادی و دیکتاتوری شکل بر گزاری  مراسم روز کارگرمتفاوت است. در سالهای دیکتاتوری رضا شاه و محمد رضا شاه  و جمهوری اسلامی به غیر از مقاطع کوتاهی کارگران و زحمتکشان کشور ما امکان نداشته اند تا مراسم اول ماه مه را همگام با کارگران سراسر جهان آزادانه برگزار کنند. با این همه این روز از جانب کارگران و دیگر زحمتکشان به اشکال مختلف گرامی داشته شده است.

کارگران و زحمتکشان آفرینندگان ثروت و نعمت در جهان هستند. با این همه میلیون ها کارگر بیکار و گرسنه وجود دارد که حاصل عملکرد نظام سرمایه داری جهانی است. پیکار اردوگاه کار و زحمت با طبقه سرمایه داری از بدو وجود آن ادامه داشته است. کارگران شهر شیکاگو در سال 1886 میلادی از جمله پیشقراولان این مبارزه طبقاتی بودند. کارگران آمریکایی  در یک حرکت مسالمت آمیز در ماه مه 1886 خواهان تقلیل ساعت کار روزانه به 8 ساعت کار شدند. این حرکت مخالفت شدید کارفرمایان مواجه شد. پلیس حامی سرمایه داران با توطئه حساب شده، تظاهرات را بخون کشید. یورش وحشیانه پلیس به خانواده ها و تیر اندازی مستقیم به قصد متفرق کردن معترضین عده ای کشته داد و هشت نفر را بعنوان مسبب اصلی دستگیر کردند. آمار کشته شدگان را اعلام نشد. از دستگیر شدگان یک نفر خودکشی کرد. یک نفر به 15 سال، دو نفر به حبس ابد محکوم شدند و چهار نفر را نیز اعدام کردند.

با پخش خبر به خون کشیده شدن تظاهرات کارگران آمریکایی به دیگر کشورها، موجی از اعلام همبستگی جهانی بوجود آمد. بدنبال آن  مراسم یاد بود این روز همه ساله از جانب زحمتکشان و فعالان سیاسی و کارگری جهان گرامی داشته  شد و سرانجام  اول ماه مه بعنوان  روز همبستگی کارگران سراسر جهان برسمیت شناخته شد.

از آن تاریخ مبارزات کارگران جهان برای جهانی عاری از استثمار، جنگ و گرسنگی با فراز و نشیب هایی روبرو بوده است. در مسیر این مبارزه  کارگران پاره ای از کشورها توانستند، بساط نظام سرمایه داری را برچینند و نظام عاری از استثمار فرد از فرد را تجربه کنند. کارگران بر علیه جنگ های منطقه ای و جهانی دوشادوش دیگر اقشار و طبقات میهن پرست و آزادیخواه به مبارزه بر خاستند و قدرت های سلطه گر و فاشیستی را بزانو در آوردند. اتحاد و همبستگی جهانی زحمتکشان توانست بسیاری از قوانین بین المللی را که بخشی از خواسته آنان را تامین می کرد به دولت های سرمایه داری تحمیل کند. نظام نئولیبرالیسم جهانی به رهبری آمریکا پس از فروپاشی اردوگاه سوسیالیسم تلاشی را آغاز کرده است تا همه این دستاوردها را از زحمتکشان باز پس بگیرد. جنگ افروزی های امپریالیسم در جهان بویژه در منطقه خاورمیانه  به قصد تخریب ساختارهای زیر بنای اقتصادی این کشورها و نهایت تسلط  بر ثروت آنها که تحت نام مبارزه با تروریسم و دفاع از حقوق بشر صورت می گیرد همه و همه برای پیشبرد چنین اهدافی است.

کارگران و زخمتکشان کشور!

در حالی به استقبال روز جهانی کارگر می رویم که سیاست های ویرانگر رهبران جمهوری اسلامی بخصوص دولت 8 ساله احمدی نژاد کشور را با بحران جدی روبرو کرده است. رشد اقتصادی کشور در چند ساله گذشته منفی بوده است. رشد نقدینگی که تاثیر مستقیم با تورم و گرانی دارد، هرساله تقریبا دو برابر شده است. نرخ بیکاری که با بسته شدن بسیاری از بنگاههای تولیدی بر اثر بی کفایتی دولت و تحریم ها به رقم خطرناکی رسیده است. گفته می شود تعداد بیکاران بالای 7 میلیون نفر است. طبق آمار سازمان های بین المللی ایران در رتبه 145 جهانی به میزان نرخ بیکاری قرار گرفته است. همین آمارها نشان میدهد که در کشور بیش از 2.5 میلیون زن سرپرست خانواده وجود دارد که از این تعداد 82 در صد فاقد کار هستند. از میان زنان بیکار 38 درصد را زنان جوان شامل می شوند. طبق اعلام مرکز پژوهش های مجلس 3.5 میلیون کودک خارج از تحصیل وجود دارد. در سال 85 اعلام شد که 1.7 میلیون کودک کار در کشور وجود دارد که هر ساله به تعداد آنها افزوده شده است. درصدی از این کودکان سرپناهی ندارند و به کودکان خیابانی معروف هستند. این آمار و ارقام ها علیرغم اینکه  کارشناسان و پژوهشگران آسیب های اجتماعی آنها را بیانگر همه واقعیت های جامعه نمی دانند. نشان  از فشار سنگینی  و طاقت فرسایی است که بر دوش کارگران و زحمتکشان میهن ما وارد شده است.

 دولت یازدهم با قبول برخی از این مشکلات وعده برطرف کردن آنها را داده است. اما عملکرد  دولت تا بحال نشان از گشایشی برای حل مشکلات زحمتکشان در بر نداشته است. اولین وعده آقای روحانی که تعیین دستمزد متناسب با تورم بود عملی نشد. عملکرد دولت در این زمینه  با هر دلیل و برهانی باشد نه تنها  باری از دوش زحمتکشان کشور بر نداشته  بلکه این نگرانی و شبه را بوجود آورده است که شاید دولت یازدهم برای برون رفت از بحران و فشار تحریم ها به سازش با بانک جهانی و صندوق بین المللی پول که خواست جناح اقتدارگرا نیز هست تن در دهد. در این صورت کارگران و زحمتکشان کشور قربانیان واقعی چنین سازشی خواهند بود.

فرقه دمکرات آذربایجان بر این باور است که بدون تکیه بر اراده مردم، بخصوص زحمتکشان کشور نمی توان هیچ مشکلی از مشکلات عدیده کشور را بطور اصولی و بنیادی حل کرد. اراده مردم در حالی تاثیر گذار است که بتوانند آزادانه نکته نظرات خود را با حضور در تشکل های صنفی و سیاسی  مستقل و آزاد بیان کنند. تجربه دولت اصلاحات نشان داد که به صرف چانه زنی از بالا نمی توان حکومت خودکامه و مافیای قدرت و ثروت را به پذیرش خواست مردم واداشت. صاحبان ثروت و قدرت گر چه در ظاهر به خواست مردم برای تغییرات بنیادی و برون رفت از بحران تن داده اند. اما در همین مدت کوتاه نشان دادند که حاضر به  عقب نشینی و پذیرش خواست توده ها نیستند.

مبارزات کارگران برای رسیدن به خواست های برحقشان در سالهای اخیر نشان از عزم راسخ و آگاهی بالای آنها دارد. اول ماه مه روز هبستگی جهانی کارگران شرایط مناسبی است که کارگران و زحمتکشان کشورمان همگام با همرزمان خود در سراسر جهان یک بار دیگر اراده خود را بر علیه بی عدالتی ها و ستمگری ها به نمایش بگذارند. طبقه کارگر ایران در تمام جنبش های انقلابی کشور نقش تعیین کننده و تاثیر گذاری داشته است. حاکمان مستبد و استثمارگر همیشه از شکل گیری کارگران در سندیکاها و اتحادیه های مستقل وحشت داشته اند. حرکت بسوی ایجاد و تقویت تشکل های مستقل کارگری از وظایف مبرم فعالان کارگری در شرایط کنونی می باشد. کارگران و زحمتکشان بدون داشتن تشکیلات منسجم  ومتحد نمی توانند از حقوق خود آنطور که شاید وباید دفاع کنند. وظیف تمام احزاب و سازمان های سیاسی ترقی خواه کشور آن است که در راه کارگران  و زحمتکشان کشور را یاری دهند.

گرامی باد خاطره تابناک شهدای طبقه کارگر ایران

درود بر زندانیان سیاسی جنبش کارگری ایران

فرخنده باد اول ماه مه روزهمبستگی کارگران سراسرجهان

کمیته مرکزی فرقه دمکرات آذربایجان

11 اردیبهشت 1393