شاهرخ زمانی

یکی از فعالان جنبش کارگری در زندان رجایی شهر کرج درگذشت

براساس گزارش خبرگزاری ها شاهرخ زمانی فعال کارگری و یکی از مقاومترین زندانیان عقیدتی در حالیکه پنجمین سال حبس بدون مرخصی اش را می گذراند، صبح یک شنبه 22 شهریور ماه 1394 در زندان رجائی شهر کرج در گذشت. علت مرگ وی را سکته مغزی اعلام کرده اند.

شاهرخ زمانی، عضو کمیته پیگیری برای ایجاد تشکلهای کارگری و سندیکای کارگران نقاش در خرداد ۱٣۹۰ هنگام ورود به تبریز برای دیدار پدر و مادر خود توسط اداره اطلاعات تبریز بازداشت شد.

در ابتدای به طور غیر قانونی وی را بیش از یک ماه در بند قرنطینه ی زندان نگه داشتند، او در اعتراض به این عمل دست به اعتصاب غذا زد و پس از مدتی به بند مالی زندان تبریز منتتقل شد. وی در طول مدت حبس خود در این زندان بارها از بندی به بند دیگر منتقل می شد و مورد آزار و اذیت روحی روانی قرار می گرفت. حتی او را به بند ۱۵ متادون که مخصوص معتادین بوده و به لحاظ بهداشتی وضعیت نامساعدی دارد، منتقل کردند. بنا بر گزارش ها در این بند انواع بیماری های خطرناک مانند ایدز و هپاتیت شیوع گسترده ای دارد.

در تاریخ ۷ خرداد ماه ۱۳۹۱ وی را با دست بند و پابند از زندان تبریز به زندان یزد منتقل کردند. در هفدهم مرداماه وی مجددا به زندان تبریز بازگرداندند. و در نهایت به زندان رجایی شهر کرج منتقل شد. که در نهایت به مرگ وی منتهی شد.

باید یاد آوری کرد که این فعال کارگری پیش از این نیز در سال ۱۳۷۲ به اتهام فعالیت غیرعلنی در سندیکای نقاشان بازداشت شده و حدود ۱۸ ماه زندانی شده بود.

خانم زرین نجاتی مادر شاهرخ زمانی در مورد ستمی که به فرزندش رفته است می گوید: “شاهرخ وقتی داشت برای دیدن ما به تبریز می آمد از اتوبوس که پیاده می شود، اطلاعات تبریز او را بازداشت می کند و بعد از آن بود که چهل روز دست به اعتصاب غذا می زند. شاهرخ یک کارگر نقاش بود فقط از مشکلات کارگران و وضعیت و معیشیت سخت آنها می گفت. او کاری نکرده که یازده سال به او حکم زندان دادند. تنها خودش کارگر بود و می دانست کارگرها با این اوضاع اقتصادی چقدر سخت زندگی می کنند. او تنها درد قشر کارگر را فریاد زد. نه اسلحه همراه داشته، نه قتلی مرتکب شده، نه معتاد و نه قاچاقچی بوده، فقط جرمش این بود که یک فعال کارگری بوده و از حقوق صنفی خود و کارگران دفاع می کرده است. او می گفت چرا حقوق کارگران را نمی دهید، چرا کارگران را اخراج می کنید با این وضعیت اقتصادی چطور باید زندگی اشان را بچرخانند زن و بچه آنها چطور باید زندگی کنند و از این حرفها. من از شما می پرسم این جرم است که بخاطرش یازده سال حکم دهند. به دفتر رهبری، دیوانعالی نهاد حقوق بشر و دادگستری و جاهای دیگر اعتراض کردیم و وضعیت را شرح دادیم اما هیچ کمکی نکردند فقط در دیوانعالی کشور گفتند که در حق او اجحاف شده و بی گناه است.”

شاهرخ در نامه ای که به احمد شهید گزارشگر ویژه امور حقوق بشر در ایران نوشته بود از ارعاب و تهدید خود و اعمال فشار به خانواده‌اش شکایت کرده و از یکی از کارشناسان دیوان‌عالی کشور نقل قول کرده بود که در حق او “اجحاف” شده و “کوچکترین ادله قانونی و محکمه پسندی که قاضی بتواند این حکم را بدهد موجود نیست.”