دوران آنارشی جهانی و موسم دیوانگی رهبران خودشیفته

نویسنده: اردشیر زارعی قنواتی 

در نخستین روز برگزاری جلسه “مجمع عمومی سازمان ملل متحد” در روز سه شنبه 19 سپتامبر، با سخنرانی سراسر تهدیدآمیز “دونالد ترامپ” رئیس جمهوری آمریکا، تصویر بدون رتوش امپریالیسم قرن بیست و یکم با محوریت نظم یکجانبه آمریکایی به جهان عرضه شد. این بار به خلاف دوران روسای جمهوری گذشته آمریکا هیچ تلاشی برای پنهان شدن در پشت ژست های دیپلماتیک انجام نگرفت و ساکن “بیزنس من” کاخ سفید با متن سخنرانی از قبل نوشته شده اراده واشینگتن برای بازسازی افول هژمونی این کشور در جهان را با تهدید به جنگ و نابودی کامل یک ملت به صراحت هر چه تمام تر بیان کرد. تاکنون گمان بر این بود که دونالد ترامپ سخنان اخلالگرانه و تهدیدآمیز قبلی خود را به دلیل فی البداهه گویی و توئیت های شبانه خود از روی بی تجربگی و تمایلات شخصی شبه فاشیستی خویش بیان می کند و ساختار سیاسی آمریکا چندان با این بیانات همخوانی ندارد. اما در سخنرانی طولانی ترامپ در مجمع عمومی سازمان ملل وی این بار از روی نوشته یی می خواند که قبلا توسط مشاوران و مقامات ارشد کاخ سفید تنظیم شده بود و در واقع رویکرد محافل قدرت و مجموعه رهبری ایالات متحده آمریکا بود. آنچه سخنان تهدیدآمیز وی را ابعاد دو چندانی می بخشد دقیقا در همین نکته ظریف نهفته است که دیگر نمی توان آن را منوط به موضع گیری های شخصی یک رئیس جمهوری متوهم و ناآشنا با قواعد دیپلماتیک به حساب آورد. شمشیر ترامپ در تهدید کشورهای ناهمسو با سیاست آمریکا از جمله کره شمالی، ایران، کوبا و ونزوئلا در سخنرانی مجمع عمومی به خوبی گویای آن بود که تیغه این شمشیر از قبل در مجموعه مقامات کاخ سفید تیز شده است و همین موضوع تهدید “صلح جهانی” را از سوی آمریکا بازتاب می دهد. جهان معاصر با سخنرانی هیستریک دونالد ترامپ و سیاست تعیین شده کاخ سفید وارد یک دوران سیاه و خطرناک شده است که توسط آمریکا سعی می شود به جهان دیکته شود. 
در سخنرانی دونالد ترامپ که مملو از تهدید به جنگ و تحریم علیه کشورهای ناهمسو با سیاست تجاوزکارانه این کشور بود، قاعده منطق سیاسی و احترام به منشورهای سازمان ملل متحد و هم چنین تعهدات این کشور نسبت به تصمیمات دوجانبه و بین المللی در خصوص جهان پیرامونی کاملا نقض شده و “مرد نژادپرست” طبل های جنگ را به صدا در آورد. از آنجا که بعد از این سخنرانی هیستریک، در ساختار سیاسی آمریکا به غیر از محدود سیاستمداران در جناح چپ حزب دمکرات هیچ عکس العمل اعتراضی در محافل قدرتمند کنگره و نهادهای فرادستی این کشور انجام نگرفت باید این موضع را سیاست رسمی مجموعه نظام سیاسی آمریکا به حساب آورد. البته بازتاب این سخنرانی جنگ طلبانه در روزهای آینده در جامعه آمریکایی و کشورهای قدرتمند جهانی در صورت واکنش های درخور و ضروری می تواند فضای کنونی را تا حدودی تغییر دهد اما این ناقض واقعیت گفته شده نخواهد بود. به همین دلیل دیگر نمی توان تنها به این بسنده کرد که ترامپ دیوانه زنجیر پاره کرده است بلکه جهان با یک آمریکایی در آینده روبه رو می باشد که برای بازسازی هزمونی مخدوش شده خود آماده دست زدن به هر گونه ماجراجویی خواهد بود. تهدید مستقیم ایران، کوبا و ونزوئلا در حوزه سیاسی و امنیتی در کنار تهدید تلویحی چین و روسیه در حوزه ژئوپلتیک و اقتصادی یک روی این سکه منقوش به جنگ است و تهدید به نابودی کل موجودیت کره شمالی روی دیگر این سکه که شاید در طول تاریخ مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ادوار گذشته تنها تعداد انگشت شماری از رهبران متوهم، درجه چندم و کوتوله سیاسی بر طبل توخالی آن زده اند. آن رهبران متوهم و درجه چندم را به این دلیل معمولا جهان به جدیت و اهمیت نمی گرفت که سخنانشان با توجه به وزن وجودی دولت های ضعیف آنان حامل توان اجرا و عمل تهدیدآمیز نبود و بیشتر در چارچوب بلوف زنی سیاسی نایدیده گرفته می شد. 
دونالد ترامپ در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل زمانی که به موضوع بحران شبه جزیره کره رسید ناگهان با گفتن اینکه “در صورت تهدید آمریکا و متحدان آن از سوی کره شمالی ما آماده ایم تا این کشور را نابود کنیم”. در اینجا رئیس جمهوری شبه فاشیست آمریکا حتی از سرنگونی نظام و رهبر کره شمالی سخن نمی گوید بلکه از نابودی کشور و ملتی سخن می گوید که تنها با به کار بردن وسیع تسلیحات هسته یی امکان پذیر است. بدون تردید آن محافل مافوق ریاست جمهوری که این سخنرانی را تنظیم و برای روخوانی به دست ترامپ داده اند به خوبی می دانند که از چه سخن می گویند. اما اینکه کسانی بخواهند در توجیه این لحن جنایتکارانه به سخنان تهدیدآمیز رهبر کره شمالی استناد کنند که می گوید در صورت تهاجم آمریکا از تمام قدرت و تسلیحات خود علیه نابودی این کشور استفاده می کند جدا از تفکیک سازی مواضع تهاجمی و تدافعی هر کدام از این رفتارها حداقل می بایست یک معیار واحد را در خصوص این دو کشور و دو رهبر برای قضاوت به کار ببرند. در محدود واکنش ها از طرف جناح چپ حزب دمکرات بلافاصله بعد از این سخنرانی ترامپ، سناتور دمکرات نیوریورک “دایان فاینستاین” ضمن هشدار نسبت به عواقب این تهدیدات می گوید “هدف از تاسیس سازمان ملل متحد پاسداری از صلح و گسترش همکاری‌های بین‌المللی است … اما امروز، رئیس جمهوری از آن به عنوان تریبونی برای تهدید به جنگ استفاده کرد”. هم چنین روزنامه نگار برجسته آمریکایی و مسئول سایت معتبر “انفور میشن کلیرنگ هوس” در اعتراض به این سخنان به مردم جهان و آمریکا هشدار می دهد که “بسیار دشوار است که تصور کنیم که ملت ما تا چه درجه سقوط کرده است، زمانی که رییس جمهوری ما در مورد نابودی و محو کامل یک کشور 24 میلیونی در تالار ملل متحد سخن می گوید و در سازمان ملل متحد از این توحش استقبال نموده و برای آن کف میزنند، ملت ما باید همه شرمنده و خجل باشیم که تا این درجه سقوط کرده ایم”. سخنرانی جنگی مرد نژادپرست در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به احتمال زیاد واکنش رهبران روسیه و چین را به دنبال خواهد داشت و این می تواند شکاف و اختلاف در روابط بین المللی را به میزان زیادی تشدید کند. هر چند که “آمانوئل مکرون” رئیس جمهوری تازه کار فرانسه در سخنرانی خود در همین مجمع در خصوص سخنان ترامپ در مورد توافق موسوم به “برجام” انتقاداتی را بیان کرد اما امروز اتحادیه اروپایی در مقابل آزمون سختی قرار دارد که باید بین دوگانه “جنگ و صلح” موضع خود را شفاف بیان کند. سخنان ترامپ نه تنها در جهت کاهش تنش در شبه جزیره کره نخواهد بود که عکس العمل متقابل رهبران پیونگ یانگ را هم به همراه خواهد داشت و این به مفهوم افزایش تنش در بحرانی است که صلح جهانی را به شدت تهدید می کند. ترامپ و دولت تندروی آن امروز بزرگترین خطر برای صلح جهانی می باشند و چنانچه بر این هیولای افسارگسیخته به زودی مهار زده نشود جهان روزهای تاریکی را در پیش روی خود خواهد داشت. 
29/6/96 اردشیر زارعی قنواتی