تجمع زنان به مناسبت روز جهانی زن، ۸ مارس در مقابل وزارت کار در تهران با دخالت نیروهای پلیس به خشونت کشیده شد. به گزارش کانال تلگرامی فراخوان تجمع تا کنون بیش از ۱۰ نفر دستگیر شدهاند.
روز پنجشنبه ۸ مارس (۱۷ اسفند) گروهی از زنان در تهران تجمعی در مقابل وزارت کار برگزار کردند که نیروهای امنیتی و پلیس مانع از تشکیل آن شدند. کانال تلگرامی “فراخوان تجمع ۸ مارس” از بازداشت ۱۱ نفر خبر داده است. اسامی بازداشتشدگان از این قرار است: بنفشه جمالی، زهره اسدپور، پرستو الهیاری، آزاده بهکیش، آذر گیلانی، بهار اصلانی، سودابه رخش، مهرداد فلاحی، پیمان چهرازی، علی سالم و جواد عباسی توللی.
مهدیه گلرو، یکی از فعالان زنان که در این تجمع حضور داشت در توئیترش نوشته است که در تمام کوچهها و روی پلهای عابر پیاده اطراف ساختمان وزارت کار نیروهای امنیتی مستقر هستند.
او نوشته است: «این میزان از فضای امنیتی باورکردنی نیست حتی اجازه چند لحظه ایستادن نمیدهند. ونهای مخصوص انتقال زندانی و ون گشت ارشاد، موتورهای پرسروصدا و وفور لباس شخصی، این است ۸ مارس در ایران.»
فرزانه ابراهیمزاده روزنامهنگار مقیم تهران نیز به نقل از شاهدان عینی در صفحه توئیترش نوشته است که نیروهای لباس شخصی در حال فیلم گرفتن از تظاهرکنندگان بودند که با اعتراض زنان روبرو میشوند.
این روزنامهنگار مینویسد چندین نفر را سوار ونهای نیروی انتظامی کردهاند.
او همچنین میافزاید: «هرچند حلقه اولیه هم شکل نگرفت اما چیزی که شاید نکته شاخص تجمع زنان در هشت مارس ۲۰۱۸ بود شجاعت دختران جوان شرکت کننده بوده. دختر جوانی که از میان جمعیت به سمت لباس شخصیهایی که برای گرفتن زنان میرفتند میدود و با تنه زدن به آنها اجازه جلو آمدن نمیدهد
فراخوان این تجمع برای اولین بار پس از سال ۱۳۸۵ داده شده بود و برگزاری آن، اولین تجمع خیابانی زنان در هشت مارس در ۱۱ سال گذشته بوده است.
با این همه شرکت کنندگان، مطالبات خود را طی قطعنامه ای به شرح زیر منتشر کردند:
از خاکستر زنان مبارز سوخته در آتش طمع و قساوت سرمایهداری و مردسالاری در هشتم مارس ۱۹۰۸ ققنوسی جان گرفت که از صد و ده سال پیش تاکنون بر فراز جهان در پرواز است و الهامبخش مبارزات زنان به جان آمده از ستم جنسیتی و نابرابری طبقاتی شده است.
ما جمعی از زنان در هفدهم اسفند و مقارن با روز جهانی زن، با بزرگداشت یاد و خاطره زنان مبارزی که از انقلاب مشروطیت تاکنون برای احقاق حقوق خود از پای ننشستهاند، گرد هم آمدهایم تا نارضایتی و اعتراض خود را به وضعیت ناگوار و رو به قهقرای زنان و پایمال شدن حقوق انسانی و اجتماعیمان اعلام نماییم و بار دیگر مطالبات نادیده گرفته شده و بر زمین ماندهمان را در فضای عمومی جامعه یادآوری کنیم.
با گذشت چهار دهه از انقلاب ۵۷ که با مشارکت و حضور زنان در صفوف انقلابیون و برای دست یافتن به زندگی انسانی و برابر به ثمر نشست، اکنون شاهد آن هستیم که نه تنها رویاها و امیدهای زنان محقق نشده، بلکه وضعیتی رقم خورده است که بارزترین مشخصهاش فقدان حقوق اجتماعی، وابستگی اقتصادی و انزوای سیاسی زنان است.
ایدئولوژی حاکم و دستگاههای تبلیغاتی آن با توسل به آموزههای مردسالاری با تمام قوا در مقابل مطالبات و خواستهای زنان قد علم کرده و خانهنشینی، انزوا، فرودستی و پستترین مراتب اجتماعی را به زنان تحمیل نمودهاند و در مقابل با اعتراض و حق خواهی زنان به شدیدترین وجه برخورد شده و پاسخ این حق خواهیها ، خشونت، بازداشت و زندان بوده است.
یکی از تبعیضآمیزترین مصادیق ستم بر زنان، ستم جنسیتی در حوزه اشتغال و کار بوده است که منجر به تشدید نابرابری، فرودستی و فقر زنان شده است.
اکنون در شرایطی هستیم که نرخ مشارکت اقتصادی زنان به ۱۵٫۹ درصد محدود مانده؛ بیست میلیون زن خانهدار عملاً در چهاردیواری خانهها محبوس و سه میلیون نفر زن تحصیلکرده لیسانس و بالاتر از یافتن شغل سرخورده و از شمول بیکاران خارج شدهاند. در چنین شرایطی محرومیت و طرد زنان از اشتغال و استخدام رسمی در دستگاههای دولتی ادامه دارد؛ زنان بهطور برنامهریزی شده و عامدانه از بازار کار و اشتغال حذف و طرد میشوند و وضعیت شغلیشان بیش از پیش ناپایدار و نامطمئن میشود. زنانی که بنا بهضرورت و نیاز به کار در بخش خصوصی مشغول به کار شدهاند، با دستمزد ناچیز و بدون بیمه و هر نوع مزیت شغلی و در فقدان حمایت قانونی تحت ستمکارانهترین نوع بهرهکشی و استثمار قرار گرفتهاند و راه ترقی شغلی بر زنان بسته شده است.
در شرایطی که هیچگونه تدبیر و امیدی برای اشتغال زنان وجود ندارد، زنان عمدتا و به ناچار نیروی کار مشاغل غیررسمی را تشکیل میدهند و با اشتغال در کارگاههای کوچک و یا دستفروشی و … از حداقلهای قانون کار نیز بیبهرهاند. این زنان در معرض انواع آسیبها و آزارهای جنسی قرار دارند و نه تنها قانون آنها را نادیده گرفته بلکه هر از گاه مورد تعقیب و آزار ماموران قانون، همچون مأموران شهرداری قرار میگیرند. زنان روستایی و کشاورز با وجود نقش برجستهای که در تولید دارند و بخش بزرگی از کارگران کشاورزی را تشکیل میدهند از اولیهترین حقوق کار بیبهره و محروماند. در این میان زنان مهاجر به عنوان مطرودان و محذوفان و فراموششدگان جامعه ،ستمی بهمراتب بیشتر و عمیقتر را تجربه میکنند.
ما حاضران در این تجمع برای بهبود وضعیت زنان و در راستای تلاش برای پایان دادن به ستم جنسیتی مطالباتمان را به این شرح اعلام میکنیم و خواستار همبستگی خواهرانه تمام زنان رهایی طلب و عدالتخواه برای پیشبرد این مطالبات حداقلی هستیم:
۱- رفع تبعیض جنسیتی در حوزه کار و اشتغال، فراهم شدن زمینه حضور زنان در تمام مشاغل بدون هیچ استثناء و اغماض و حذف تمام موانع جنسیتی در استخدام زنان در دستگاههای دولتی و غیردولتی، برقراری بیمه بیکاری مکفی برای همه زنان بیکار و خانه دار و برخورداری زنان خانه دار از حقوق بازنشستگی و از کار افتادگی
۲- پرداخت دستمزد برابر با مردان به همه زنان در رده های شغلی مشابه
۳- افزایش حداقل دستمزد زنان کارگر بر اساس سبد معیشت خانواده
۴- لغو قراردادهای موقت کار و تبدیل همه آنها به قرارداد دائم، نظارت بر بازار کار بخش خصوصی برای اعاده حقوق زنان و تأمین شرایط کار منصفانه با بیمه، مزایای شغلی و مرخصی
۵- ملزم کردن کارفرمایان بخش خصوصی به اعطای حق مرخصی زایمان به زنان و تضمین بازگشت زنان به کار پس از پایان دوره مرخصی زایمان
۶- فراهم کردن تسهیلات لازم برای مادران شاغل و خانه دار همانند احداث مهدکودک های رایگان در محل کار و زندگی یا پرداخت هزینه ثبتنام کودکان در مهدکودک
۷- فراهم کردن زمینه رسیدگی به شکایات زنان شاغل اعم از کارگر ، پرستار، معلم و … برای رسیدگی به حقوق از دست رفتهشان در مراجع قانونی و قضایی
۸- حمایت قانونی از زنان کشاورز، تأمین امنیت شغلی و بیمه برای آنها و ملزم کردن کردن کارفرمایان به انعقاد قرارداد با زنان کارگر بخش کشاورزی
۹- به رسمیت شناختن حق ایجاد تشکلهای کارگری و صنفی برای زنان و مردان
۱۰- حذف سهمیههای جنسیتی پذیرش دانشجو در دانشگاهها و مراکز آموزش عالی و پایان دادن به تفکیک جنسیتی در فضاهای آموزشی
۱۱- حذف موانع ورود زنان واجدالشرایط به هیئت علمی دانشگاهها.
۱۲- پایان دادن به طرحهای استثمار کننده نیروی کار جوان و آسیبزننده به شرایط کارگران و مزدبگیران نظیر طرح کارورزی.
۱۳- پایان دادن به سیاست اجباری افزایش جمعیت و اعمال فشار بر زنان و محروم کردنشان از حقوق اجتماعی به بهانه اولویت دادن به نقش مادری برخورداری و دسترسی همه زنان به همه روشهای پیشگیری از بارداری، و حق پایان دادن داوطلبانه به بارداری.
۱۴- تصویب حقوق برابر در قوانین مربوط به ازدواج، طلاق، خروج از کشور، تابعیت، ولایت و حضانت بر فرزند، ارث، دیه، شهادت، لغو چندهمسری، تغییر سن مسئولیت کیفری و سن ازدواج دختران و پسران به ۱۸ سال
۱۵- رفع هر نوع تبعیض قومیتی از زنان مهاجر
۱۶- تصویب قوانین حمایتی در زمینه منع خشونت خانوادگی، آزار خیابانی و آزار جنسی در محیط کار و ایجاد خانه های امن برای زنان قربانی خشونت خانوادگی
۱۷- به رسمیت شناختن حق انتخاب پوشش که حق بدیهی و از مطالبات امروز زنان است و جلوگیری از هر نوع برخورد خشونتآمیز با معترضان به حجاب اجباری و مجرم شناختن آنها
۱۸- مبارزه با باورها و فرهنگ و سنتهای زن ستیر در اجتماع، محل کار، خانواده، رسانه، مراکز آموزشی و …
۱۹- جرمزدایی از فعالیتهای جنبش زنان ایران و اجازه فعالیتهای آزادانه به کنشگران حقوق زنان برای پیگیری مطالبات و حقوق از دست رفته
۲۰- به رسمیت شناختن و پایبندی حکومت به آزادی بیان، اندیشه، رسانه، برگزاری تجمع و تظاهرات و آزادی بی قید و شرط تمام کسانی که به جرم فعالیتهای اجتماعی، سیاسی و صنفی دستگیر شده اند
۲۱- ریشه کن کردن فقر، فحشا، اعتیاد و تامین بودجه وسرمایه گذاری واقعی برای رفع مشکلات محیط زیست از جمله آلودگی هوا