رییس فراکسیون حقوق شهروندی مجلس با اشاره به همزمانی ناخوشایند خروج کاوه مدنی از کشور و ناپدید شدن سعید مرتضوی، به تشریح آماری درمورد حجم بالای سرمایه‌گذاری ایرانیان در خارج از کشور پرداخت و گفت: محل تاسف است که همزمان با فشار به کاوه مدنی، مرتضوی به‌راحتی از قانون فرار می‌کند.
عبدالکریم حسین‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار پارلمانی ایلنا، با اشاره به همزمانی خروج کاوه مدنی از کشور و ناپدید شدن سعید مرتضوی اظهار داشت: کاوه مدنی دانشمند برجسته و فعال سرشناس حوزه محیط زیست که اخیراً در اقدامی تحسین‌برانگیز به‌عنوان معاونت سازمان محیط زیست منصوب شده و به کشور آمده بود، به‌دلیل رفتار نادرست از کشور خارج شده که این اتفاق نمونه‌ای از مدیریت نادرست منابع انسانی و مصداق بارز از دست دادن سرمایه‌های انسانی به‌عنوان یکی از مهمترین عوامل توسعه درون‌سرزمینی بوده و این سوال را به ذهن متبادر می‌کند که چرا نمی‌توانیم از این سرمایه‌ها برای توسعه کشور بهره ببریم.
وی افزود: همزمان با اتفاق ناخوشایند خروج کاوه مدنی از کشور، شاهد ناپدید شدن سعید مرتضوی بودیم که این اتفاق هم نمونه‌ای از عدم قطعیت در برخورد با کسانی است که توسعه را به تعویق انداخته و سرمایه‌های کشور را به خطر می‌اندازند.
در شرایطی که طی یکی، دو دهه اخیر شاهد خروج گسترده نخبگان از کشور بودیم، وقتی امثال کاوه مدنی به‌خاطر تعلق خاطر سرزمینی به کشورشان بازگشته تا به مردم‌شان خدمت کنند و منشاء اثر باشند، قطعاً باید درموردشان به یک استراتژی شفاف برسیم.
امروز در حالی با کاوه مدنی به‌عنوان یک نخبه علمی در حوزه محیط زیست چنین برخوردی می‌شود که در حوزه فرهنگ و هنر نیز شاهد تکرار همین برخوردها با هنرمندانی همچون اصغر فرهادی هستیم و در گذشته هم این رفتار با استاد شجریان می‌شد. سوال این است که اساساً چرا باید فضایی ایجاد شود که سرمایه‌های انسانی ما در کشور باقی نمانند. آیا واقعاً نیاز است که چنین عرصه را برای فعالیت این نخبگان تنگ کنیم.
چرا سرمایه‌های کشور ما در بهترین دانشگاه‌ها و برترین مراکز پژوهشی، تحقیقاتی و اجرایی کشورهای دیگر استفاده می‌شوند و ابزار و ارکان توسعه در آن سرزمین‌ها هستند و ما نمی‌توانیم نیروهایمان را به که برایشان هزینه کرده و وقت گذاشتیم، حفظ کنیم و این نخبگان را به‌راحتی از دست می‌دهیم. این نقد جدی به سیاست‌گذاری‌های ما وارد است.
لازم است با یک حساب سر انگشتی، محاسبه کنیم و ببینیم چه تعداد از شهروندان ایرانی در خارج کشور هستند و درصورت بازگشت‌شان به کشور، چقدر سرمایه مادی و معنوی به ایران بازمی‌گردد.
تنها در سال ۲۰۰۰ جمع سرمایه ایرانیان مقیم خارج بیش از ۱/۳ تریلیون دلار بوده و به نظر می‌رسد این رقم در حال حاضر و با گذشت ۱۸ سال از آن زمان، حداقل به بیش از ۲ تا ۳ برابر رسیده باشد.
این درحالی است که بنابر همان آمار اولیه، ایرانیان بین ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد دلار در آمریکا، چین و اروپا سرمایه‌گذاری کرده‌اند؛ ولی رقم این سرمایه‌گذاری در ایران تقریباً بسیار ناچیز بوده است.
چرا باید این‌چنین اسباب نارضایتی و بی‌اعتمادی ایجاد کنیم. امثال کاوه مدنی محصول فرهنگ ایرانی هستند؛ چرا باید این‌چنین در آغاز سالی که به‌نام حمایت از کالای ایرانی و اتکا بر توانایی‌های داخلی نام‌گذاری شده، آن‌ها را از کشور برانیم و همزمان با متخلفانی همچون مرتضوی با مسامحه برخورد کنیم و در شرایطی که جامعه و افکار عمومی خواستار برخورد با این افراد است، آن‌ها را رها کنیم.
دادستان کل کشور اخیراً درخصوص نجفی دلهره و نگرانی بسیاری داشتند و حتی به اعضای شورای شهر تهران متذکر شدند که چرا استعفای شهردار تهران را نمی‌پذیرد. معتقدم دادستانی باید حتماً نسبت به رفتن امثال مدنی‌ها از کشور هم نگران شده و نسبت به فشارها علیه مدنی و فضایی که اسباب خروج این نخبه علمی از کشور را فراهم آورده، نگران باشد.
سازمان محیط زیست و سایر ارکان دولت به‌عنوان دستگاه اجرایی که مقدمات حضور کاوه مدنی در کشور را فراهم کرد، باید بیش از این، پشت نیروهای خود بیاستد و از او حمایت کند. علاوه بر این دادستانی باید دل‌نگرانی دستگاه قضایی را نسبت به امثال مرتضوی هم نشان داده و حتماً نسبت به موضوع ناپدید شدن او حساس باشند که ضابطین قضایی با وی برخورد کنند.ناپدید شدن ناگهانی کسی که هم شاکی دارد و هم ازسوی دستگاه قضا محکوم شده، نه خوشایند جامعه و افکار عمومی است و نه برای وجهه بین‌المللی کشورمان مناسب است.
حسین‌زاده در پایان تصریح کرد: معتقدم اگر همگی به قانون پایبند باشیم و از قانونگریزی و زیرپا گذاشتن آن خودداری کنیم، هم مدنی‌ها می‌توانند در کشور خود و به ملتشان خدمت کنند و هم با مرتضوی‌ها برخورد قاطعانه صورت می‌گیرد.
