در محکومیت تجاوز به سوریه
هم وطنان آزاده و مردم صلح دوست جهان!
امپریالیسم جهانی بهسرکردگی آمریکا، آشکارا رو به زوال است. در دوران زوال استعمار، یعنی در نیمه دوم سده بیستم هم، امپریالیسم بهسرکردگی انگلستان در آبان ماه 1335 (نوامبر 1956)، کشور مصر و دولت ملی زنده یاد جمال عبدالناصر را آماج حملههای گسترده و تجاوزکارانه خود قرار داده بود. اکنون شصت و دو سال پس از آن تجاوز، کشورهای امپریالیستی -این بار بهرهبری آمریکا- در 26 فروردین ماه (15 آوریل 2018)، مناطقی از خاک سوریه ستمدیده را با موشک مورد تجاوز قرار دادند.
از همان فردای شکست داعش و دیگر گروه های تروریستی، امپریالیستها نشان دادند که در قاموس آن ها، «مبارزه با تروریسم» تنها پوششی است برای دخالت وسیع و بیحد و مرز در امور کشورهای خاورمیانه و انطباق نقشه های ژئوپولتیک با هدفها و منافع خود. دولتهای آمریکا، بریتانیا و فرانسه، تا آن جا که امکان داشت از طریق مزدوران رنگارنگ و استفاده از تمام توان صهیونیسم و ارتجاع منطقه کوشیدند سوریه را به تمام معنا نابود کنند. اما وقتی با مقاومت دلیرانه مردم سوریه و متحدان آن ها با شکست روبرو شدند، خود آشکارا وبیشرمانه پا به میدان نهادند.
امپریالیسم بهسرکردگی آمریکا، در تجاوز آشکار به ملتهای دیگر پیشینهای طولانی و شرمآور دارد: آنها هفتاد سال پیش، با استهزای سازمان ملل و لگدمال کردن منشور آن، جمهوری دمکراتیک خلق کره را به ویرانهای بدل کردند. در دهه 60 و 70 میلادی، خلقهای آسیای جنوب شرقی بهویژه مردم قهرمان ویتنام را به عزای میلیونها هموطن خود نشاندند و در دو دهه اخیر، مردم یوگسلاوی، افغانستان، عراق، لیبی و یمن را به خاک و خون کشیدهاند.
دولت های آمریکا، بریتانیا و فرانسه که خود با بحرانهای سیاسی و اقتصادی گوناگون -از جمله افتضاح ماجرای اسکریپال، اعتصاب های گسترده کارگری و بحران مشروعیت کاخ سفید- مواجهاند، مثل همیشه تجاوز عریان به کشورهای دیگر را با منحرف نمودن افکار عمومی و عدم پاسخگویی به جنبشهای مطالباتی مردم خود، پیوند زدند.
آنها با اجرای نمایش مضحکی که نمونه آن را در فعالیتهای مزدوران «کلاه سفید» و فیلمهای شبه هالیوودی دیده بودیم، پیش از ورود هیات اعزامی «سازمان منع کاربرد سلاحهای شیمیایی» به سوریه و بررسی کاربرد احتمالی سلاحهای شیمیایی در «دوما»، با زیر پا نهادن بدیهیترین و ابتداییترین قوانین حاکم بر روابط بینالملل، یورش تجاوزکارانه به ملت سوریه را آغاز کردند.
این نوفاشیستها که فراموش کرده بودند اسلاف فاشیست آنها، برای دستیابی به منافع ننگین و ضد بشری خود، پس از به آتش کشیدن رایشتاگ (پارلمان آلمان)، حداقل محاکمهای صوری را سرهم بندی کردند تا مگر نابودی دموکراسی را اندکی موجه جلوه دهند، این بار حتی زحمت آن نمایش مضحک را هم بر خود هموار نکردند. همچنین فراموش کردهاند که هشتاد سال پیش نیز آلمان نازی در نخستین ساعات اول سپتامبر 1939 با گلوله باران ایستگاه رادیویی شهر گلایویتز و کشتن چندین زندانی بیگناه آلمانی که لباس ارتش لهستان بر تنشان کرده بودند، و نسبت دادن کشتار به دولت لهستان، جنگ دوم جهانی را آغاز کرد.
تمام تلاش آنها معطوف به بازسازی سَروَری امپریالیسم در نظام تکقطبی جهانی است. غافل از آن که نظامی که آن ها با تفرعن «پایان تاریخ» می نامیدند، در حال فروپاشی است.
در عین حال، این تجاوز آشکار هشداری گزنده است به بخشی از مردم و نیروهای سیاسی ایران که به دخالت نیروهای امپریالیستی برای پیشبرد «دموکراسی» دل بستهاند. گرچه مبارزه با امپریالیسم هزینههای سنگین در بر دارد، اما اتکا، امید و پهن کردن فرش قرمز در مسیر آن ها، فاجعه آفرین، هولناک و بنیانکن است.
ما امضا کنندگان زیر، حمله نظامی امپریالیستی به مردم و خاک سوریه را بهشدت محکوم میکنیم و همه دوستداران صلح، عدالت و آزادی را فرا میخوانیم که با قاطعیت و استواری علیه آن برخیزند.
اسامی امضاکنندگان تا ساعت 15 چهارشنبه:
1 – فرشید واحدیان
2 – کورش تیموری فر
3 – خسرو باقری
4 – طلیعه حسنی
5 – فرزانه آقائی پور
6 – ابراهیم ذکری
7 – اردشیر جمنشان
8 – علی پور صفر (کامران)
9 – ميرمحمود نبوى
10 – روزبه درنشان
11 – مهدخت هاشمی
12 – ابوالقاسم فرهنگ
13 – حسین اکبری
14 – عبدالعلي براتي
15 – مهرداد (خليل) شهابى
16 – حسن محسن زاده
17 – اسماعیل صادقی
18 – بهرام
19 – فرشته عمویی
20 – هادی حسین زاده
21 – سیامک امینی
22 – ناهید ساریخانی آغمیونی
23 – مهرناز شهابی
24 – آیدین کربمف
25 – مونا مهربان
26 – ایمان روستاییزاده
27 – احمد پورابراهیم