«حسین راغفر» اقتصاددان و پژوهشگر فقر و توسعه
«عدم توسعه نظام مالیاتی درکشور یکی از مهم‌ترین دلیل حضور برخی از نهادهای خاص در فعالیت‌های اقتصادی است. همین حضور اختلال‌های بزرگی در اقتصاد کشور ایجاد می‌کند. درواقع کسی که فرار مالیاتی دارد از اموال و منابع عمومی سرقت می‌کند و این درحالی است که این منابع عمومی قرار است صرف هزینه‌های عمومی مانند آموزش، سلامت و زیرساخت‌های کشور شود که به صورت مستقیم در تسهیل سرمایه‌گذاری، افزایش تولید و اشتغالزایی نقش دارد. برهمین اساس کسی که مالیات نمی‌پردازد در قتلی که توسط بزهکاران درآینده انجام می‌شود، مشارکت دارد.»
«عدم توسعه نظام مالیاتی» اما همانند شمشیری دو لبه عمل می‌کند. بسیاری از تولیدکنندگان به دنبال رکود در بازار و خروج سرمایه‌ها از کشور با کاهش سود مواجه شده‌اند. با این حال باید مالیات بر سود بپردازند. سازمان امور مالیاتی اما در این مورد با آن‌ها مماشاتی نمی‌کند، هرچند قانون جدید مالیات‌های مستقیم که از ابتدای فروردین ۹۵ اجرایی شده، دامنه‌ای از معافیت‌ها را برای واحدهای تولیدی و معدنی در مناطق کمتر توسعه یافته، شهرک‌های صنعتی و مناطق ویژه اقتصادی درنظر گرفته است.
با این حال درصد پایینی از تولیدکنندگان هم اکنون در مناطق کمتر توسعه یافته و مناطق ویژه اقتصادی حضور دارند. در واقع مناطق ویژه اقتصای مطالعه نشده توسعه یافتند و حالا کارایی چندانی برای توسعه صنعتی پیدا نکرده‌اند. با این وصف قانون جدید مالیات‌های مستقیم که هدفی جز اصلاح نظام مالیاتی در جهت حمایت از تولیکنندگان و رشد اشتغال نداشته توفیقی به دست نیاورده است. مالیات‌ها همچنان بر تولیدکنندگان فشار وارد می‌کند و آن‌ها را یک به یک از میدان به در می‌کند، قربانیان اصلی اما کارگران هستند.
