اما آمار واقعی بیکاری بیش از این است!
این آمار را سلماس خدادادی نماینده ملکان و رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی ارائه داده است. او گفت: آمار بیکاری در کشور ما بالغ بر پنج میلیون نفر و جمعیت فعال جامعه قریب به ۳۱ میلیون نفر است. بیکاری مطلق ۳ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر است.
خدادادی با اشاره به آمار بیکاری اعلام شده در ایران، گفت: در چند سال گذشته آمار بیکاری را یک و نیم تا دو میلیون نفر میدانستند و امروزه تعداد بیکاران مطلق کشور را بیش از سه میلیون نفر اعلام کردند. اما این آمار واقعی بیکاری در کشور ایران نیست چرا که تنها آمار افراد بیکار محض و مطلق اعلام شده است، بسیاری از افراد در طول هفته فقط چند ساعت کار میکنند، این افراد از لیست آمار حذف شده اند و بیکار اعلام نمیشوند از طرفی دانشجویانی که هفته ای دو الی سه روز دانشگاه هستند نیز جز آمار بیکاران محسوب نمیشوند. در واقع به نظر بعضی از نظریه پردازان جهانی اگر فردی اشتغال یک یا دو روز یا حتی چند ساعت در هفته داشته باشد دیگر بیکار محسوب نمیشود، ما هم گاهاً از قوانین آنها تبعیت میکنیم، آمار بیکاری ما بالغ بر پنج میلیون نفر است، در حالی که جمعیت فعال جامعه ما قریب بر سی و یک میلیون نفر است، این موضوع اثر روانی شدیدی در جامعه گذاشته است به قدری که نمایندگان مجلس از پاسخ رئیس جمهور در رابطه با بیکاری قانع نشدند.
وی تاکید کرد: بیکاری یکی از معضلات بزرگ کشور است که آسیبهای اجتماعی زیادی به همراه دارد. به صورت کلی اعتیاد و بیکاری دو موضوعی است که در افزایش آسیبهای اجتماعی همچون، طلاق، ازدواج، خشونت، رانندگی و تصادفات، قاچاق، افسردگی، مسائل روحی و روانی جامعه نقش اساسی ایفا میکنند.
نماینده مردم ملکان یاد آور شد: بیکاری با استخدام دولتی در سازمانهای اداری و دولتی رفع نمیشود، ما هشتادوپنج میلیون نفر جمعیت داریم و حدود چهار میلیون نفر کارمند، دو میلیون و سیصدهزارنفر به صورت رسمی و نزدیک به یک میلیون نفر هم کارمندان قراردادی، روزمزد، پیمانی و کارمندان مختلفی اداره های دولتی داریم، این در حالیست که تعداد کارمندان برخی از کشورها به سیصدهزارنفر نفر میرسد، به عنوان مثال جمعیت کارمندان ژاپن به تعداد مدیران ما است، ادارههای دولتی نمیتواند برای ۸۰ میلیون نفر کار دولتی و کارمندی ایجاد کند.
برای کاهش و رفع بیکاری در کشور باید تولید فعال شود، سرمایه گذاری در مراکز تولیدی، کارآفرینی، جذب سرمایه های سرگردان در امر تولید، می تواند بخش زیادی از مشکلات بیکاری کشور را حل کند، تا این کار را انجام ندهیم هر روز شاهد افزایش بیکاری و با افزایش جمعیت بیکار شاهد معضلات متعدد اجتماعی خواهیم بود.