این جنایت کاران، تنها در این سه «جهل و جنون و جنایت» با همدیگر و نه با مردم، جمهوری دارند.
این خون آشامان، سه جوان نازنین به نام های رامین حسین پناهی، زانیار مرادی و لقمان مرادی را پس از سالها زجرکش کردن آن عزیزان و خانوادههای شان و انتظار طولانی برای لغو حکم اعدام و حتی آزادی شان به واسطه ی حمایت های بسیار مردمی و نهادهای بینالمللی، در سحرگاه ۱۷ شهریور در زندان گوهردشت اعدام کردند.
گوهردشت، زندانی مخوف است که انسانهای مبارز بسیاری را در خود حبس کرده و شکنجه داده و خانوادهها را در بیخبری نگاه داشته و زجر کش کرده و عاقبت هم با اعدام و سر به نیست کردن عزیزان مان روبرو شده ایم.
هنوز جمهوری «جهل و جنون و جنایت» پاسخ چرایی و چگونگی اعدام زندانیان سیاسی در تابستان سال ۱۳۶۷ و زجرکش کردن خانوادهها و سر به نیست کردن زندانیانی که اغلب شان حکم زندان داشتند یا حکم شان پایان یافته بود را نداده است که دوباره این سه عزیز را به همان شکل کشتند و سر به نیست کردند.
با اعدام ها این سه جوان کرد نیز سران جمهوری اسلامی به اتفاق خواستند به مردم شریف و آزاده کردستان و فعالان دیگر نقاط ایران و فعالان ایرانی در خارج از کشور و نهادهای بینالمللی بگویند که ما از هیچ کدام از اعتراض های شما نمیترسیم، ولی در واقع، به شدت هم از این اعتراض ها بیم دارند و تن شان میلرزد و به همین دلیل رامین را از کردستان به کرج و زندان گوهردشت منتقل کردند تا امکان تجمع مردم کردستان جلوی زندان را محدود کنند و بتوانند به آسانی آنها را بکشند و جنازه های شان را نیز سر به نیست کنند.
همزمان با این اعدام ها، سپاه پاسداران با حمله موشکی به قرارگاه حزب دموکرات کردستان در عراق، ۱۵ نفر از اعضای حزب دموکرات کردستان ایران را وحشیانه کشته و حدود ۴۰ نفر را مجروح کرده است.
خانوادههای محترم حسین پناهی و مرادی ها، و مردم دلیر کردستان
هرچند نمیتوانیم جای شما باشیم، ولی میتوانیم درد ناشی از زخم کاری وارده بر تن تان را با تمام وجود حس کنیم و از صمیم قلب با شما هم دردیم، بخصوص پس از آن همه زخمی که پیش تر بر جان و تن شما مردم کردستان نشاندند و هنوز داغدار آن هستید. رفتن دردناک نیشتمان نازنین، ترور تلخ اقبال مرادی و بسیاری دیگر، از همان آغاز به قدرت رسیدن شان، هنوز بر قلب همگی ما سنگینی میکند و نه میبخشیم و نه فراموش می کنیم.
ما مادران پارک لاله ایران، با قلبی آکنده از درد و اندوه و ناباوری، این غم بزرگ را به دایه شریفه، دایه آمنه و دایه امینه و تمامی خانوادههای محترم رامین حسین پناهی، زانیار مرادی و لقمان مرادی و تمامی مردم دلیر کردستان تسلیت میگوییم و این قتل های دولتی را به شدت محکوم میکنیم و برای روشن شدن چرایی و چگونگی این جنایت ها، دادخواه و پیگیر خواهیم بود.
شعری از شفق، یکی از همراهان مادران پارک لاله ایران تقدیم تان باد
«زانیار،
سازت را کوک کن
زخمه بر سازت بزن
امشب کودکان کردستان با صدای تو خواهند خفت
امشب مادران با نوای ساز تو در گهواره ها لالایی خواهند گفت
ماموستاهای آوازه خوان، صدا سر خواهند داد
ساز بزن، شقایق پریشان در باد
ساز بزن که کردستان در قفای قامت تان
عزادار شد
با نوای ساز تو رامین و لقمان هم آواز خواهند شد.» «شفق/ ۱۷ شهریور ۹۷ »
یاد و نام شان زنده و ماندگار باد
مادران پارک لاله ایران
۱۹ شهریور ۱۳۹۷
سرویس : علم و فناوری , دوشنبه ۱۹