هنوز در ابتدای مهر کودکانی هستند که خاطره ای از نشستن پشت میز و نیمکت در ذهن ندارند و فقط نظاره گر یک پاییز از کودکی بر باد رفته خود هستند. معلمی که هنوز با گذشت ماهها و شنیدن وعده ها منتظر واریز حقش است هر چه برای رسیدن به زندگی میدود مشکلات چند قدم زودتر به آن رسیده اند .
به نام خداوند جان و خرد
گردش چرخ و فلک روزگار ، رسیدن مهری دوباره را نوید میدهد ،صدای گام هایی کوچک به گوش می رسد؛ صدای شکفتن و جوانه زدن، صدای رویش و رُستن، صدای پای بهار، صدای پای مدرسه می آید. اما نه از “تحول” خبری است و نه از تغییرات محسوس ؛و مایوس کننده تر اینکه امیدی به “تدبیر” در بهبود نابسامانی های آموزش و پرورش وجود ندارد .
هنوز در ابتدای مهر کودکانی هستند که خاطره ای از نشستن پشت میز و نیمکت در ذهن ندارند و فقط نظاره گر یک پاییز از کودکی بر باد رفته خود هستند. معلمی که هنوز با گذشت ماهها و شنیدن وعده ها منتظر واریز حقش است هر چه برای رسیدن به زندگی میدود مشکلات چند قدم زودتر به آن رسیده اند .مهر شده و هنوز معلمی در گوشه ای از زندان خاطرات تخته سیاه ، بوی کاغذ کاهی را مرور میکند والبته دلتنگی هایش را….،هنوز هم درابتدای فصل برگ ریز ، مادریست که دل نگرانی فراموشی “زبان مادری” را برای فرزندش دارد .پدری ست که خجالت نداشتن کمک های مردمی اجباری را به چهره دارد و زیر لب اصل ۳۰ قانون اساسی را زمزمه میکند “دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سر حد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد”. مهر شده است و با وجود هزاران بار گفتن و نوشتن، آموزش و پرورش ما همچنان راه خود را می رود،آموزشی آمیخته با ایدئولوژی؛ این مهر نیز ختم به شهریوری خواهد شد که هنوز در کف انتظاراتمان درجا زده ایم اما همچنان به راه خود ادامه می دهیم و به امید کوچک ترین تغییر از پای نخواهیم نشست.
کانون صنفی معلمان ایران (تهران)چون سال های گذشته ضمن تبریک آغاز سال تحصیلی،امیدوار است سال جدید سالی همراه با موفقیت بیشتر برای جامعه فرهنگی کشور و همراهی بیشتر فرادستان با آموزش و پرورش این سرزمین باشد. سالی که با رسیدن به این باور که راه توسعه از آموزش و پرورش می گذرد، جاده های خاکی آموزش و پرورش را هر چه زودتر آباد کنند.
کانون صنفی معلمان ایران(تهران)
