در حمایت از اعتراضات برحق کارگران هفت تپه
این صدایی که از هفت تپه به گوش می رسد:
” نه زندان، نه تهدید، دیگراثر ندارد”
بغض فرو خفته طبقه کارگر ایران و تمام مزدبگیران است که دیگر نمی خواهند تن به استثمار و ستم بدهند.
آن چیز که امروز کارگران نیشکر هفت تپه و طبقه کارگر ایران فریاد می زنند همان چیزی است که معلمان ایران در تحصن سراسری مهر و آبان فریاد زدند صدای دردمند رانندگان کامیون است صدای وجدان بیدار و آگاه جامعه ، صدای جنبش دانشجویی ایران است.
اگر چه امروز بخاطر تشدید سرکوب و زندان،شعارِ
از هفت تپه تا تهران
زحمتکشان در زندان
از خوزستان/کردستان تا تهران/خراسان
کارگران(معلمان/دانشجویان) در زندان
بر ما تحمیل شده و نشان از هجمه طبقه مسلط و باندهای قدرت بر معیشت و زندگی اقشار فرودست جامعه دارد در عین حال این شعار حامل این است که جنبش آزادی خواهی و عدالت طلبانه طبقه کارگر پیشروی جدی کرده است.
آن چیز که دانشجویان را به حمایت و همبستگی با معلمان وا می دارد و معلمان را متحد کارگران می کند اداهای روشنفکری و برخواسته از حرکات ماجراجویانه نیست بلکه این وضعیت مادی و عینی طبقات فرودست و تحت ستم است که آنها را در یک هم سرنوشتی تاریخی برای اتحاد علیه حافظان سرمایه و وضع موجود قرار داده است.
پیوند و اتحاد معلم ، کارگر و دانشجو تنها از دل تضادهای اصلی جامعه و در پیوند با مطالبات عینی تمام زحمتکشان ممکن می گردد تا راه به تغییر بنیادین بگشاید و اینک “هفت تپه” و مبارزات “کارگران نیشکر” می تواند کانون همگرایی و پیوند جنبش های اجتماعی باشد. جایی که حاکمیت و دولت بعنوان حامی و پشتیبان صاحبان سرمایه بنام خصوصی سازی بر اموال عمومی چوب حراج می زنند و به اتکا استفاده از زور و پلیس و تهدید و زندان می خواهند مقاومت کارگران را در هم شکنند.
جایی که ساختار مرتجع سرمایه سالار نمی خواهد صدای زن کارگر هفت تپه را بشنود. جایی که شنیدن صدای “قدرت به دست شورا” خواب صاحبان قدرت و ثروت را آشفته می کند. انگار هفت تپه همان چیزی را فریاد می زند که معلمان فریاد می زنند و دانشجویان با آن اعلام همبستگی می کنند : خصوصی سازی را متوقف کنید بیش از این به زندگی ما تعرض نکنید.
ما بعنوان جمعی از معلمان عدالتخواه ضمن حمایت از مطالبات و اعتراضات طبقه کارگر ایران از اراک تا هفت تپه و از اهواز تا زنجان، نسبت به برخورد قهری و سرکوب فعالان کارگری نیشکر هفت تپه اعتراض داریم و خواهان آزادی بدون قید و شرط کارگران بازداشتی هستیم و خطاب به آمران و عاملان خط برخورد و سرکوب می گوییم:
اگر شما با زندان کردن بهشتی ها و عبدی ها و حبیبی ها و رمضان زاده ها … توانستید صدای معلمان را خفه کنید پس می توانید با بازداشت بخشی ها و … کارگران هفت تپه را نیز به تسلیم وادارید. ولی کیست که نداند با هر معلم زندانی دهها فعال صنفی تکثیر شدند و با بازداشت اسماعیل بخشی صدها کارگر پا به میدان خواهند گذاشت مگر نشنیدید صدای زنان و مردان کارگری را که یک صدا فریاد می زدند
” ما همه بخشی هستیم “
باور کنید این صداها، صدای ضبط شده و نوار نیست و مطالبات سراسری جنبش طبقه کارگر است که در فریاد هفت تپه بارز شده است.
ما ،معلمان عدالتخواه ایران، ضمن حمایت از مطالبات کارگران هفت تپه به تمام نهادهای مدنی بخصوص تشکل های صنفی فرهنگیان برای دفاع از حقوق کارگران هفت تپه فراخوان می دهیم و از معلمان و همکاران خود درخواست می کنیم در استان خوزستان و در شوش و هفت تپه از مطالبات کارگران به هر نحو ممکن حمایت نمایند همچنین از همکاران گرامی می خواهیم در کلاس درس و در مواجهه با دانش آموزان خانواده های کارگری ضمن تشریح و حمایت از مطالبات کارگران هفت تپه برای آنان توضیح دهید که جنبش معلمان ایران با طبقه کارگر در مطالبات ” توقف خصوصی سازی” ، “حقوق و دستمزد بالای خط فقر”، “بیمه (تامین اجتماعی/درمانی) کارآمد و فراگیر”، “حقوق بازنشستگی بالای خط فقر” ، “حق تشکل یابی مستقل، آزاد و سراسری” ، “آزادی فعالان صنفی/کارگری ” و … همسو و هم سرنوشت است. بخصوص از معلمان عزیز در هفت تپه می خواهیم دانش آموزان خانواده های کارگران بازداشتی و تحت تعقیب را حمایت نمایند.
ما معتقدیم در ایران مشکلات و معضلات را نمی توان به یک قشر و طبقه و جنس خاصی تقلیل داد پس باور داریم تحقق مطالبات معلمان در گرو تحقق مطالبات کارگران، زنان و دانشجویان و … است و برای تحقق آن بصورت قدرتمندانه تلاش خواهیم نمود.
جمعی از معلمان عدالتخواه ایران
29 آبان 97