مصاحبه سال جدید رئیس جمهور مادورو قسمت اول :
مادور در مصاحبه با روزنامه نگارمعروف ایگناسیو رامونِت از اپوزیسیون ونزوئلا، حملات پهپاد ها ، دوره جدید ریاست جمهوری ، کودتا، مجلس قانون اساسی و کارزار های کثیف سخن می گوید .
این قسمت نخست مصاحبه سه قسمتی روزنامه نگار اسپانیایی ایگناسیو رامونت با نیکولاس مادور رئیس جمهور ونزوئلا است . رامونت پیش از این با لوموند دیپلماتیک و لیبراسیون کار می کرد ونویسنده بیش از ده ها اثر از جمله بیوگرافی شفاهی فیدل کاسترو است .
مصاحبه در اول ژانویه 2019 در صفحه فیس بوک رامونت و تنها چند روز قبل از 10 ژانویه ، آغاز دور دوم فعالیت مادورو به عنوان رئیس جمهور ، که بسیاری از دولت های دست راستی منطقه آن را نا مشروع خوانده اند، منتشر شد. مصاحبه در مورد تورم جاری ، فشار ها و تحریم های فزاینده بین المللی علیه ونزوئلا ،تحکیم سلطه سیاسی حزب حاکم سوسیالیست متحد پس از کسب پیروزی در پنج انتخابات در 18 ماه گذشته ، تلاشی اتحاد اپوزیسیون دست راستی ، رشته ای از اصلاحات اقتصادی تحت هدایت دولت ، و نیز تلاش اخیر برای ترور رئیس جمهور با پهپاد حامل مواد منفجره انجام گرفته است .
رامونت ، که بیش از ده سال است مادورو را می شناسد ، شخصا ” به محبت و اعتماد عمیقی که چاوژ به او داشت ” شهادت می دهد.
به خاطر طولانی بودن ، این مصاحبه در سه قسمت منتشر می شود که قسمت اول آن موضوعات سیاسی ، قسمت دوم موضوعات اقتصادی و قسمت اخر نگاهی به وضعیت جهانی است .
ایگتاسیو رامونت – قبل از حضور در دفتر او در قصر میرافلورس ، کاراکاس ، برای این مصاحبه ، رئیس جمهور مادورو مرا به همراهی خود در یک جشن عمومی برای تحویل واحد های مسکن اجتماعی دعوت کرد . تعداد 2.5 میلیون آپارتمان در حال تحویل است …ساختمان های بنا شده با همکاری یک شرکت چینی نزدیک محله ال واله ، یک منطقه طبقه متوسط نشین ، و دقیقا در محلی که مادور در آن متولد و رشد کرده است واقع شده است .
جمعیت کوچک این جا با ابراز شادی و محبت از مادورو استقبال کردند .مادورو پیراهن سفیدی با یقه مزین به رنگ های پرچم ونزوئلا به تن کرده است . مادورو طببیعتا خوش برخورد و با قدی کشیده – او بیش از 190 سانتیمتر قد دارد- فردی آرام ، دوست داشتنی ، بی سر و صدا ، و با حس شوخی دلنشین است .
او در سخنرانی کوتاه خود “تنبلی ” بسیاری از همکاران خود در دولت یا در نهاد های محلی را تقبیح می کند. محلی ها با شوق و دوق این انتقاد ها را تشویق می کنند. و زمانی که رئیس جمهور علیه فساد موضع گیری می کند و وعده تنبیه آن را ” بدون توجه به آن که چه کسانی (در اثر تنبیه) سقوط می کنند” می دهد، مردم نفس عمیقی می کشند.
او با صمیمیت ، تقریبا خودمانی ، با برخی از خانواده ها ( در بین آن ها یک زوج جوان و کودک آن ها با نقص ناشنوایی وجود دارند) که کلید آپارتمان های خود را دریافت می کنند ، با تامل عمیق نسبت به سیاست اقتصادی یا روابط بین المللی به گفتگو می پردازد . روشی که هوگو چاوز به انجام آن عادت داشت . او از فرد به جمع ، از مشخص به عام ، از عمل به نظریه نوسان می کند. همیشه تصویر آموزشی سبکی را به نحوی که به کسی بر نخورد ارائه می کند.
روز بعد ، 27 دسامبر ، ما در قصر دولت در دفتر کار او دیدار کردیم . دقیقا در همان اتاقی که تقریبا شش سال پیش در چنین روزی ، چاوز مادورو را بعنوان جانشین خود منصوب کرد. ما سلام گفتیم ، در حالی که تیم کار تدارک را انجام می داد ، در حیاط و در باغ زیبای داخل سالن ، تزئیین شده برای تعطیلات (سال نو) قدم زدیم .
امروز ، رئیس جمهور پیراهن آبی سیر ظریفی به تن دارد . این مصاحبه ای برای روزنامه چاپی است ، و عکس هایی از ما گرفته خواهد شد و برخی از پاسخ ها در ویدیو نیز ضبط خواهد شد . او طبق عادت همیشگی ، دسته ای کتاب که روی میز بین ما قرار خواهد گرفت با خود می اورد. همه چیز آماده است . از این رو ، بدون تلف کردن بیشتر وقت، مصاحبه را اغاز کردیم .
ا.ر: عصر بخیر رئیس جمهور . از این که مارا به حضور پذیرفتید سپاسگزاریم . در این گفتگو ما اساسا از سه موضوع : سیاسی ، اقتصادی و امور بین المللی صحبت خواهیم کرد.
اجازه دهید با سیاست آغاز کنیم : شاید مهم ترین رخ داد سیاسی سال 2018 انتخاب دوباره شما در انتخابات 20 ماه می ، با بیش از 6 میلیون رای و با بیش از 40 درصد اختلاف نسبت به هنری فالکون نامزد اصلی اپوزیسیون بود.
شرایط دشوار ایجاد شده با جنگ اقتصادی و تحریم های مالی تحمیل شده از سوی واشنگتن برای شهروندان را ، که حمایت عظیم خود را برای بار دوم به شما دادند ، چگونه توضیح می دهید ؟
ن.مادورو : در واقع ، مردم ونزوئلا بیشتر حمایت خود را به انقلاب بولیواری ، به چاویسمو ، به نامزدی من دادند – که نیروی سیاسی و اجتماعی واقعی در خیابان ها ، محلات ، جومه شهر، شهرها و روستا ها است . در رابطه با درصد (آرا) ، این بزرگترین حمایتی بود که یک نامزد انتخابات ریاست جمهوری در ونزوئلا تاکنون کسب کرده است .
ما از پیش توجه داشتیم که پس از پیروزی آرامش با انتخابات قانون اساسی جولای 2017 نیروهای ما باید بهبودی پایدار ، تقویت انقلابی واحدی کسب کنند . (در ماه می ) ما از حمایت تمام احزاب قطب بزرگ میهنی ( GPP) و مقدار زیادی از حمایت جنبش های اجتماعی برخوردار بودیم . ما شاهد رشد سازمان یافته ی حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا ( PSUV) ، که تنها حزب سیاسی با بیشترین عضو در امریکای لاتین است نیز بودیم.
باید بگویم ، این نتیجه خوب ، از سوی مردم ما ، در میانه وحشیانه ترین تهاجمی که ما از زمان جنگ های خود برای استقلال تحمل کرده ایم، با بلوغ و دانایی ابراز شده است . مردم ما رشد می کنند ، در آگاهی ، در مبارزه سازمان یافته ، در میهن پرستی ، و با وجود جنگ روانی و جنگ اقتصادی غیر قانونی و غیر مشروع تحمیل شده از سوی امریکا با همراهی دولت های اقماری آن در این قاره و در اروپا ، که ناظرند و مارا زیر نظر دارند رشد کرده اند. نتیجه این دشمنی ابراز انعطاف شهروندان در تصمیم به بقای آزادی ، استقلال و حق حاکمیت ملی بوده است .
عامل تعیین کننده بنیادی دیگر ، آن است که انقلاب بولیواری ، در کوران مشکلات ، و آزار اقتصادی و مالی برای تامین نیاز های جامعه ونزوئلا تلاش می کند. هیچ مدرسه یا دانشگاهی در اینجا بسته نشده است . بر عکس ، تعداد دانش آموزان در آموزش و پرورش دولتی افزایش یافته است . ما در اینجا به تامین بهداشت رایگان برای همه ادامه می دهیم . ما با قدرت بسیار و مصممانه دستمزد ها و اشتغال را برای همه حفظ کرده ایم . تضمین کرده ایم که تقریبا هر سه هفته یک بار مواد غذایی اصلی را ، که اکنون به “جعبه های CLAP ” (کمیته محلی برای تولید و تامین- مترجم ) معروف است ، مستقیما به خانه های نزدیک به شش میلیون خانوار در ونزوئلا برسانیم .
روی دیوار های کاراکاس ممکن است نقاشی ها یا گرافیتی هایی را ببینید که می تواند آن چه را من به شما می گویم خلاصه کند: ” من به کسی که دستمزد مرا افزایش می دهد نه به کسی که محصولات را گرانتر می کند، رای می دهم.” شاید آن (نوشته) توضیح می دهد که چرا انقلاب بولیواری اکنون در تلاش یگانه ی سازنده ، قوی تر ، زنده تر و منسجم تر از همیشه است .
ا.ر: در طی چند روز آینده ، 10 ژانویه ، دوره جدید ریاست جمهوری شش ساله شما آغاز می شود. برخی دولت ها که نتیجه انتخابات ماه می را به رسمیت نمی شناسند تهدید کرده اند که شما را به عنوان رییس جمهوری قانونی ونزوئلا به رسمیت نمی شناسند . پاسخ شما به آن ها چیست ؟
ن. م : خوب ، اول از همه ، ونزوئلا کشوری است که در سراسر تاریخ ، هویت خود را ، مشخصه ی جمهوری خود را ، استقلال خود را ایجاد کرده است . و نیز آن که در ونزوئلا قانون اساسی ای که دموکراتیک ترین قانونی است که در تاریخ ما وجود داشته است ، که نوزده سال پیش با رفراندوم مردم ما تصویب شده است حکومت می کند ، و این قانون اساسی بی وقفه در طی نوزده سال مورد احترام بوده است .
ما در سال 2018 دو انتخابات کاملا شفاف رقابتی ، تحت مدیریت موسسه های انتخاباتی کشور داشتیم . باید به همه یاد آوری کنم که قدرت انتخاباتی در ونزوئلا یک قدرت ( مستقل ) عمومی ، پنجمین قدرت عمومی است . این قدرت همه تدارکات خود ، سیستم (انتخابات ) الکترونیک خود را با عالی ترین سطح شفافیت به کار می گیرد. این سیستم از سوی شخصیت های بین المللی غیر قابل انکاری مانند جیمی کارتر ( رئیس جمهور پیشین امریکا ) به رسمیت شناخته شده است که در آن زمان گفت ” سیستم انتخاباتی ونزوئلا شفاف ترین و پاک ترین سیستم در جهان ، کامل ترین سیستم است.”
انتخابات 20 ماه می 2018 با خضور ناظران ملی و بین المللی برگزار شد و مردم ما تصمیم گرفتند. تصمیمات ونزوئلا از سوی ذولت های خارجی اتخاذ نمی شوند. ما کشوری تحت مداخله ، تحت مشاوره هیچ امپراطوری نیستیم . نه از سوی امپراطوری شمال ، اقمار آن در امریکای لاتین و کارائیب و نه از سوی امپراطوری اروپا . در ونزوئلا ، مردم حکومت می کنند و حق حاکمیت ملی را اعمال می کنند. مردم تصمیم بسیار روشن و بسیار قدرتمندی گرفتند: برای اولین بار ما 68 درصد آرا را کسب کردیم … همان طور که خاطر نشان کردید : چهار میلیون رای بیش تر از نامزد اپوزیسیون .
به این ترتیب مردم تصمیم گرفتند. ما تصمیم داریم طبق تصمیم مردم عمل کنیم . شیوه دیگری که هر دولتی ، از خارج بتواند در باره به رسمیت شناختن یا نشناختن مشروعیت قانونی و دموکراتیک دولتی که من از 10 ژانویه 2019 تا 10ژانویه 2025 ریاست آن را به عهده خواهم داشت سخن بگوید وجود ندارد. من طرحی ، برنامه ای ، تجربه ای ، قدرتی دارم . من ، مردم ، واحد نظامی مدنی (میلیشیا)، و فراتر از همه مشروعیت قانونی را که بسیار مهم است در کنار خود دارم .
اجازه بده خودم تکرار کنم : فشار ها و حملات امپراطوری امریکای شمالی و دولت های اقمار آن در مقایسه با صدای مردم ما هیچ قدرتی ندارد. دموکراسی ما قدرت واقعی دارد که در 25 انتخابات در طول 20 سال گذشته اظهار شده است … این قدرتی است که طی بیست سال انقلاب بولیواری ، تقریبا سه برابر انتخابات برگزار شده مثلا در امریکا در همان دوره انتخابات انجام گرفته است …
در کارزار انتخاباتی آوریل و می سال 2018 ، که 21 روز ادامه داشت ، من بارها از 23 ایالت در ونزوئلا باز دید کردم. من از مردم خواستم که خیابان ها و راه ها را پر کنند : در ونزوئلا چه کسی رئیس جمهور را انتخاب می کند؟ واشنگتن یا کاراکاس؟ میامی یا مارکایبو؟ و پاسخ محکم همه مردم ، از جمله کسانی که به اپوزیسیون رای دادند ، آن است که ما حق مسلم انتخاب حاکمان خود را داریم . هیچ چیز و هیچ کسی تصمیم ندارد آن حقوق بنیادی و مقدس را تغییر دهد.
برای کسانی که این واقعیت را دوست ندارند می گوییم ونزوئلا سنت دیرپای عدم دخالت در امور دیگر کشور ها را دارد . انقلاب بولیواری همبستگی خود را با تمام کشور های قاره و جهان ، زمانی که بنا به مصایب طبیعی یا حوادث دیگر لازم بوده نشان داده است. کمترین چیزی که می توانیم تقاضا کنیم آن است که این (همبستگی) متقابل است ، که دیگران به آن که ما دارای حق حاکمیت و مستقل هستیم احترام بگذارند.
ا.ر: اگر چه شما درخواست گفتگوی دموکراتیک را متوقف نکرده اید ، اما مهم ترین گروه اپوزیسیون – MUD- گرد آمده در به اصطلاح اتحاد دموکراتیک میز گرد – تصمیم گرفت در انتخابات 20 می شرکت نکند. نتیجه آن است که MUD اکنون به حاشیه رانده شده ، پراکنده شده ، در حقیقت دچار خود انحلالی شده است . درباره این اپوزیسیون چه فکر می کنید ؟
ن.م: من اپوزیسیون ونزوئلا را تقیریبا بیش از 300 مورد به شرکت در گفتگوی سیاسی دعوت کرده ام …و این حتی شامل گفتگوی جاری که دولت من با بخش خصوصی و جامعه به طور کلی حفظ می کند نمی شود. این گفتگو برای متقاعد کردن کسی برای در پیش گرفتن مدل ما نبود ، ما درک می کنیم که نگاه بسیار متفاوتی به زندگی داریم ، که همه ما برای چالش های جامعه خود پیشنهادات متفاوتی داریم . تلاش ما همیشه شامل تقویت همزیستی مسالمت آمیز نیروهای سیاسی در ونزوئلا بود.
اما تمام این تلاش های گفتگو از سوی سفارت امریکا در ونزوئلا تحریم شدند. در همان نقطه آغاز ، جزئیات دیدارهای خانه به خانه ای که کاردار سفارت امریکا با هر یک از نامزد های اپوزیسیون برای وادار کردن آن ها به عدم شرکت در انتخابات ریاست جمهوری 20 می انجام می داد بر ملا شد . او برای متقاعد کردن تقریبا تمام ان ها ،به استثنای دو نفر ( هنری فالکون و خاویر برتوچی) که در انتخابات شرکت و ارای خود را دریافت کردند تلاش می کرد .
نمی دانید من چقدر خوشحال می شدم اگر در ونزوئلا می توانستیم روی اپوزیسیونی حساب کنیم که پای بند سیاست ها می ماند ، از توطئه ها و ماجراجویی های کودتا کناره می گیرد، از صدای خودشان دفاع می کند. و نه از صدای مقامات سفارت امریکا .
ا.ر: در چهارچوب انقلاب بولیواری ، کدام فضای سیاسی برای اپوزیسیون قابل دسترسی است ؟ به عبارت دیگر، آیا انقلاب اپوزیسیونی را که در یک انتخابات ریاست جمهوری پیروز شود می پذیرد؟
ن.م : اپوزیسیون در ونزوئلا تمام تضمین ها را که قانون اساسی برای اعمال آزاد سیاست فراهم می آورد دارد . علاوه بر این ، در بیست و پنج انتخاباتی که دربیست سال گذشته در ونزوئلا انجام شده است ما در بیست و سه انتخابات پیروز شده ایم ، که حقیقت دارد، اما ما دو انتخابات: اصلاح قانون اساسی سال 2007 و انتخابات مجلس قانون گذاری سال 2015 را باخته ایم. زمانی که ما باختیم ، بلافاصله شکست خود را به رسمیت شناختیم ، دقایقی بعد از آن که شورای انتخابات نتایج را اعلام کرد. چاوز در سال 2007 و من در سال 2015 نتایج را قبول کردیم و از مردم خواستیم با آزامش به آن احترام بگذارند.
من در ژانویه 2016 ، در مقابل اکثریت اپوزیسیون مجلس ملی ، به رهبری هنری راموس الاپ رهبر اپوزیسیون ، پیام خود را برای مردم خواندم . و اما پاسخ راست ، که به پیروزی انتخاباتی خود غره شده بود چه بود؟ باید گفت که آن ها می توانستند در عرض شش ماه ، با نقض قانون اساسی و اجازه از سوی مردم برای انتخابات قدرت را قبضه کنند.
پی آمد های اقدامات آن ها این است که ما اکنون اپوزیسیونی حاشیه ای ، پراکنده ، متنفر از رهبران خود در میان خود ، و بسیار ضعیف شده از نظر قدرت سیاسی داریم. می خواهم بگویم که ما همیشه تمام نتایج انتخابات ها را ، چه زمانی که برنده شده ایم و چه زمانی که باخته ایم پذیرفته ایم . اپوزیسیون در انتخابات با فرمانداران و شهردارانی که مطلوب آن ها هستند ، با همان سیستم انتخاباتی الکترونیک که ونزوئلا از سال 2004 دارد ، اعمال قدرت منطقه ای و محلی کرده است .
مشکل آن است که آن ها نتایج انتخابات را تنها زمانی که برنده می شوند به رسمیت می شناسند… آن ها نتیجه فرا خوان رفراندوم 2004 ، را که چاوز با بیست اختلاف برنده شد به رسمیت نشناختند. همین طور انتخابات ریاست جمهوری 2006 را ، که چاوز با 23 امتیاز پیروز شد و نیز پیروزی 2014 و پیروزی 2018 مرا به رسمیت نمی شناسند.
ا.ر: شما در موقعیت های مختلفی برخی از نیروهای اپوزیسیون را بعنوان تلاش گران کودتا توصیف کرده اید . در 4 اوت گذشته شما قربانی یک تلاش ترور جالب با پهپاد های حامل مواد منفجره بودید . در رابطه با این حمله چه می توانید بگویید؟
ن.م: در واقع ، در 4 اوت 2018 ، ما چیزی را که من فکر نمی کردم هرگز رخ دهد تجربه کردیم ، حمله ای تروریستی با استفاده از فن آوری پیشرفته برای کشتن من . و ( هدف آن ) بیشتر از کشتن من بعنوان یک انسان ، پایان دادن به ریاست جمهوری و پایان دادن به قدرت کشور بود. واقعا حمله وحشتناکی بود. به خاطر سازو کار های امنیتی فن آورانه ای که داریم ، برای خنثی کردن حمله تا حدی تلاش کردیم .
آن ها از پهپاد ها استفاده کردند. پهپادی بالای محلی که من بودم پرواز می کرد ، و زمانی که من سخنرانی کلیدی را انجام می دادم در مقابل من بود. بعد نزدیک تر شد اما با فن آوری ما خنثی شد . اگر منفجر شده بود، که حنایتکاران خواهان آن بودند، می توانست سبب خونریزی ، درد و مرگ بسیاری شود .
و پهپاد دومی که ، خوشبختانه با همان فن آوری که ما داریم سرنگون شده وجود داشت. آن پهپاد منفجر شد … پهپاد بسیار قدرتمندی بود چون یک بمب C_4 ، یک ماده منفجره پلاستیکی درجه نظامی را حمل می کرد. آن پهپاد در برابر یک ساختمان مسکونی بسیار نزدیک به صحنه اصلی منفجر شد. سوراخ بزرگی در دیوار خارجی ساختمان ایجاد و یک آپارتمان را به اتش کشید. ماموریت این پهپاد ، زمانی که کار پهپاد اولی صحنه را از روبه رو نابود می کرد ، اتمام کار از بالا بود .
ما – همراه با مردم ونزوئلا ، نیروهای امنیتی و اطلاعاتی ، و همراه با پلیس – توانستیم بی درنگ مجرمان را دستگیر کنیم . و بعد دستگیری دیگر مجرمان ، آن هایی که آن را سازمان دادند ، آغاز کردیم ، و توانستیم هویت مغز متفکر حمله را شناسایی کنیم .
دستور حمله از سوی رئیس جمهور سابق کلمبیا خوان مانوئل سانتوس صادر شده بود، که به صورت غیر معمول سه روز بعد از حمله تروریستی در 7 اوت ، از بوگوتا… با مشارکت مستقیم جولیو بورگس معاون سابق (نخستین قاضی ونزوئلا ) ، رهبر اپوزیسیون ونزوئلا ، به دستور او پایان داده شد . کل حمله در کلمبیا تدارک شده بود . تمام گردانندگان پهپاد ها در کلمبیا آموزش دیده بودند. پهپاد ها و مواد منفجره آن ها در کلمبیا تحت هدایت دولت آن زمان رئیس جمهور خوان مانوئل سانتوس تهیه شده بود .
کاخ سفید در واشنگتن هم از آن اطلاع داشت . من شکی ندارم . پشت آن حمله ، یک “آری ” و “اوکی” از جانب کاخ سفید وجود داشت . ما از قبل می دانستیم که جان بولتون ، مشاور امنیت ملی کنونی رئیس جمهور دونالد ترامپ ، هدایت کننده برنامه کشتن من است . من آن را گزارش کرده ام . بولتون از حمله اطلاع داشت . و او موافقت خود را برای اجرای آن اعلام کرده بود. واشنگتن و بوگوتا به سیاست دائمی ترور علیه ما ادامه می دهند.
چرا مرا به ” دیکتاتور” بودن متهم می کنند؟ زمانی که آن ها به یک رهبر ترقی خواه برچسب “دیکتاتور” می زنند و یک چنین کارزار حیوانی را علیه آن ها به راه می اندازند… و تمام نیرو های راست و راست افراطی در جهان اتهام ” دیکتاتور” را علیه مادرو ، علیه رهبر یک اتحادیه ، یک نفر از مردم ، که در مبارزات کاراکاس ، در مبارزات جنبش دانشجویی ، در مبارزات مجلس موسسان ، در مباحثات پارلمانی ، در جبهه دیپلماتیک سر بر می آورد به کار می گیرند… وقتی آن ها کسی مانند مرا متهم به “دیکتاتور” بودن می کنند و عبارت ونزوئلا یک ” دیکتاتوری” را مورد استفاده قرار می دهند ، آن ها را به توجیه هر کاری علیه کشور ما قادر می سازد . از سوی الیگارشی کلمبیا و امپراطوری امریکا علیه انقلاب بولیواری توطئه دائمی وجود دارد.
من می گویم که خدا مرا از این حمله نجات داد . خدا چتر حفاظتش را بر سر من کشید. فرشته مقدس ، بسیارمعجزه آسا ، فرشته حامی گارد ملی ونزوئلا ، نیز مرا نجات داد . به هر حال ما اینجاییم ، بسیار متعهد، خواهان پیشرفت . آشکارا با اقدام های ویژه امنیتی به نحوی که اهداف جنایی این افراد هرگز به اجرا در نمی آیند.
ا.ر: به تکرار، هم چاوز و هم شما از نیاز به اپوزیسیون دموکراتیک که راهبرد کودتا را رها و دور و بر خود از عناصر هر قدرت خارجی پاک کند سخن گفته اید . آیا فکر می کنید در سال 2018 ، در این رابطه هیچ پیشرفتی وجود داشته است ؟
ن.م: در ونزوئلا ، اپوزیسیون ، بلوک اپوزیسیون ، MUD ، متاسفانه متلاشی ، پراکنده شده است . و من اعتقاد دارم که سبب اصلی این فروپاشی وابستگی آن به سیاست های واشنگتن و بوگوتا است . اپوزیسیونی ملی نیست ، هیچ سیاستی مبتنی بر منافع ، ایدئولوژی یا دکترین ملی ندارد . یک اپوزیسیونی مورد حمایت ، مورد حفاظت و جهت داده شده – انگار که پهپاد های کنترل از دور باشند- از واشنگتن و بوگوتا است . و این امر آن ها را پراکنده ساخته است ، چون با مغز های خود فکر نمی کنند، آن ها قادر به اتخاذ تصمیم نیستند.
تنها به نمایش غمگینی که آن ها در روند گفتگوی ملی گذشته ارائه دادند نگاه کنید ، زمانی که ثبت نام نامزد ها برای انتخابات ریاست جمهوری 20 می 2018 مطرح شده بود . آن ها تنها برای فرا خواندن نیرو های جهانی امپریالیسم امریکایی و راست شرکت کردند. تاسف بار بود . چون ونزوئلا به اپوزیسیون سیاسی نیاز دارد. من صد ها بار از آن ها خواستم بیایند و گفتگو کنند.
و من بر این (دعوت ) استوارم : هر بخش از اپوزیسیون که خواهان گفتگو باشد مرا با آغوش باز ، با مغری باز ، آماده برای گفتگو در باره آینده کشور خواهد یافت.
من عمیقا اعتقاد دارم که – هر چه زود تر بهتر از دیرتر – در ونزوئلا گفتگوی سیاسی متنوع با تمام نیروهای ایدئولوژیک اپوزیسیون برگزار خواهد شد . من به این امر ایمان دارم . و برای دست یابی به آن هدف تلاش خواهم کرد ، به نحوی که ، در ونزوئلا، در سال 2019 ، یک گفتگوی سیاسی ثمر بخشی به وجود آید که بتواند اپوزیسیون واقعی را باز سازی کند، که کشور ما به داشتن صلح ، به داشتن آرامش ، و نیز داشتن دموکراسی متنوع نیاز دارد که همان چیزی است که ما نیاز داریم .
ا.ر: رهبران متعدد اپوزیسیون کارزار بین المللی کثیفی را علیه دولت شما به اتهام نگهداری ” زندانیان سیاسی” به راه انداخته اند. آیا شما این انتقادات جدی را چگونه ارزیابی می کنید؟
ن.م: نگاه کن ، افرادی وجود دارند که ، متهم به انجام اعمال جنایی هستند بعنوان مثال ، مانند ، دست داشتن در کودتا یا کودتای نظامی شکست خورده ، یا حتی تلاش تروریستی مانند آن چه در 4 اوت گذشته رخ داد که درباره اش صحبت کردیم ، (این افراد ) باید به خاطر عدالت نگه داری شوند. خواه سیاسی باشند یا نباشند. نباید یک سیاست مدار زندانی را با زندانی سیاسی اشتباه گرفت . این امر در ونزوئلا و در همه کشور های دنیا چنین است .
یک لحظه تصور کن که یک بازیگر سیاسی – یک معاون ، یک شهردار، یک مشاور، وزیر سابق – برای کشتن رئیس جمهور فرانسه تلاش می کند ، یا کودتایی علیه رئیس جمهور اسپانیا به راه می اندازد ، پاسخ قانونی به آن ، که آن ها می توانند از دادگاه های این کشورها دریافت می کنند چه می تواند باشد ؟ خوب ، در ونزوئلا ، حاکمیت قانون وجود دارد که باید از سوی همه مورد احترام باشد .
همچنین در نتیجه گفتگو با اپوزیسیون در سال 2017 ، کمیسیون حقیقت منصوب شده از سوی مجلس قانون اساسی ملی تخفیف های جدی احکام زندان و مزایایی تقریبا برای همه متهمانی که علیه قانون اساسی و قانون ، از زمان کودتای 2002 تا اقدامات خشن “گاریمباس” 2014 و 2017 ، اقدام کرده اند، به استثنای کسانی که مرتکب جرائم جدی مانند قتل یا قاچاق مواد مخدر شده اند را تضمین کرد .
ا.ر: در حال حاضر در ونزوئلا دو مجلس قانون گذاری وجود دارد . از یک سو ، مجلس ملی که از انتخابات 2015 پدیدار شد و تحت سلطه اپوزیسیون است اما مورد “تحقیر” دادگاه عالی است . از سوی دیگر، مجلس ملی قانون اساسی (ANC ) که از انتخابات 30جولای 2017 پدیدار شد و تحت سلطه حزب حاکم است اما قدرت های متعدد جهانی آن را به رسمیت نمی شناسند. ایا فکر می کنید که این وضعیت می تواند بر طرف شود؟
ن.م : واقعا ، آن ها دو نهاد نمایندگی مردمی هستند و با کارکرد های ویژه به روشنی در قانون اساسی درج شده اند که در متن قانون اساسی نیز موجودند.
از یک سو، قدرت قانون گذاری ، که به صورت بهت آوری حاکمیت عالی ترین دادگاه جمهوری را نادیده می گیرد، این امر دادگاه را به اتخاذ تصمیم حفاظت ار قانون اساسی وادار می کنند. این اقدام از سوی دادگاه عالی زمانی که مجلس ملی اقدام های اصلاحی را در پیش گیرد و از تصمیم های دادگاه عالی پیروی کند مستقیما برطرف خواهد شد .
از سوی دیگر، در پاسخ به قدرت ابتکاری که قانون اساسی در ماده 348 خود به من می دهد ، من انتخابات مجلس قانون اساسی (ANC) را با آرا مردم ، در بستری که راست کشور را در خشونتی جدی ، خشونتی مرگبار با بیش از 30 کشته ، غرق کرده بود، افراد به خاطر رنگ پوستشان زنده سوزانده می شدند ، کودکان تحت تاثیر مواد مخدر مرتکب عمل خشونت آمیز می شدند … بر گزار کردم . به طور خلاصه ، وضعیتی بسیار تاسف بار و دردناک . به این نحو این شرایط تغییر کرد ، انتخابات مجلس قانون اساسی عادلانه بود و تاثیر درمانی داشت . آن انتخابات آرامش را به کشور باز گرداند.
در شرایط یکسان ، من می توانم آن را دوباره انجام دهم . می توانم به شما اطمینان بدهم . مجلس قانون اساسی در حال حاضر طبق قانون اساسی ، که تبدیل کشور، ایجاد سیستم جدید قانونی و نوشتن قانون اساسی جدید است عمل می کند.
سرچشمه : ونزوئلا آنالایزز