این قطعنامه که در سال ۱۹۹۳ به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد رسید به طور خاص خشونت علیه زنان را مورد توجه قرار می دهد و به همین دلیل به تکمیل و تقویت کنوانسیون الغای همه صور تبعیض علیه زنان می پردازد.
قطعنامۀ ۱۰۴/۴۸ مجمع عمومى، ۲۰ دسامبر ۱۹۹۳
مجمع عمومى
با توجه به عاجل بودن اقدام جهت بهره‌مندى همگانى زنان از حقوق و مبانى مربوط به برابرى، امنیت، آزادى، تمامیت و شأن ابناع بشر،
با توجه به اینکه این حقوق و مبانى در برخى از اسناد بین‌المللى چون اعلامیه جهانى حقوق بشر[۱]، میثاق بین‌المللى حقوق مدنى و سیاسى[۲]، میثاق بین‌المللى حقوق اقتصادى، اجتماعى و فرهنگى[۳]، کنوانسیون لغو تمامى اشکال تبعیض نسبت به زنان[۴]، و کنوانسیون علیه شکنجه و دیگر مجازات‌ها و رفتارهاى خشن، غیرانسانى یا تحقیرآمیز قید شده است[۵]؛
با توجه به اینکه اجراى واقعىِ کنوانسیونِ حذف تمامى اشکال تبعیض نسبت به زنان در خدمتِ حذف خشونت علیه زنان است و اعلامیه رفع خشونت علیه زنان در قعطنامۀ حاضر، این روند را تقویت و تکمیل خواهد کرد،
نگران از مشاهدۀ اینکه خشونت علیه زنان، در تضاد با برابرى، توسعه و صلح و همان طور که پیش از این در “راهبردهاى اقدام مربوط به آینده- نایروبى ” براى تعالى زنان قید شده[۶]، و سلسله تدابیرى جهت مبارزه با خشونت علیه زنان توصیه شده، مانع عملى شدنِ کنوانسیون رفع کلیۀ اشکال تبعیض علیه زنان است؛
با تأیید اینکه خشونت علیه زنان، نقض حقوق فرد و آزادىهاى اساسى است و بخشاً یا تماماً، مانع برخوردارى آنان از حقوق و آزادىهاى یادشده است، و نگران از اینکه این حقوق و آزادىها در موارد خشونت علیه زنان محترم شمرده نمىشوند؛
با علم به اینکه خشونت علیه زنان بیانگر تناسب قواى تاریخاً نابرابر میان مردان و زنان است، و منجر به اِعمال سلطه و تبعیض توسط مردان و جلوگیری از پیشرفت زنان شده، و از جمله مکانیسم‌هاى اصلی اجتماعی است که فرودستی زنان نسبت به مردان نتیجۀ آن است؛
با توجه و نگران از اینکه برخی از گروه‌های زنان، هم‌چون زنان متعلق به اقلیت‌ها، زنان بومی، پناهندگان زن، زنان کوچنده، زنان ساکن مناطق روستایی یا دور افتاده، زنان فاقد درآمد، زنان آسایشگاهی، زنان بازداشتی، دختران خردسال، زنان معلول، زنان کهنسال و زنان ساکن مناطق جنگی، به ویژه در برابر خشونت آسیب‌پذیراند؛
با یادآوری جمع‌بندی مندرج در بند ۲۳ ضمیمۀ قعطنامۀ ۱۵/۱۹۹۵ شورای اقتصادی و اجتماعی، مورخ ۲۴ مه ۱۹۹۰ که بر طبق آن خشونت اِعمال شده نسبت به زنان در خانواده و در اجتماع، با هر درآمد، طبقۀ اجتماعی و فرهنگی که باشند، در همه جا رایج است، و اینکه باید تدابیر فوری و مؤثری برای رفع تأثیرات این خشونت اتخاذ شود؛
نیز با یادآوری قعطنامۀ ۱۸/۱۹۹۱ شورای اقتصادی و اجتماعی، مورخ ۳۰ مه ۱۹۹۱، که در آن تدارک طرح قطعنامه‌اى بین‌المللی که صریحاً به مسئلۀ خشونت علیه زنان بپردازد، توصیه شده است؛
با توجه و رضایت از خدمتى که جنبش زنان در جلب اذهان به خصلت، وخامت و گستردگی مسئلۀ خشونت علیه زنان کرده است؛
نگران از مشاهدۀ اینکه زنان به ویژه به دلیل استمرار خصلت بومی خشونت، به سختى مىتوانند از برابری حقوقی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی در جامعه برخوردار شوند؛
با توجه به ملاحظات فوق، به ضرورت تعریف صریح و کامل خشونت علیه زنان، به لزوم بیانیه‌ای بسیار روشن در بارۀ حقوقی که رفع خشونت علیه زنان را، در همۀ اشکال آن، تضمین کند، به ضرورت تعهد دولت‌ها به پذیرش مسئولیت‌هایشان، و به ضرورت تعهد جامعۀ بین‌المللی برای خاتمه بخشیدن به خشونت علیه زنان، باور دارد.
مادۀ نخست
در توضیح اعلامیۀ حاضر، مفهوم “خشونت علیه زنان ” بیانگر هرگونه عمل خشونت‌آمیز علیه جنس مؤنث است که موجب وارد آمدن آسیب یا درد جسمانی، جنسی یا روانی به زنان شود یا می‌تواند بشود، و همین طور تهدید به چنین اعمال، اجبار یا محروم کردن خودسرانه از آزادی، چه در زندگی اجتماعی و چه در زندگی شخصی.
متن کامل اعلامیه رفع خشونت علیه زنان را از لینک زیر دانلود کنید:
declaration_on_the_elimination_of_violence_against_women-pdf-persian
منبع: توانا
