بیانیه مشترک سندیکای كارگران شركت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ـ سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه ـ گروه اتحاد بازنشستگان ـ کمیته هماهنگی برای كمك به ایجاد تشکل‌های کارگری، به‌مناسبت روز جهانی کارگر
حرکت دلیرانۀ صدها‌هزار کارگر شهرهای مختلف آمریکا در روز اول ماه می ۱۸۸۶ که برای برقراری ۸ ساعت کار در روز، اعتصاب کردند و بسیاری از آنان در صفوف متحد و فشرده در خیابان‌های شیکاگو با قدم‌های محکم و بدون ترس از پلیس و دیگر مزدوران سرمایه‌داری به تظاهرات برای خواست به حق خود روی آوردند تنها برای مقابله با سرمایه‌داران و کارفرمایان استثمارگر آمریکا صورت نگرفت؛ این جنبش همچنین پیامی بود برای همبستگی و اتحاد کارگران همۀ کشورها، فارغ از ملیت، جنسیت، عقیده، مذهب و نژاد در مقابل استثمار حاکم و شرایط دهشت‌باری که نظام سرمایه‌داری بر کارگران و دیگر مردم زحمتکش تحمیل کرده است. این پیام عملی، خونین و فراموش‌نشدنی که هنوز پس از ۱۳۳ سال در سراسر جهان طنین‌انداز است ادامۀ درسی بود که پیشروترین کارگران و اندیشمندان جهان با ایجاد اتحادیه بین‌المللی کارگران به طبقه کارگر ارائه کرده بودند.
پیام اول ماه می حدود صد سال پیش در ایران نیز منعکس شد و کارگران ایران سال‌ها این روز را جشن گرفته و این روز به سنت مبارزه برای خواست‌های برحق کارگران، معلمان، دانشجویان، روشنفکران، بازنشستگان، زنان و تمامی مزدبگیران زحمتکش، تبدیل گشته است.
نظام سرمایه‌داری در ایران بر مبنای ضرورت و تابعیت از مناسبات جهانی و تحت تأثیر بحران اقتصادی و عقب ماندگی مناسبات سرمایه‌داری داخلی، همواره به خشن‌ترین شیوه‌های سیاسی و اقتصادی در مقابل کارگران و زحمت‌کشان ایران و مطالبات انبوه و پایمال شدۀ آنان، توسل جسته است. این استثمار و خشونت نه تنها بر کارگران صنعت، معدن و کشاورزی بلکه بر سطح معیشت و شرایط اسف‌بار زندگی کارکنان رشته‌های مختلف خدمات و از‌جمله معلمان، پرستاران، بازنشستگان و … نیز وارد گشته و صف‌بندی مشترک و مبارزه پیگیر در جهت کسب مطالبات را متمرکزتر ساخته است.
کشیده شدن مبارزات و اعتصابات کارگران به خیابان‌های شهرها همراه با خانواده‌ها و حمایت‌های کوبندۀ مردم (هپکو، هفت تپه، فولاد، سندیكای شركت واحد و …)، در اعتراض به مزدهای ناچیز، تحمیل گرسنگی و کوچک‌سازی سفرۀ خانواده‌ها، معوقات و وضعیت ننگین قراردادها، درخواست مسكن مناسب، فساد گسترده در جریان جابجایی‌ها و خصوصی‌سازی‌ها در نهادها، مراکز و عرصه‌های مختلف، از‌جمله عرصه صنایع، دانشگاه‌ها، آموزش و پرورش، بهداشت و درمان و …، بازداشت‌ها و پرونده‌سازی‌های بی‌شرمانه علیه کارگران، اعتصابات مداوم و سراسری معلمان و عدم حضور در کلاس‌ها، تجمعات پیاپی بازنشستگان در مقابل مجلس، وزارت کار، سازمان برنامه و بودجه و سایر شهرها، تجمع و اعتصابات پرستاران در حیاط بیمارستان‌ها، اعتراضات وسیع دانشجویان، زنان، فعالان محیط زیست، همه و همه نشان‌دهنده این واقعیت است که استمرار این شرایط غیرانسانی و تحمیلی، راهی جز اتحاد و ارتقاء سطح مبارزات متشکل جاری مشترک برایمان دربرندارد.
علاوه بر این، در نهایت تأسف بخش عظیمی از مناطق ایران و مردم محروم در معرض فاجعه سیل اخیر قرار گرفته، شماری از مردم جان خود را از دست داده‌اند و خسارت‌های عظیمی به سرپناه و دارایی‌های شهروندان وارد گردیده است. یکی از علل گستردگی خرابی‌ها و آوارگی مردم بر اثر بی‌مسئولیتی ارگان‌ها و متولیان حاکم، عدم رعایت استاندارد در ساخت‌و‌سازها و تخریب محیط زیست می‌باشد. این فاجعه تأثیرات مخرب و هولناکی بر زندگی و معیشت زحمت‌کشان این مناطق وارد ساخته است و کارگران و همه مردم حق دارند دولت را پاسخگوی رفع مشکلات و نیازهای خود بدانند و بر امر کمک‌رسانی و بازسازی این مناطق پافشاری کنند.
ما از همۀ کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، زنان، بیکاران، دانشجویان و جوانان دعوت می‌کنیم با تجمع و همبستگی، روز جهانی کارگر (۱۱اردیبهشت) را روز اعتراض نسبت به شرایط غیرانسانی موجود و طرح مطالبات برحق خود قرار دهیم:
۱ـ تعیین مزد حداقل به میزان ۷ میلیون تومان در ماه برای یک خانواده چهار نفری؛
۲ـ آزادی بی‌قید‌و‌شرط کارگران زندانی که برای خواست‌های خود مبارزه کرده‌اند و منع تعقیب قضایی آنها، آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی و آزادی معلمان و دانشجویان زندانی؛
۳ـ برقراری بیمه بیکاری برای تمام بیکاران و جویندگان کار؛
۴ـ ترمیم مستمری بازنشستگان حداقل به میزان ۷ میلیون تومان در ماه، تأمین بیمه‌های اجتماعی کامل و کارآمد و مسکن مناسب برای بازنشستگان، نظارت نمایندگان منتخب بازنشستگان بر صندوق‌های بازنشستگی و شرکت در مدیریت آنها؛
۵ـ الغای هرگونه تبعیض جنسیتی، مذهبی، ملی و قومی در محیط کار و در سطح جامعه؛
۶ـ برابری مزد زنان و مردان در شرایط کار برابر و برابری حقوق کارگران مهاجر با سایر کارگران و رفع تبعیض از آنها؛
۷ـ منع کار کودکان؛
۸ـ حق برخورداری از تشکل‌های مستقل و سندیکا و برقراری مذاکرات دستجمعی میان کارگران و کارفرمایان؛
۹ـ لغو قراردادهای سفید امضا؛
۱۰ـ آزادی بیان، تحزب، عقیده، اعتراض، گردهمایی، اعتصاب و راهپیمایی؛
۱۱ـ ایجاد یک صندوق با تعهد دولت برای پرداخت فوری تمام مزدها و مزایای عقب‌افتاده کارگران؛
۱۲ـ ما به‌همراه عموم كارگران ایران و جهان، سیاست‌های مداخله‌گرانه، جنگ‌افروزانه و تجاوزكارانه از جانب هر دولت متجاوزی را علیه مردم كشورها محكوم نموده و خواهان برقراری صلح، امنیت، رفاه و پیشرفت برای تمامی مردم ایران، منطقه و جهان هستیم؛
۱۳ـ تأمین نیازهای فوری سیل‌زدگان از‌جمله خوراک، پوشاک، بهداشت و درمان و مراکز آموزشی و تأمین مسکن مناسب و بازسازی رایگان و جبران همه خسارات آنها از‌جمله خسارات کشاورزان توسط دولت؛
۱۴ـ اعلام تعطیلی رسمی روز کارگر و آزادی برگزاری مراسم بزرگداشت اول ماه می در سطح کشور.
گسترده، مستحکم و رزمنده باد اتحاد و همبستگی بین‌المللی کارگران جهان!
رساتر و کوبنده‌تر باد فریاد حق‌طلبی کارگران و زحمت‌کشان علیه نظام سرمایه‌داری و قدرت‌های حامی آن!
پُر‌طنین باد پیام آزادی‌بخش اول ماه می روز جهانی کارگران!
۷ اردیبهشت ۱۳۹۸
سندیکای كارگران شركت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
گروه اتحاد بازنشستگان
کمیته هماهنگی برای كمك به ایجاد تشکل‌های کارگری
