پنجاه سال پیش رقابتی تمام عیار بین ابرقدرتهای جهان برای تسخیر فضا در جریان بود. اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و ایالات متحده امریکا هر یک تلاش میکردند دست بالا را در کاوشها و ماموریتهای فضایی داشته باشند. در کنار نمودهای زمینیتر جنگ سرد، رقابت فضایی در دو سطح دارای اهمیت بود. نخست آنکه عصر ماهوارهها دورانی نوین از امکانات مراقبتی، دفاعی و تهاجمی را برای صاحبانشان به ارمغان میآوردند و دیگری کاوش جهان و مطالعه زمین. ماهوارههای نقشهبرداری و جاسوسی در طولموجهای مختلف مرئی و نامرئی به بررسی «دشمن» میپرداختند و طرحهایی برای استقرار دستههای موشکهای آماده شلیک در مدار زمین ریخته شده بود. آنطور که پیشتر در یادداشتی درباره خصوصیسازی فضا توضیح دادهام، در ۱۹۶۷میلادی پیمانی برای استفاده صلحآمیز از فضا شکل گرفت. خوشبختانه تا امروز این معاهده و مقررات بینالمللی مصوب پس از آن جلوی بدل شدن فضا به جولانگاه موشکها و لیزرهای ویرانگر را گرفته است. گرچه معلوم نیست این وضعیت تا چه زمانی پایدار باقی بماند.
صندوق توسعه ملی یا محلی برای تامین هزینه های جاری دولت ها
موضوع صندوق توسعه ملی ایران، بهویژه در سالهای اخیر، به یکی از مسائل مهم اقتصادی تبدیل شده است. برداشتهای مکرر