تحقیقات حاکی از این است که پنج شرکت بزرگ نفت و گاز و گروه‌های صنعتی زیرمجموعه آن‌ها از سال ۲۰۱۰ تاکنون حداقل ۲۵۱ میلیون یورو برای لابی‌کردن با اتحادیه اروپا درخصوص سیاست‌های اقلیمی هزینه کرده‌اند.
گزارش‌های شفافیت اتحادیه اروپا نشان می‌دهد که شرکت‌های بریتیش پترولیوم، شل، چورون، اکسون موبیل و توتال بین سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۸ مبلغ ۱۲۳ میلیون یورو برای لابی کردن با نهادهای اتحادیه اروپا هزینه کرده‌اند. ۱۳ گروه صنعتی زیرمجموعه آن‌ها هم ۱۲۸ میلیون یورو در همان دوره زمانی هزینه کرده‌اند.
محققان معتقدند که این رقم تنها بخشی از تمام ماجراست چرا که برخی از شرکت‌ها اظهارنامه مالی شفافی ارایه نداده‌اند. همچنین این گزارش این موضوع را بررسی نکرده است که هر شرکت چه مقدار برای لابی کردن با مجلس و نهادهای ملی هزینه کرده است.
تحقیقات در خصوص سوابق جلسات عمومی کمیسیون اروپا نشان می‌دهد که شرکت‌های نفتی و گروه‌های صنعتی آن‌ها ۲۰۰ لابی‌گر را در بروکسل استخدام کرده‌اند و از سال ۲۰۱۴، زمانی‌که ژان‌کلود ژونکر ریاست کمیسیون را بر عهده داشت، در حدود ۳۲۷ جلسه با مقامات ارشد کمیسیون اروپا برگزار کرده‌اند؛ یعنی به‌طور متوسط بیش از یک جلسه در هفته.
در همین زمان سود این شرکت‌های بزرگ نفتی در سال ۲۰۱۸ به بیش از ۸۲ بیلیون دلار افزایش پیدا کرده است.
پاسگو سابیدو محققی که این شرکت‌های بزرگ را رصد می‌کند می‌گوید: «شرکت‌های آلاینده بزرگ مانند بریتیش پترولیوم، شل و گروه‌های لابی‌گر آن‌ها به مدد این هزینه‌ها در لابی‌گری، عملکرد اتحادیه اروپا را برای وضعیت اضطراری اقلیمی تضعیف و عقیم کرده‌اند.»
پیش از این گاردین گزارش‌های سریالی منتشر کرده بود با عنوان «آلوده‌کنندگان» که در آن نشان می‌داد که ۲۰ شرکت نفت و گاز -که شامل این پنج شرکت بزرگ است- به‌طور مستقیم به تولید یک‌سوم گازهای گلخانه‌ای دنیا از سال ۱۹۶۵ ارتباط دارند. این شرکت‌ها که شامل شرکت‌های چندملیتی و دولتی هستند علی‌رغم اینکه ده سال از تأثیر مخرب این صنعت بر وضعیت اقلیمی آگاه بودند اما به گسترش فعالیت‌های خود ادامه دادند و این شرایط اضطراری اقلیمی را به‌وجود آوردند.
بنا به این گزارش لابی‌ها در تضعیف اثرگذاری قانون‌گذاری‌های اتحادیه اروپا موفق بوده‌اند. بر اساس این گزارش لابی‌گری در زمان تدوین و تصویب قوانین به اوج خود می‌رسد. در سال ۲۰۱۴، در زمانی‌که گفتگو پیرامون اهداف اقلیمی ۲۰۳۰ اتحادیه اروپا در جریان بود، شرکت‌های نفت و گاز و گروه‌های صنعتی آن‌ها هزینه‌های زیادی (چیزی در حدود ۳۴ میلیون یورو) را صرف کردند. در این گزارش آمده است که اهداف اقلیمی در نتیجه این لابی‌گری بسیار تضعیف شد؛ این اهداف شامل صرفه‌جویی در مصرف انرژی نمی‌شد و هدف انرژی‌های تجدیدپذیر «کاملاً ناکافی» بود.
گاردین اخیراً فاش کرد که چگونه صنعت خودرو و شرکت‌های بزرگ نفتی از میان ۲۵۰ صنعت بزرگ سرمایه‌گذار پیشرو و نهادهای تجاری بیشترین تأثیر منفی را بر سیاست‌های اقلیمی داشتند.
با توجه به این گزارش ۲۰۰ سازمان مدنی مردمی خواستار استقلال سیاست‌گذاری و جلوگیری از نفوذ شرکت‌های سوخت‌های فسیلی شدند.
این فراخوان‌ها درحالی افزایش می‌یابد که فشار بر صنعت نفت و گاز زیاد شده است. چند روز پیش کنگره ایالات متحده جلسه‌ای برای رسیدگی به تلاش‌های صنعت نفت برای دپشاندن حقیقت درخصوص شرایط اضطراری اقلیمی تشکیل داد.
یک دادگاه عالی در نیویورک شکایتی را بررسی کرد مبنی بر اینکه شرکت اکسون موبیل در مورد تغییرات اقلیمی سرمایه‌گذاران خود را گمراه کرده بود.
در انگلیس بریتیش پترولیوم و شل با فشارهای جدی روبرو هستند. در این ماه شرکت رویال شکسپیر (مهم‌ترین شرکت تئاتر) اعلام کرد که قرارداد حمایت مالی بودن شرکت بریتیش پترولیوم را پایان می‌دهد و تئاتر ملی نیز اعلام کرد در سال جدید شرکت شل حامی مالی آن نخواهد بود.
میدان
