رودخانه ای که جاری بود و هرکس به اندازه توانش از آن سیراب می شد.
با کمال تاسف خبر دار شدیم که استاد غلامحسین فرنود نویسنده خلقی، معلمی شکیبا، فرزانه ای فروتن و انسانی آگاه و خردگرا امروز شنبه 24 اسفند ما را ترک کرد.
به قول یکی از نزدیکانش؛ غلامحسين فرنود در بستري از دوران شكوفايي فرهنگي ايران ـ آذربايجان باليده و به نسلي از روشنفكران و تحصيل‌كردگان و هنرمنداني از جمله صمد بهرنگي و غلامحسين ساعدي و … تعلق داشته است كه اعتقاد راسخ به توان فرهنگ بومي براي بازتوليد فرهنگ ملي خويش داشتند و به شناخت جهان پيرامون اين فرهنگ اهميت ويژه‌اي مي‌دادند؛ نسلي كه هم و غم خويش را معطوف به گشودن دريچه‌هايي به جهان بيرون از اين فرهنگ مي‌كردند. نسل فرنود ويژگي‌هايي داشت كه متأسفانه پس از آنان تكرار نشده است. صراحت در بيان ديدگاه و صداقت در ارائه‌ي آن، جايگاهي به آنان داده كه ايشان را از نسل پس از خود جدا كرده است. فرنود به باور خيلي‌ها زنده نگه‌دارنده و صد البته رونق‌دهنده‌ي آن راه پرنشاط و خلاق بوده است.
ذهن زيباانديش و زيبانگر، نگاهي زيبابين به او داده تا در بازآفريني واقعيت‌هاي بيرون ـ هر چند تلخ ـ تسامح و تساهل را به مدد بگيرد و انسان‌ها را آن گونه كه هستند قبول كند، نه آن گونه كه بايد باشند. از اين روي آشنايان به انديشه و جهان‌بيني وي بر اين باورند كه «زيبايي» و «زيباشناختي» مقوله‌ايست تنيده با فكر و نگاه و دغدغه‌هايش. اين حس و حال لطيف و انساني، حتي در انزواي خود خواسته‌اش نيز شامل حال ياران دور و نزديك‌اش بوده است.
«غلامحسين فرنود» گمنام و نيكنام زيستن را به صدها نام‌آوري و نان‌آوري ترجيح داده و همواره چونان رودخانه‌اي زلال و جاري، لعل و در به نزديكان داده و باران و طراوت به دوران.
از غلامجسین فرنود دهها کتاب و رساله و صدها مقاله ارزنده به یادگار مانده است. او در تربیت جوانان نقش ارزنده ای داشت و بدون هیچ چشمداشتی با تمام مشکلات و موانعی که پیش پایش بود، لحظه ای از تربیت نسل جوان کوتاهی نکرد. کم نیستند از شاگردانش که در عرصه های ادبی، هنری، فرهنگی و … به مقام استادی رسیده اند.
فرقه دمکرات آذربایجان فقدان استاد غلامحسین فرنود را به خلق آذربایجان، جامعه فرهنگی ایران، بازماندگان و خانواده محترم ایشان، صمیمانه تسلیت می گوید.
24 اسفند 1398
