ست های خلق!
قدرتمند است و گرم،
تن های مجروح درآغوش گرم دست های او جای خواهد گرف،
در برگ های سپید و نانوشته تاریخ حک کنید،
پیکار ما، درمان درد ماست
یکی برای همه، همه برای یکی!
دست های خلق گرچه به زنجیر است و به بند
لیک گل های سرخ تنها نخواهند بود
دست های خلق زندان را ویران خواهد ساخت
در برگ های سپید و نانوشته تاریخ حک کنید،
پیکار ما، درمان درد ماست
یکی برای همه، همه برای یکی!
خلق خشمگین با مشت های گره کرده
با نام عدالت ظلم را در هم خواهد کوبید
در برگ های سپید و نانوشته تاریخ حک کنید،
پیکار ما، درمان درد ماست
یکی برای همه، همه برای یکی!
«گروه یوروم» که خود را یک گروهِ موسیقی پاپ با گرایش چپ سوسیالیستی می داند، از همان اولین، روزهای آغاز به کار خود در ستیز با سیاست های عمیقا راست روانه حزب حاکم به رهبری رجب طیب اردوغان و در انتقاد از وضع اقتصادی حاکم برجامعه، تهدید آزادی بیان، و نیز سیاست های جنگ طلبانه آن، کنسرت های متعددی برگزارکرد.
سرانجام نیز با لغو مجوز برگزاری کنسرت های این گروه از طرف دادستانی ترکیه، در سال 2016 پلیس آن کشور در یورشی لجام گسیخته به مرکز فعالیت های فرهنگی این گروه به نام «ایدیل» تعداد زیادی از اعضاء آن را بازداشت کرد.
«هِلین» و نزدیک ترین دوست او «ابراهیم گوگچِک» نیز که فعالین اصلی «گروه یوروم» است در میان بازداشت شدگان بودند.
«هِلین» پس از دو سال، برای مدت کوتاهی از زندان آزاد شد اما پس چندی بار دیگر بازداشت وبه زندان منتقل شد.
«هِلین بولِک » ازسحرگاه روز یکشنبه ۱۹ ماه مه ۲۰۱۹ در زندان اعلام اعتصاب غذا کرد، او پس از گذشت شش ماه، درحالی که همچنان در حال اعتصاب غذا به سر می برد از زندان آزاد شد، اما حاضر به شکستن اعتصاب غذای خود تا لغو ممنوعیت ها و محدودیت ها برای «گروه یوروم» ونیز آزادی دوستانش از زندان از طرف دولت نبود.
«هِلین بولِک » درسال ۱۹۹۲ در شهر دیاربکر ترکیه در خانواده ای کرد تبار چشم برجهان گشود و روزی که با زندگی وداع گفت تنها ۲۸ فصل از زندگی پراز رنج و پیکاررا پشت سر گذاشته بود. مرگ تراژیک وغم انگیز «هِلین بولِک » همچون مرگ «بابی سندز» کارگر مبارز ایرلندی هیچگاه از یاد ها نخواهد رفت. نام ویاد آنان همواره جاودان خواهد بود.
ننگ و نفرین ابدی بر قاتلان و جنایتکارانی باد که شعله های شمع چنین جان های شیفته ای را خاموش می کنند.
در پایان برای گرامی داشت یاد شکوهمند «هِلین بولِک » با هم به ترانه – سرود «دست های خلق» که او خود آن را در سال ۲۰۱۴ و درمیان استقبال پرشکوه ده ها هزار نفر خواند گوش فرا بدهیم.
بهروز مطلب زاده
آری مسئله همین است. بودن یا نه بودن و مهمتر از همه، چگونه بودن!.
قلب طپنده «هِلین بولِک» خواننده خوش صدای «گروه یوروم» ترکیه، سرانجام، پس از 288 روز اعتصاب غذا در اعتراض به بیدادگری ها، بی قانونی ها و احکام استبدادی و غیر انسانی دولت اردوغان در ترکیه، از طپش باز ایستاد.
سرگذشت پرفراز و نشیب میلیون ها ساله آدمی، این موجود دو پایِ از نظر جسمی فنا پذیر، که هویت انسانی ا ش، تنها در آئینه زندگی اجتماعی رونق و جلا می یابد، بی هیچ اما و اگری، تنها یک یقین را به اثبات می رساند، و آن این که، هر آمدنی را رفتنی است. هر آن که خواسته و ناخواسته چشم بر این جهان بگشاید، ناگزیر روزی خواهد رفت. اما چگونه آمدن و چگونه رفتن؟
آن که راه و رسم خوب زیستن را می داند، لاجرم و باید راه و رسم حوب مردن را هم بیاموزد. آن که راهِ سربلند ماندن و سرفراز زیستن را می داند، باید شهامت چشم در چشم اهریمنِ مرگ دوختن را هم داشته باشد. گاهی سربلند و سرفراز زیستن، بهای سنگینی طلب می کند، بهائی، حتی به قیمتِ جان. به قیمت گذشتن از همه ی آن چیزهائی که «چون زندگی زیباست» وبی هیچ پرسشی« ازبرایش می توان از جان گذشت».
در تاریخ مبارزات خلق های جهان، مبارزانِ از جان گذشته ای چون «هِلین بولِک» عضو خوشنام و پر کار موسیقی «گروه یوروم»، ( گروه تغییر) ترکیه، کم نبوده اند که به هنگام نیاز، همچون دانکوی ماکسیم گورکی، قلب تپنده خود را چون مشعلی فروزان، برسر دست گرفتند، تا راه پر سنگلاخ پیکار گرانی را روشن سازند، که زندگی و زیبائی های آن را می ستایند.
همه ی آن چه که گفتیم، تقدیس مرگ نیست، بیزاری از مرگ است و نفرت از مرگ آفرینان.
نفرت ازمرگ آفرینانی که سایه سنگین و ننگین شان قفس زندگی را چنان بر جان های شیفته ای چون «هِلین بولِک» تنگ می کند که به قول سیاوش کسرائی راه دیگری نمی ماند مگر:
«قطره قطره مردن،
و شب جمع را به سحر آوردن.
روشنانه زیستن،
خاموشانه مردن.
مردن با لبخند،
و پایان بخشیدن،
به دود تردیدی تاریخی،
بودن یا نبودن!»
«گروه یوروم» متشکل از تعدادی از جوانان خواننده و نوازنده کرد زبان و ترک زبان از شهروندان ترکیه به سال ۱۹۸۵ درکشور ترکیه کار خود آغاز کرد. «گروه یوروم» و خوانندگان و نوازندگان آن، برای بسیاری از ما ایرانی ها، نام های نا آشنائی نیستند.
برنامه زیبا و به یاد ماندنی که هنرمندان «گروه یوروم» در شهریور ماه ۱۳۹۵ برابر با ۲۰۱۶ میلادی به مناسبت کشتار زندانیان سیاسی در دهه ۶۰ شمسی توسط جانیان و اوباشان حاکم برایران، در شهر فرانکفورت اجرا کردند هیچگاه از خاطره آنانی که شاهد آن بوده اند زدوده نخواهد شد
