(دانشمندان روسیه با گرایشات سوسیالیستی)
فرخنده باد روز پیروزی بر فاشیسم!
رفقای گرامی! شهروندان روسیه! شهروندان تمامی اتحاد شوروی!
75 مین سالگرد پیروزی کبیر خلقهای شوروی بر طاعون قهوه ای قرن بیستم ـ فاشیزم آلمان ـ فرا رسیده است. این پیروزی به بهای زندگی بیش از 27 میلیون از اقوام و نزدیکان ما بدست آمد. خاطره آنها جاودان باد!
شرایط بشکلی تعجب آور تغییر می کند. انگار همین نزدیکی ها آخرین نبردها به پایان رسیده است. حتی برخی از شرکت کنندگان این نبردها هنوز زنده اند. اروپا بعد از اینکه از فاشیستها پاک سازی شد، با دسته های گل از سربازان آزادیبخش شوروی استقبال کردند.
اما امروز جو جهان چیز دیگری است. به شیوه های گوناگون این سالگرد را برگذار می کنند. در غرب اعلام کرده اند پیروزی بر فاشیزم در نتیجه مبارزات آنها حاصل گردیده است: آمریکا، بریتانیا و فرانسه. بر روی مدالی که بمناسبت 75 مین سالگرد پیروزی بر فاشیزم از طرف کشورهای پیروزمند ضرب شده، آنها حتی لازم ندیده اند که پرچم اتحاد شوروی سوسیالیستی میان پرچم دیگر کشورها جای گیرد.
اما، سنگینی اصلی مبارزه با بلوک فاشیزم آلمان و متحدان اروپای غربی آن، بر دوش اتحاد شوروی بود. در جبهه جنگ شوروی ـ آلمان بیش از سه چهارم کل ارتش آلمان می جنگید. دقیقا در سرزمین اتحاد شوروی حوادث سرنوشت جنگ، اتفاق افتاد. در پراگ، بمناسبت 75 مین سالگرد پیروزی، تصمیم گرفته اند که مجسمه یاد بود مارشال اتحاد شوروی ای . س . کونیف، که نیروهای او این شهر را از نابودی کامل نجات دادند، بردارند. در اوکرائین دیگر مدتهاست که نه تنها یادبود سرداران نظامی ما را برداشته اند، بلکه حتی یاد بود جنگجویانی که اکثریت غالب آنها اوکرائینی بوده اند را نیز برداشته اند. و در ذهن جوانان اوکرائینی تلقین می کنند، که آزادی و استقلال اوکرائین را “باندرها”(متعصبین و جلادان خلق خود) در مبارزه با بلشویسم رهبری می کردند.
وضعیت در روسیه بهتر از این نیست. جعل تاریخ جنگ کبیر میهنی، گل های پر زرق و برق دیگری ببار می آورد و یک باردیگر ویژگی وحشتناک، کثیف، ضد تاریخی و ضد علمی خود را آشکار می کند. دشمنی با شوروی و روسیه به محتوای اصلی «حقایق تاریخی» حاکمیت کنونی روسیه تبدیل گردیده است. در سالگرد پیروزی «میهن پرستان» تازه به دوران رسیده ها تصمیم گرفتند با ساختن کلیسای عظیم و با شکوه پیروزی کبیر را جاودانه کنند و فراموش نکردند که شکل خود را نیز در دیوار آن حک کنند و خود را در زمره مقدسین جا دهند.
ما کمونیستها و دانشمندان چیزی علیه معتقدین به دین نداریم. در سالهای جنگ آنها نقش شایسته خود را در شکست اشغالگران فاشیست ایفا کردند و شایسته این یاد بود هستند. اما بخاطر عدالت هم که شده بیایید بررسی کنیم اکثریت انسان هایی در نبرد با فاشیزم شرکت داشتند و پیروز شدند چه کسانی بودند. قبل از جنگ حزب کمونیست یک و نیم میلیون عضو داشت. در طول جنگ 3 میلیون کمونیست کشته شدند. در جبهه های جنگ 6 میلیون عضو حزب شدند. بسیاری از رزمندگان قبل از آغاز حمله می نوشتند: «اگر من کشته شدم، خواهشمندم مرا کمونیست به حساب آورید». بخش عمده جوانانی که در دوره جنگ وارد خدمت سربازی می شدند، عضو تشکیلات جوانان حزب (کامسامول) بودند. اینها انسان هایی بودند که تا پای مرگ وفادار به وطن شورایی خود بودند، آماده بودند جان خود را فدای آزادی و استقلال کشورشان کنند، سینه خود را سپر حملات دشمن کنند و به بهای جان خود تانک های دشمن را از پیشروی باز دارند، جسورانه با بمب خود را زیر تانک های دشمن فدا کنند و … آنها فداکارانه در پشت جبهه های دشمن، مخفیانه نیز عمل می کردند ـ و این انسان ها را ما بخوبی به یاد داریم ـ الکساندر ماتروسف، ویکتور تالالخین، نیکلای گاستیلو، و میلیونها قهرمان و وطن پرست واقعی. قهرمانان جبهه کار کمتر از این نبودند، که تحت شعار: همه چیز برای جبهه، همه چیز برای پیروزی! فعالیت می کردند.
بدین ترتیب فاتحین ـ در اکثریت خود انسان های تمدن نوین شوروی سوسیالیستی بودند، که سوسیالیسم را با خون و جان خود پذیرفته بودند، و آنها مرتجع ترین و ضد انسانی ترین نیروی امپریالیسم جهانی یعنی فاشیزم را به زانو درآوردند.
اما این حقایق بدقت مخفی می گردد، در مورد آن سکوت می شود و آگاهانه مورد تحریف قرار می گیرد. مخصوصا در این روزها، سینماتوگرافی های «دمکراتیک» خشمگینانه در مورد وحشیگریهای ک . گ . ب ایها و ن . ک . و . د ایها در دوران جنگ محصولات بازاری و ارزان خود را به خورد بینندگان تلویزیون و سینما می دهند. مخبرین «دمکراتیک» تلویزیون آشکارا خواهان برچیدن مجسمه های لنین و گذاشتن مجسمه خائنین وطن به جای آن هستند. آیا این برای فاتحین ما تحقیر آمیز نیست، که در مراسم 9 مه در مسکو، چراغ های تزئینی مقبره لنین به روی شرکت کنندگان مراسم، مهمانان و بینندگان، از جمله شرکت کنندگان جنگ کبیر میهنی خاموش می شوند. مقبره لنین کبیر، بنیانگذار دولت نوین سوسیالیستی که فاشیزم را به زانو درآورد. در 24 ژوئن 1945 ارتش پیروزمندشوروی، پرچم های ارتش درهم شکسته فاشیستها را به پای این مقبره ریختند، و به همین دلیل مقبره لنین به یکی از سمبولهای پیروزی کبیر تبدیل گردیده است.
آیا واقعا حاکمیت کنونی این را نمی داند یا درک نمی کند؟
آیا این بازنویسی تاریخ و تحقیر قهرمانان جنگ و کل مردم شوروی نیست، وقتی که در روز پیروزی در مراسم رژه نظامی، جلوتر از پرچم پیروزی، پرچم سه رنگ گارد سفیدها و «ولاسف» خائن قرار می گیرد. آیا این برای خلق پیروزمند تحقیر نیست که پرچم خائنان بر فراز کرملین و سرتاسر روسیه در اهتزاز است؟ کی پیروزمند جنگ بود ـ استالین یا ولاسف؟
وچه تحقیرآمیز و تحریف خشن نقش ویسار یونوویچ استالین در تاریخ کشورما و جنگ کبیر میهنی. فرمانده کل نیروهای مسلح اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، سردار کبیر، همراه با مارشال های پیروزی گ . ک . ژوکوف؛ ک . ک . راکوسوفسکی؛ ای . س . کونیف؛ و . ای. چایکف و دیگران، ما در جنگ پیروزمند بیرون آمدیم. سیاستمداری نابغه، که در پیچده ترین شرایط برای کشورما امکان باز شدن جبهه دوم علیه کشور را نداد و توانست میان کشورهای امپریالیستی دشمن اتحاد شوروی، متحد پیدا کند و شرایط مطلوبی در حل و فصل مسائل بعد از جنگ برای کشور شوراها ببار آورد. او همچنین اقتصاددان برجسته ای بود، که توانست در کوتاهترین مدت بدون هیچگونه سرمایه گذاری خارجی، صنایع نیرومند، اقتصاد کشاورزی، بنیان علمی قوی و بهترین را ایجاد کند، همانا تامین کننده پیروزی شوروی در جنگ کبیر میهنی بود.
تحریف تاریخ دوران شوروی و پیشرفت کشور ما، سالهاست که برای تخریب اذهان مردم ساده و بخصوص جوانان جریان دارد. وظیفه هر کمونیست و هر دانشمندی که ایده آلهای سوسیالیسم برایش ارزشی دارد، این است که حافظه تاریخی را به خلق برگرداند. برای اینکه، خلقی که حال و گذشته خود را نمی داند، به دلاوری پدران، پدر بزرگ ها و اجداد خود افتخار نمی کند، آینده ندارد. نباید به این امکان داد.
75 سال پیش، پدران، پدر بزرگ ها و اجداد ما از آزادی و استقلال وطن شوراها دفاع کردند. آسمانی صاف بر فراز آن و اطمینان به فردا روز را در آن تامین کردند. ما که اکنون زندگی می کنیم، باید بخاطر داشته باشیم، که در وجود ما قلب کسانی که زندگی خود را برای آینده صلح آمیز ما داند، می طپد. این قلب آن کسانی است که در برست و مینسک، مسکو و لنینگراد، استالینگراد و سواستوپل، ادسا و نوواروسکی، کوچیو و مورمانسک، ورشو، بوداپست، وین، پراگ، در لانه فاشیزم، برلین، دشمن را درهم شکستند و در ماه مه 1945 پرچم پیروزی ما را در برلین برافراشتند. و دقیقا این پرچم باید بر فراز روسیه آزاد سوسیالیستی برافراشته شود و برافراشته خواهد شد.
درود بر ارتش پیروزمند شوروی!
درود بر حزب کمونیست!
درود به خلق قهرمان شوروی!
درود بررفیق استالین ـ سردار و رهبر نابغه!
با تبریک 75 مین سالگرد پیروزی خلقهای شوروی بر آلمان فاشیستی
هیئت رئیسه کمیته مرکزی «روسو» (دانشمندان روسیه با گرایشات سوسیالیستی)
7 مه 2020
برگردان: ر . ح . بازیار
منبع:
