با کمال تاسف رفیق مظفر علی عباسی یار وفادار وعضو پر سابقه فرقه دمکرات آذربایجان روز سه شنبه 29 مهرماه در یکی از بیمارستان های آلمان چشم از جهان فروبست. او سالها با بیماری سرطان دست و پنجه نرم کرد و تسلیم ان نشد و سرانجام بر اثر ابتلا به بیماری کرونا در گذشت.
وی با تمام درد ها و رنج هایی که طی سالهای طولانی به جانش افتاده بود، هیچوقت لب به شکایت نگشود. با وجود تمام مشکلاتی که داشت، امیدش به آینده و امیدش به پیروزی زحمتکشان و خلق های ایران از او یک چهره نمادین و شکست ناپذیر ساخته بود.
رفیق مظفر سالها قبل از انقلاب پا به میدان مبارزه گذاشت به تشکیلات نوید پیوست و در صفوف ان به مبارزه پرداخت. پس از پیروزی انقلاب در کنار رفیق شهید انوشیروان ابراهیمی و یارانش در سازمان ایالتی حزب توده ایران (فرقه دمکرات آذربایجان) به فعالیت خود ادامه داد. در نخستین انتخابات مجلس شورای ملی کاندیدای حزب توده ایران (نامه مردم شماره 166 سال 1358) از شهر میانه بود. بعد از یورش های خائنانه به حزب توده ایران، او که از دستگیری جان سالم به در برده بود بار دیگر به فعالیت غیر علنی روی آورد و با کمیته داخلی به مبارزه خود ادامه داد.
در سال 1363به توصیه حزب تن به مهاجرت داد و در جمهوری سوسیالیستی آذربایجان پناهنده شد.
در دوران مهاجرت رفیق مظفر بنا بر اعتقاد عمیقش به تداوم مبارزه، ماموریت های خطیرحزبی را با دل و جان پذیرا شد
پس از فروپاشی اتحاد شوری او نیز مانند دهها تن دیگر به مهاجرت دوم رفت و در کشور آلمان پناهنده شد.
رفیق مظفر در طول همه این سالها هیچگاه ارتباط خود را با فرقه دمکرات اذربایجان قطع نکرد و تا اخرین لحظه عمر به ارمان های آن وفادار ماند.
ما درگذشت مظفر علی عباسی را به اعضا و هواداران فرقه، دوستان و یارانش و بویژه به خانواده گرامی اش و فرزندانش نوید و نیما تسلیت می گوییم!
یادش گرامی باد!
