در سالهای جنگ داخلی ملتهایی با یکدیگر برخورد کردند که بسختی می توانستند تصور کنند که در قلمرو شوروی خواهند جنگید. در سال 1918 آسیای میانه توسط واحدهای نظامی هند – «انگلیسی- هندی» که تابع افسران انگلیسی بودند، مورد حمله قرار گرفت. دولت شوروی در ترکستان بلافاصله پس از انقلاب اکتبر سال 1917 برقرار شد. با این حال سازمانهای محلی در ماه دسامبر خودمختاری ترکستان(کوکند) را اعلام کردند. انگلیسی ها که علاقمند بودند بلشویکها را دورتر از تملک خود بر هند نگه دارند، ضد انقلاب را با پول و تسلیحات تامین و تجهیز کزدند و همچنین سرهنگ دوم «بیلی» را برای ماموریت به تاشکند فرستادند. هنگامیکه در آوریل سال 1918 کمونیستها جمهوری خودمختار شوروی سوسیالیستی خود را ایجاد کردند، انگلیس تصمیم به مداخله مسلحانه گرفت. این ماموریت به سپاهیان هند سپرده شد. پژوهشگر «سرگی شومسکی» گزارش می دهد که انتقال سربازان از هند بریتانیایی(انگلیس) به مرزهای ترکستان شوروی در بهار و تابستان 1918 ادامه داشت. در ماه ژوییه دولت موقت ضد شوروی ماوراء خزر علنا از انگلیس درخواست کمک کرد.«نیروهای انگلیس از هتد به ترکستان رسیدند. رسانه های غربی 16 ماه اوت سال 1918 نوشتند که این نیروها از طریق بلوچستان و شرق ایران عبور کردند و به ترکمنها، بخارایی ها و سوسیالیستهای انقلابی محل که با بلشویکها می جنگیدند، پیوستند». هدف از این مداخله گذشته از محافظت در برابر نفوذ بلشویکها، بنا بر عقیده مورخان، جلوگیری از حتمال دخالت و تجاوز ا آلمان و ترکیه به هند از طریق قفقاز، ترکستان و افغانستان بود. رئیس ستاد نمایندگی انگلیس سرتیپ «ویلفرید مالسن» در عشق آباد اسکان مستقر شد. فرمانده ارتش و عملیات نظامی شوروی « سرگی تیموشکف» که در رویدادهای ترکستان بعنوان فرمانده تیپ شرکت کرده بود، گفت که 13 ماه اوت واحدهای تیربار«انگلیس- هندی»وارد موقعیت دفاعی سفیدهای« بایرام آلی» شدند، و پس از 3 روز زیر ضربات ارتش سرخ از آنجا فرار کردند. اما سپس بلشویکها برای مدت طولانی در ایستگاه «قهقهه» 130 کیلومتری عشق آبادگیر افتاده بودند. در پاییز سال 1918 یگانهای گروهان نوزده «پنجاب»، پیاده نظام چهارم «همپشایر» و سواره نظام 28 به پادگان «دوشک» سرخ ها حمله کردند. «تیموشکوف»می نویسد:« هندی ها- انگلیسی ها سحرگاه 14 اکتبر 1918 حمله را آغاز کردند. ضمن داشتن بیش از سه برابر برتری نسبت به پادگان «دوشک» آنها تلفات جدی به آن وارد آوردند، ایستگاه «دوشک» را تسخیر کردند، آنرا کاملا نابود کردند و وحشیانه ترین سرکوب و کشتار را علیه سربازان مجروح و تیپ لوکوموتیو کارگران راه آهن که در آنجا مانده بودند انجام دادند. ضمن کشته شدن شمار زیادی از سربازان ارتش سرخ، بوسیله واگنی با مهمهات جنگی ایستگاه و خودروهای ریلی را بطور کامل نابود کردند. با این وجود 200 پنجابی در زمان این حمله همچنین کشته شدند. اما نیروهای اضافی ارتش سرخ منتقل شده به «دوشک» هندی ها را از آنجا بیرون راندند( براساس داده های دیگر، دستور عقب نشینی از دهلی صادر شده بود).
فرماندهی انگلیس دیگر به نیروهای خود اجازه نداد که به عملیات تهاجمی خطرناک اقدام کنند، هرچند هندی ها خط آهن عشق آباد- مرو- کراسنودودسک را اشغال کرده بودند. در فوریه 1919 ژنرال «جورج میلن» خاطر نشان کرد که برای ادامه جنگ در منطقه ماوراء خزر هیچ نیرو و وسیله ای وجود ندارد». در ماه آوریل پیش از شروع جنگ سوم انگلیس و افغانستان، آخرین واحد های انگلیس و هند ترکستان شوروی را ترک کردند. خاطرات واحد هندی ها اعزام شده به مناطق آسیای میانه از ترکستان نشان می دهد که نیروهایی کارآمد ،آماده جنگ و با انگیزه بوده اند. با این حال در ترکستان برای سربازان آبدیده در نبرد آسان نبود. سرهنگ متجاوز«الیس» بیاد می آورد که « آب و هوای ترکستان آزمایش سختی برای مردان ما بود. حتی ارتش هندی که به دمای بالای در دشتهای هند عادت کرده بود، بسختی می توانست گرد و غبار و گرمای صحرای آسیای میانه را تحمل کنند». هندی ها همچنین از سرمای زمستان، شرایط غیر بهداشتی و بیماری نیز رنج می بردند. تا آنجا که به ترکمنهای محل به گفته «الیس» مربوط است هندی ها با آنها، علی رغم تفاوت مذهب«روابط نردیک و مناسب» ایجاد کرده بودند.
مرجع نویسنده مقاله
«سرگی پروکوفیویچ تیموشکوف» متولد شده 18 اکتبر سال 1895 در روستای «زیمنیتس« منطقه «روسلاول»، استان «اسمولنسک» ، منطقه «سومیانسکی» کنونی استان «اسمولنسک» است. وی در سرکوب شورش گارد سفید در عشق آباد شرکت کرد. پس از آن در جبهه ماوراء خزر جنگید و فرماندهی هنگ پیاده نظام ترکستان را بر عهده داشت، در همان زمان در آوریل 1919 به عنوان دستیار فرمانده نیروهای جبهه ماوراء خزر جمهوری ترکستان خدمت کرد. از 8 ماه اوت تا 22 نوامبر سال 1919 « تیموشکوف» فرمانده نیروهای جبهه ای بود که در حمله به گروه های باسماچی تحت فرماندهی «جنید خان» و در منطقه «قیزیل آروات» شرکت می کرد. در نوامبر 1919 جبهه ماوراء خزر به گروه ارتش ماوراء خزر جبهه ترکستان تغییر شکل یافت و «تیموشکوف» به سمت فرمانده آن و در دسامبر سال 1919 بسمت فرمانده گردان یکم پیاده نظام ترکستان منصوب شد. به «سرگی پروکوفیویچ تیموشکوف»بخاطر نبرد علیه باسماچی ها نشان پرچم سرخ اتحاد شوروی(1925) و به خاطر نبرد با گاردهای سفید و مداخله گران انگلیسی(1926)نیز نشان پرچم سرخ اهداء شد.
دوره بین جنگ
در سال 1921 فرمانده نیروهای منطقه ترکستان، از سال1922 رئیس و کمیسر اداره تشکیل ارتش اول جبهه ترکستان، کمیسر نظامی منطقه ای ترکمنستان و فرمانده تیپ یکم پیاده نظام ترکستان، از نوامبر سال 1924- به سمت کمیسر نظامی ترکمنستان شوروی سوسیالیستی و معاون تام الاختیار شورای نظامی انقلابی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی جنب دولت جمهوری ترکمنستان و رئیس اداره ارضی ترکمنستان شوروی سوسیالیستی بود.
منبع. جامعه ترکمنهای مسکو
نویسنده: ولادیمیر باگروف
ترجمه- رحیم کاکایی
