مصاحبۀ تلویزیون خصوصی گلوبوویزیون (Globovisión)
با اُسکار فیگرا، دبیرکل حزب کمونیست ونزوئلا
اسکار فیگرا (Oscar Figuera)، کمونیست و نمایندۀ [مجلس] در مصاحبۀ اخیر خود با ولادیمیر وی‌یگاس (Veladimir Villegas) خبرنگار تلویزیون خصوصی گلوبوویزیون اظهار داشت:
«ما، حزب کمونیست ونزوئلا (PCV) و گزینۀ انقلابی مردمی (APR) تنها اپوزیسیون واقعی هستیم که در حال حاضر وجود دارد، زیرا حزب‌های راست در برنامۀ اقتصادی که راه‌اندازی شده است با دولت وجه‌اشتراک دارند و با آن منطبق هستند تا کشور را به سرمایۀ فراملی واگذار کنند.»
دبیرکل حزب کمونیست ونزوئلا تصریح کرد که در اوضاع کنونی اختلاف‌هایی بین سازمان سیاسی وی و دولت نیکولاس مادورو وجود دارد که «سازش‌ناپذیر» هستند و به همین دلیل ما و گزینۀ انقلابی مردمی یک اپوزیسیون چپ، مردمی و انقلابی را تشکیل می‌دهیم.
فیگرا تصریح کرد که «اگر ما در حزب کمونیست ونزوئلا با یک برنامۀ سیاسی موافق نباشیم، با هیچ‌کس همراه نمی‌شویم؛ ما با هوگو رافائل چاوز فریاس موافق بودیم، زیرا او یک برنامۀ ملی آزادی‌بخش برای ساختن میهنی مستقل و پیشبرد توسعۀ کشور با مشارکت کارگران، دهقانان، ساکنان محله و کنترل مردمی را هدایت می‌کرد و امروز این برنامه دیگر وجود ندارد. آنچه وجود دارد برنامه‌ای است که از چندین سال پیش به‌طور کلی روند قهقهرایی از دستاوردهای مردمی و کارگری و حتی دست کشیدن از حاکمیت است.»
میثاق جدید نخبگان
این نمایندۀ مجلس فاش کرد که «پیمان جدیدی از نخبگان وجود دارد که در شکل‌گیری مجلس شورای ملی و هیئت ملی انتخابات، جایی که حزب‌های سنتی اپوزیسیون راست با مافیاهای سیاسی جدید غنی‌شده ائتلاف کرده‌اند، خود را نشان می‌دهد.»
این رهبر کمونیست توضیح داد که این برنامۀ سیاسی نتیجۀ پیمان جدید نخبگان است و نوک تیز آن تعمیق اکستراکتیویسم* (Extractivismo)، جلوگیری از توسعۀ ظرفیت‌های تولیدی یا صنعتی‌سازی مجدد کشور است.
وی تکرار کرد: «ما، حزب کمونیست ونزوئلا و گزینۀ انقلابی مردمی درواقع تنها اپوزیسیونی هستیم که در ونزوئلا وجود دارد، چون دولت و [نیروهای] راست دیدگاه مشابه‌ای دربارۀ برنامۀ اقتصادی دارند.»
هنگامی که از فیگرا دربارۀ حضور حزب کمونیست ونزوئلا در «قطب بزرگ میهنی»** سئوال شد، گفت: «آنان می‌خواستند ما را مجبور کنند در اتحادی آلوده بمانیم و این اتحاد هیچ ارتباطی با برنامۀ آزادی ملی که در ابتدا از آن پشتیبانی می‌کردیم، ندارد.»
این نمایندۀ مجلس تأیید کرد که «ما با قدرت بیشتری نمی‌توانستیم فعالیت کنیم.» اما یادآوری کرد که حزب کمونیست ونزوئلا «در رابطه با واقعیتی که در آن سال‌ها گذراندیم، به‌طور کامل انتقاد کرده است.»
و تصریح کرد: «حتی زمانی که فرمانده چاوز هنوز بود، خطاهایی را که انجام می‌گرفتند، نشان دادیم.»
فیگرا توضیح داد: «برخی در آن ائتلاف می‌گویند ما فقط چهار، سه یا دو گربه هستیم و بله، ممکن است درست باشد، اما در جایی که گربه وجود دارد، موش وجود ندارد؛ ما به متحدان خود در جهان یادآور شده‌ایم که این دولت گفتمان سوسیالیستی کاذبی دارد و این ادامۀ برنامۀ سیاسی آزادی ملی نیست که ما در آغاز از آن پشتیبانی می‌کردیم.»
او اضافه کرد: «ما قصد نداریم از جریان‌های مردمی چاویستی که آنچه را که روی می‌دهد، زیر سئوال می‌برند، جدا شویم. یک پایگاه مردمی چاویستی وجود دارد که سیاست دولت آنان را پراکنده ساخته است و موجب دلسردی و ناامیدی آنان شده است. ما از آنان می‌خواهیم که به گزینۀ انقلابی مردمی که در حال آماده‌سازی کنگرۀ پایه‌ای خود است، بپیوندند.»
اقتدارگرایی در پارلمان و فراتر از آن
به همین ترتیب فیگرا اعلام کرد که برای نمایندگی حزب کمونیست ونزوئلا و گزینۀ انقلابی مردمی، فعالیت در پارلمان بسیار پیچیده است، زیرا «آنان می‌خواستند حضور ما را نادیده بگیرند و ما را مجبور کنند تا بخشی از اپوزیسیون راست باشیم، تا جایی که می‌بایست دربارۀ حق صحبت کردن در [پارلمان] با نیروهای راست مذاکره کنیم.»
وی بار دیگر اقتدارگرایی را از سوی خورخه رودریگز (Jorge Rodríguez) رئیس مجلس شورای ملی محکوم کرد، زیرا او می‌خواهد این نهاد را طوری مدیریت کند، «گویی وزارت‌خانه‌ای است و همۀ نمایندگان دستیاران او هستند.»
«رودریگز بحث آزاد را در پارلمان تضمین نمی‌کند، به‌نظر می‌رسد که او نمی‌داند پارلمان چیست. ما هنوز وضعیت خوبی داریم، زیرا آنچه را درست می‌دانیم، می‌گوییم.»
این رهبر یادآوری کرد که امروز فراکسیون چپ باید حداقل شش نماینده داشته باشد، اما کمیتۀ ملی انتخابات در انتخابات گذشته «مقررات یک سیستم انتخاباتی دوگانه که اجازۀ نمایندگی بیش از حد به اکثریت و نقض ارادۀ ملت ونزوئلا را می‌دهد» اعمال کرد.
«با 73/2درصد [رأی]، 33/0درصد کرسی به ما اختصاص داده شده است؛ در حالی که با 67درصد [رأی] می‌توان 91درصد از موقعیت‌های انتخابات مردمی را به‌دست آورد.»
فیگرا یادآوری کرد که تجدیدنظر در این روش بخشی از مطالبه‌هایی است که به کمیسیون برگزاری انتخابات ارائه شده و هنوز بدون پاسخ مانده است.
او همچنین اشاره کرد که در حال گفت‌وگو با حزب‌ها و رهبران دیگر مانند خوآن بارتو (Juan Barreto) هستند.
«بارتو به‌دلیل اتحاد با فرمین (Fermín) و ما به‌دلیل اتحاد با کالدرا (Caldera) مورد انتقاد قرار گرفتیم و ما آن را انکار نمی‌کنیم، ما به هدف مشخص ضربه زدن به [سیستم] دو حزبی از او پشتیبانی کردیم و در آزاد شدن فرمانده چاوز توانستیم موفق شویم.»
او گفت: «امروز برای ما دشمن اصلی همچنان امپریالیسم است و در داخل [کشور] هر برنامۀ نولیبرالی است که بر ضد کارگران باشد و دست کشیدن از حاکمیت و نقض حقوق مردم را تشویق کند.»
در این زمینه فیگرا اطمینان داد که گزینۀ انقلابی مردمی با نامزدهای خود در سراسر قلمرو ملی تاکنون از کارت حزب کمونیست ونزوئلا استفاده کرده است. «ما خواهان این هستیم که همان طور که به میز وحدت دموکراتیک (MUD) از نیروهای راست کارت دادند، برای حزب کارگران انقلابی (PRT) و چپ متحد (IU) که بخشی از ائتلاف ما هستند و همچنین برای سازمان‌های دیگر مانند شبکه‌ها (Redes) کارت تهیه کنند.»
ما به مبارزه برای آزادی کارگران زندانی ادامه خواهیم داد
فیگرا همچنین مطمئن ساخت که حزب کمونیست ونزوئلا و گزینۀ انقلابی مردمی به پشتیبانی خود از اقدام‌های «کمیتۀ خانواده‌ها و دوستان» برای آزادی کارگران زندانی ادامه خواهند داد و موردهای آرینیس تور آلبا (Arynis Torre Alba)، آلفردو چیرینوس (Alfredo Chirinos)، رودنه‌ئی آلوارز (Rodney Álvarez)، ائودیس خیروت (Eudis Girot) و گی‌یرمو گونزالس (Guillermo González) را که عدالت در مورد آنان نقض شده است، مثال زد.
وی تأکید کرد: «ما می‌توانیم تأیید کنیم که روند قضایی کردن مبارزات کارگران و دهقانان و به‌طور کلی بخش‌های مردمی در ونزوئلا در حال اجرا است. اگر کسی حقی را مطالبه می‌کند، دولت و نهادهای آن به جای ایجاد شرایط رسیدگی به آن، آن را قضایی می‌کنند. این امر به‌عنوان مثال با خواست‌های مطرح‌شده در برابر سازمان بازرسی کار اتفاق می‌افتد.»
این نمایندۀ مجلس موردهای آرینیس تور آلبا و آلفردو چیرینوس را یادآوری کرد، «دو کارگر جوان شرکت نفت ونزوئلا که فساد را افشا کردند و این شرکت به جای تحقیق در مورد این افشاگری، آنان را تروریست، عوامل امپریالیسم و توطئه‌ای برای ارتکاب جرم و به جاسوسی در خدمت منافع خارجی متهم کرد.»
وی نکوهش کرد: «دادستان کل جمهوری آنان را در یک پخش تلویزیونی محکوم کرد، بدون اینکه محاکمه یا تحقیق شفاف انجام دهد.»
فیگرا گفت: «این بد است. مشخص شده است که این اتهام‌ها نادرست هستند و مقررات خانگی خاصی را برای زندان در مورد آنان اعمال کردند، اما ما خواستار آزادی کامل آنان هستیم، چون آنان بی‌گناه هستند و ازاین‌رو در همۀ موردها از آنان دفاع می‌کنیم. در همۀ موردها فرآیند قانونی نقض شده است. در حال حاضر آنان زندانیان عقیدتی هستند که هنگام اظهارنظر یا شکایت زندانی شدند. اما اگر پرونده‌های آنان با این‌همه بی‌نظمی ادامه یابد، آنان در نهایت زندانی سیاسی خواهند بود.»
در این رابطه، وی خاطرنشان کرد که این دولت یک دولت کارگری نیست بلکه دولتی است که از کارگران که ثروت تولید می‌کنند، ظاهراً دفاع می‌کند و فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری، بزرگ‌ترین سازمان سندیکایی طبقاتی، مداخلۀ امپریالیستی در ونزوئلا را رد کرده است، اما همچنین نقض حقوق کارگران را هم رد کرده است.
او تأکید کرد: «ما هم همین را می‌گوییم. ما با هر گونه تجاوز امپریالیستی مقابله می‌کنیم، اما همچنین با سیاست‌های غیرمنطقی که حقوق کارگران را نقض می‌کنند، مقابله می‌کنیم.»
دست کشیدن از حاکمیت
این رهبر کمونیست اظهار داشت که از سوی حزب حاکم تقریباً واژۀ حاکمیت ذکر نمی‌شود و این امر از نظر حقوقی در رابطه با قانون ضدمحاصرۀ اقتصادی و قانون منطقه‌های ویژۀ اقتصادی صدق می‌کند.
او استدلال کرد: «ما قانون ضدمحاصرۀ اقتصادی را تسلیم و غارت می‌نامیم. ما نمی‌توانیم موافق واگذاری حاکمیت به شرکت‌های فراملیتی باشیم. ببینید، رئیس‌جمهور فرمانی را امضا کرد که به ارتش اجازه می‌دهد با سرمایه‌های بزرگ بین‌المللی و محلی هم‌پیمان شوند.»
او تأکید کرد: «بیایید تصور کنیم که نهاد نظامی کشور با سرمایه‌های فراملیتی هم‌پیمان شود، آیا چه منافعی می‌تواند در این اتحاد غالب شود؟ خُب، منافع کسانی که با سرمایۀ بزرگ تثبیت شده‌اند و پول به آنان کمک می‌کند و این‌ها به‌طور کلی منافع ملت نیستند.»
وی تصریح کرد: «دولت خود را سوسیالیست می‌نامد و بی‌تقصیر نیست. آنان می‌خواهند آن فرایندی را که به رهبری چاوز انجام گرفت و تأثیر آن بر تخیل جمعی را پاک کنند. این یک دولت ضدچاویستی است، حتی اگر خلاف آن را بگوید. این دولت می‌داند که در اینجا سوسیالیسم وجود ندارد، اما به‌عمد می‌گوید که دولتی سوسیالیستی است، در حالی که برعکس آن عمل می‌کند.»
او اضافه کرد: «چرا آنان این کار را می‌کنند؟ آنان روان‌شناسی معکوس را اعمال می‌کنند. اگر مردم ببینند که دلیل هر چیز بدی سوسیالیسم است، برعکس آن را می‌خواهند و برعکس آن چیست: سرمایه‌داری.»
وی در پایان گفت: «این دولت، چاویستی نیست، چپ نیست و گرچه نمی‌توانیم بگوییم راست افراطی است، اما دولتی است که با سطح بالایی از اقتدارگرایی و کیش شخصیت طرح‌ریزی شده است.»
——————————
* اکستراکتیویسم، فرایند استخراج از منابع طبیعی یا نابودی منابع طبیعی و مواد خام از زمین برای فروش در بازار جهانی است، مانند استخراج طلا، الماس، چوب. این مدل اقتصادی در بسیاری از کشورهای امریکای لاتین رواج یافته است، اما در منطقه‌های دیگر بیشتر است. نقل از دانشنامۀ اسپانیا. م.
** «قطب بزرگ میهنی سیمون بولیوار» معروف به «قطب بزرگ میهنی»، یک ائتلاف سیاسی در ونزوئلا است که از انقلاب بولیواری پشتیبانی می‌کند. این ائتلاف در آستانۀ انتخابات ریاست‌جمهوری در سال 2012 در ونزوئلا ایجاد شد تا نیروهای سیاسی و حامی انتخاب مجدد هوگو چاوز را به‌عنوان رئیس‌جمهور ونزوئلا گردهم آورد. بسیاری از حزب‌ها و سازمان‌های تشکیل‌دهندۀ این ائتلاف حامی دولت هستند. م.
منبع: سایت حزب کمونیست ونزوئلا / برگردان: ایرج زارع
