با نقطه، نقطه
نقطهٔ خون،
خونِ
خواهر هزار مهسا خونِ بسی جوان
این نقشه بر سراسر میهن
در حال شکل‌گیری و گسترانگی
می‌گسترد به هرسو در بیکرانگی.
شفیعی کدکنی
اینک به یقین میتوان گفت که دامنه جنبشی که به‌نام زن، زندگی، آزادی پای گرفته، روز به روز دامنه وسیع‌تری می‌یابد و خصلتی همگانی‌تر پیدا می‌کند.
در محلات و کوی و خیابان و دانشگاه و… نمونه‌هایی از میزان بالای شهامت و عزم جزم مردم در شکستن تابوهایی مشاهده می‌شود که تا همین یک‌ماه پیش تصورش هم غیرممکن می‌نمود.
زنان، زخم خورده از ستم‌های تاریخی و به‌خصوص تبعیضات شدید جنسیتی در این چهار دهه‌ی اخیر، چنان نشانه‌هایی از شجاعت و استواری به نمایش عموم می‌گذارند و چنان از توان بالایی در ادامه جنبش تا گرفتن حقوق پایمال شده خود نشان می‌دهند، که به یقین میتوان گفت این جنبش سر باز ایستادن ندارد.
در یک ویدیوی مربوط به شب ۲۷ مهر، دو زن با نادیده گرفتن تابوهای جنسیتی در خیابان، مردان و زنان را در آغوش می‌کشند. چنین شجاعتی نشان از عزم و اراده و تلاش برای تقویت همبستگی و ارتقای جنبش در سطحی گسترده حکایت دارد؛ تلاشی که نشان فراتر رفتن جنبش از درون دانشگاه‌ها به خیابان‌ها و محلات است.
چنین راه‌های مبتکرانه‌ای نشان می‌دهد که زنان و مردان ایران با وجود تمام رعب آفرینی‌‌های حکومت آماده‌اند که برای توده‌ای شدن هر چه بیشتر اعتراضات کنونی، جان خود را در کف دست بگیرند تا به اوج‌گیری صدای حق‌طلبی مردم و همبستگی بیشتر آنان یاری رسانند.
اما حاکمیت هنوز نمی‌خواهد این واقعیت را بپذیرد و به خواستههای مردم گردن نهد. حاکمان بیش از ۴۰ سال با زور و استفاده از نیروهای سرکوبگر توانسته‌اند قدرت خود را سر پا نگهدارند و پذیرش شکست خود در روزهای فعلی برایشان بسیار دشوار می‌نماید.
در واقع تفکر حاکم بر آنها همواره این بوده است که هرگونه عقب‌نشینی منجر به عقب‌نشینی‌های دیگر خواهد شد. بر پایه همین تفکر است که رئیس شورای تبلیغات اسلامی می‌گوید در زمینه‌ی حجاب و گشت ارشاد به هیچ‌گونه مصالحه‌ای تن نخواهند داد و ائمه جمعه هم در خطبه‌های نماز جماعت‌ها همین سخنان را تکرار می‌کنند.
موج بازداشت‌های چند روز اخیر نیز نشان دهنده چنین تفکر جاهلانه‌ای است. در همین چند روز اخیر بازداشت دانشجویان، نویسندگان، هنرمندان، دانش آموزان زندانیان سابق و به‌طور خلاصه تمام کسانی که جرمشان تنها دگراندیشی بوده و در دایره‌ی خودی‌ها قرار نداشتند، شدت بی‌سابقه‌ای گرفته است.خبر ضرب و شتم شدید برخی از زندانیان سیاسی در شب جهنمی آتش زدن زندان اوین و انتقال مصدومان به زندان رجایی شهر کرج نشان می دهد که حاکمان برای تشویش افکار عمومی و کاشتن بذر ترس از هیچ عملی ابا ندارند. وخامت حال این زندانیان و خودداری از مداوای آنها میزان سبعیت آنها را بخوبی نشان می دهد.
اماحکومت چه بخواهد و چه نخواهد باید بپذیرد، که این بار هر خشونتی برای ارعاب مردم، نتیجه عکس خواهد داد. صورت له شده نیکا شاکرمی و سوزاندن جوان ۲۲ ساله در آتش سوزی زندان اوین نه تنها مایه‌ی ترس نشده بلکه بر توان اعتراضی جنبش افزوده است.
دستگیری ۲۰۰ دانش آموز، موج اعتراضات دانش‌آموزان بیشتری را به عرصه‌ی مبارزات در خیابان‌ها به دنبال داشته است.
اتحاد بازنشستگان به‌عنوان یک تشکل مستقل خواهان قطع فوری بازداشت‌های بی‌رویه‌ی معترضان به‌ویژه کودکان بازداشت شده و بازگشت‌شان به آغوش خانواده هستند. همچنین خواهان آزادی زندانیان سیاسی، شنیدن صدای اعتراضات به حق مردمی و خصوصا خواستههای جوانان برای آزادی و زندگی شایسته است.
گرانی، بیکاری، بی‌پاسخی به مطالبات کلیه‌ی اقشار و اصناف جامعه، تبعیضات جنسیتی، حجاب اجباری به هیچ‌وجه قابل تحمل و مدارا نیست.
تاریخ گواه بارزی است که هیچ حکومت مستبدی فقط با اتکا به زور و سرکوب دوام نیاورده است.
موج بازداشت‌های سرکوبگرانه را پایان دهید
جان زندانیان سیاسی درخطراست
اتحاد بازنشستگان
۲۸ مهر ۱۴۰۱
