(بيانيه اول ماه مه)
پيام اتحاديه کارگران ايران خطاب به کارگران آذربايجان بمناسبت 10 ارديبهشت سال 1310 ( اول ماه مه 1931) يکی از معدود اسناد و اعلاميه های بجای مانده از کوششهای مخفی آزاديخواهانه در دوران استبداد رضاشاهی است. اين بيانيه در آستانه روز جهانی کارگر مخفيانه در تبريز تهيه و توزيع شد و شب دهم ارديبهشت سال 1310 شمسي، در محله دوه چی تبريز نسخه ای از آن بدست ماموران نظميه افتاد. بروايت اسناد موجود در سازمان اسناد ملی ايران ، کشف اين اعلاميه سبب خشم بسيار دستگاه استبداد رضاشاهی گشته و به دستگيريها و سرکوب وسيع گروهی از آزاديخواهان تبريز انجاميده است. هر چند رئيس نظميه منطقه شمالغرب – سرهنگ سيف – در گزارش خود به ايالت (استاندار) آذربايجان، انتشار اين اعلاميه را – بر طبق يک عادت جا افتاده، نخست به مامورين دولت شوروی نسبت داد، ولی چندی بعد آشکار شد که گروهی 30 نفره – که دستکم 23 نفر آنها کارگران جوراب باف، قاليباف و … بودند- و به «فرقه کمونيست ايران» بستگی داشتند، نويسنده و ناشر اعلاميه بوده اند. گذشته از ارتجاع داخلی، روزنامه بيلديريش چاپ استانبول (شماره 53، 24 مرداد 1310) نيز همزمانی پخش اين اعلاميه در محله دوه چی تبريز با آتش سوزی انبار سلاح در اين شهر و قورخانه تهران را خاطرنشان ساخته و از اين طريق ارتجاعايران را تشويق به سرکوب آزاديخواهان آذربايجان نمود.
بیانیه بمناسبت اول ماه مه
رنجبران روی زمين متحد شويد!
اول ماه مه ( دهم ارديبهشت) روز مبارزه زحمتکشان دنيا محسوب شده و با خون هزاران کارگر امريکا و اروپا رسميت پيدا نموده است. در اين روز کارگران به تحديدات پليس اهميت نداده و با بيرقهای سرخ و با شعارهای انقلابی فوج فوج در خيابانها نمايش می دهند.
کارگران ايران نيز بايد به نوبه خود اين روز را روز مبارزه شمرده و با زحمتکشان دنيا هم قدم شوند. اتحاديه کارگران ايران با اين بيانيه به کارگران آذربايجان اين عيد کبير بين المللی زحمتکشان را از صميم قلب تبريک می گويد.
امروز که در سرتاسر مملکت ايران بحران اقتصادی حکمفرما بوده ، قيمت پول ايران تنزل پيدا کرده، مزد کارگران روز بروز کمتر شده، اهالی از گرسنگی با مرگ هماغوش می شوند؛ علت اصلی آن عبارت از اين است که امورات مملکت در دست يک عده ملاک و غارتگران است که در راس آنها پهلوی واقع شده و با استثمار بی رحمانه صنف زحمتکش ايران يکصد و هشتاد ميليون دولار در بانگ ملی نيويورک شعبه لندن برای تامين آتيه خود ذخيره نموده است و امروز سردسته غارتگران، پادشاهی خود را افتخار دانسته با مخارج گزاف اعياد مخصوص به خودش را جشن می گيرد. بر عکس تمام فرق سياسی و اجتماعات کارگری را غارت و خفه نموده و فشار ملی را نسبت به ملل اقليت بدتر از حکومت تزاری روسيه اجرا می نمايد. جرايد فعلی که مداح و کاسه ليس حکومت پهلوی هستند اين همه آه و ناله گرسنگی و بيکاری ايرانيان را در نظر عالميان و زحمتکشان ايران پرده پوشی نموده، اسم منحوس پهلوی را با خط های درشت درج نموده و يگانه ناجی ايران می نامند!
رفقا! فشار اقتصادی فعلی مملکت حيات مارا هر آن تهديد می نمايد. حکومت ملاکی و مجلس « شورای ملي» ذره ای به حال ما اعتنا نکرده با وضع مالياتهای سنگين ما کارگران را مجبور می نمايد که اطفال 7 ساله و مادر 70 ساله خود را بکار واداريم! بنابرين برای ما زحمتکشان نه از مجلس و نه از شاه راه نجات نبوده فقط يگانه راه نجات برای ما کارگران، [عبارت از] دخول به تشکيلات اتحاديه های صنفی و مبارزه با جلادان صنف کارگر می باشد. کارگران ايران با همراهی زحمت کشان عالم در تحت رهبريت اتحاديه کارگران ايران و لوای سرخ فرقه کمونيست ايران می توانيم به اجرای شعارهای ذيل موفق شويم:
1- وضع قانون زحمت با اشتراک نمايندگان حقيقی صنف زحمتکش، علنی شدن اتحاديه های کارگري، 8 ساعت وقت کار – ازدياد مزد کارگران، لغو اصول سرخط در کارخانه های فرشبافی و غيره، مراعات حفظ الصحه کارگران در کارخانجات، جلوگيری از کارکردن اطفال خردسال، بيمه کارگران، تامين معاش بيکاران شهر و دهات.
2- آزادی جرايد و ادبيات و اجتماعات کارگري،
زنده باد اول ماه مه عيد کبير بين المللی زحمتکشان!
زنده باد اتحاديه های صنفی کارگری ايران!
زنده باد اتحاد کارگران روی زمين!
زنده باد فرقه کمونيست ايران و بين الملل سرخ کارگران!
محو باد اصول و قوانين استبدادی حکومت پهلوی و مجلس او!
محو باد فشار ملی که تمام ملل اقليت را در زير پای يک مشت آقايان و مفت خوران فارس اسير کرده!
ارديبهشت [1310]
اتحاديه کارگران ايران
یک سند تاریخی
