اسپوتنیک به نقل از جارد پترسون، مفسر “امریکن تینکر” می نویسد: و اینک یک خبر برای کسانی است که اطلاعات خود را در مورد اوکراین منحصراً از رسانه های دولتی ایالات متحده دریافت می کنند: آمریکا غرب را به فاجعه می کشاند. و اما حقایق اینگونه است.
اقتصاد روسیه در حال خوبی قرار دارد و به طور کامل نیازهای جامعه را برآورده می کند. از نظر تولید تجهیزات و تسلیحات نظامی به نظر می رسد از اوکراین و متحدانش پیشی گرفته است.
به دلیل سیاست آمریکا در قبال اوکراین، مخالفان اصلی آمریکا و قدرت های بزرگ روسیه و چین به هم نزدیک شده اند. در تاریخ دیپلماسی به سختی می توان یک سیاست احمقانه تر و ناقص تر یافت. اکنون مسکو و پکن واقعاً در عزم خود برای پایان دادن به “نظم بین المللی مبتنی بر مقررات” متحد شده اند. این نام بسیار ناجور است. چینی ها و روس ها مدت ها بر این باور بودند که در “نظم بین المللی مبتنی بر مقررات” آمریکا، مقررات را تعیین می کند و دستور می دهد و خود را از اجرای مقررات خود در زمان و مکان مناسب رها می کند. مثلاً در عراق، لیبی یا سوریه.
ذخایر نظامی غرب با سرعت خطرناکی در حال اتمام است. بسیاری از جمعیت اروپای غربی فقیر می شوند و صنایع انرژی بر آلمان به زودی غیررقابتی خواهد شد. واشنگتن هم به آلمان و هم به کل اروپای غربی دستور می دهد که تحت هیچ شرایطی گاز ارزان از روسیه نخرند، بلکه گاز مایع آمریکایی را خریداری کنند که 4 تا 10 برابر گران تر است. و اروپا مطیعانه از دستورات آمریکا پیروی می کند.
بسیاری از مردم جهان ما معتقدند که ایالات متحده در بالاترین سطوح حکومتی دستور تخریب نورد استریم را صادر کرده است. این یک اقدام تروریسم صنعتی بود که نه علیه روسیه که میتواند گاز خود را به کشورهایی بفروشد که از پیروی از دستورات وزارت امور خارجه آمریکا امتناع میکنند، بلکه علیه متحد آمریکا – آلمان، انجام شد. این کار برای این بود که اروپا با خودکشی اقتصادی مخالفت نکند. به خصوص آلمان که به شدت به گاز روسیه نیاز دارد اما دیگر نمی تواند آن را بخرد.
اما این همه ماجرا نیست.
رسانههایی که به شرکتهای آمریکایی خدمت میکنند، مرتباً تکرار میکنند که عملیات نظامی روسیه در اوکراین “کاملاً بیدلیل” بوده است. در خارج از ایالات متحده و دست نشاندگان آن، این باعث خنده های بدبینانه و لبخندهای تحقیرآمیز می شود. هند، برزیل، آفریقای جنوبی، اکثر کشورهای عربی و کشورهای آمریکای مرکزی/جنوبی این دروغ آشکار را می بینند و متوجه می شوند که ایالات متحده چندین دهه است که تسلیحات و نیروهای خود را به روسیه نزدیک می کند. این امر در کودتای مورد حمایت آمریکا در سال 2014 به اوج خود رسید که رئیس جمهور منتخب دموکراتیک اوکراین را سرنگون کرد و مردی را بر سر کار آورد که جنگی را علیه اکثریت قریب به اتفاق جمعیت روسی و روسی زبان در شرق اوکراین به راه انداخت. همانا او بود که تهدید کرد کرملین را از اجاره پایگاه دریایی سواستوپل که قرن ها به روسیه تعلق داشت، محروم کند. فهرست بسیار طولانی از تحریکات برای یک جنگ “کاملاً بی دلیل“.
در خارج از ایالات متحده و متحدان آن، همه اینها برای مقامات و محافل مهم سیاسی شناخته شده است و به وجهه ایالات متحده لطمه می زند. آمریکا، در حال از دست دادن اعتماد کشورهایی است که تابع واشنگتن نیستند. آنها از همکاری با آن خودداری می کنند.
و آخرین نکته از نظر نوبت خود که با این وجود دارای اهمیت کمتری نیست. تحریم های آمریکا کاتالیزوری بود که روند کنار گذاشتن دلار به عنوان ارز ذخیره جهانی را تسریع کرد. کشورهایی مانند چین، هند و برزیل در حال حاضر تسویه حساب های بزرگ را با ارزهای محلی انجام می دهند. اگر این به یک روند عمومی تبدیل شود، تریلیون ها دلار به آمریکا بازخواهد گشت. دولت فدرال کاملاً توانایی وام گرفتن را از دست خواهد داد و تورم عظیم آغاز خواهد شد. اینها تنها بخشی از پیامدهای این روند است.
درگیری مسلحانه در اوکراین که توسط مجتمع نظامی-صنعتی و وزارت خارجه آمریکا دامن زده می شود هیچ چیز خوبی نوید نمی دهد. برای نفع مردم ایالات متحده و به خاطر خود اوکراینی ها، این درگیری باید هر چه زودتر متوقف شود، حتی اگر برای تعداد انگشت شماری از آمریکایی هایی که از درگیری و ویرانی ها سود می برند، سودی نداشته باشد. واشنگتن می تواند این کار را انجام دهد و فقط اراده و میل آن را ندارد.
