برخی رسانه‌ها از ۷۷۶ برابر شدن هزینه خرید مسکن در تهران طی ۲۶ سال خبر می‌دهند و دولت راهکار جدیدی را بر سر زبان‌ها انداخته است که گویا قرار است با خرید”میکرو آپارتمان” از سوی مردم این بحران حل شود و شوربختانه برخی به اصطلاح “اساتید” هم در پی مشروعیت بخشیدن به این طرح‌های تبعیض آمیز هستند.
برای نمونه امثال محمد فاضلی که به گفتمانی مشروعیت می‌بخشند که قرار است نابرابری‌ها و تبعیض‌ها را رسمیت بخشند و با استقبال از چنین طرح‌هایی برای جمعیت زیادی از مردم که توان خرید مسکن را ندارند، زندگی کردن در مسکن‌های قوطی‌وار را امری عادی و معمولی جلوه می‌دهند
قیمت مسکن در ایران با رشد تصاعدی همراه است و جدیدترین آمارها از ۷۷۶ برابر شدن هزینه خرید مسکن در تهران در یک بازه ۲۶ ساله حکایت دارد.
از آن جایی که امید به زندگی در کشور ۷۴ سال است، یعنی خرید خانه در تهران برای حداقل‌بگیران تنها یک رویاست.
بنابراین هر فرد ۵۶ سال برای خرید خانه فرصت دارد.
در واقع براساس این محاسبات میتوان گفت در بسیاری از شهرهای کشور، حداقل‌بگیران امیدی برای خرید خانه ندارند.
در آخرین طرح ارایه شده از سوی دولت ابراهیم رییسی، طرح «نهضت ملی مسکن» که کپی‌برداری شده از طرح «مسکن مهر» دولت احمدی‌نژاد بود تصویب و اجرای آن آغاز شد اما اگرچه دولت قرار بود با بهره‌مندی از این طرح سالانه یک میلیون واحد مسکونی تولید کند اما این طرح همچنان یک طرح باقیمانده است.
جدا از عقب‌ماندگی اجرای طرح «نهضت ملی مسکن» که نتوانسته در اجرا طبق برنامه اعلام شده پیش برود، قیمت تمام شده این واحدها و اقساط بالای وام در نظر گرفته شده برای خریداران، با سطح درآمدها به ویژه درآمد اقشار مستاجر و حقوق‌بگیر همخوانی ندارد و در نتیجه استقبال چندانی از این طرح از سوی مستاجران صورت نگرفته است.
طرح ساخت خانه‌هایی که برخی رسانه‌ها از اصطلاح «قوطی کبریت» برای آن استفاده می‌کنند از چهار سال پیش مطرح شد اما معلق مانده بود.
اواخر سال ۱۳۹۸ مسئولان وقت شهرداری تهران طرح ساخت آپارتمانهای ۲۵ تا ۴۰ متری را مطرح کردند و گفتند که احداث این نوع واحدها نه یک انتخاب، بلکه ضرورت است.
در آن زمان مخالفت‌‌هایی با این برنامه شد و برخی افراد ساخت خانه‌های کوچک متراژ را در تضاد با الگوی موجود دانستند.
این طرح اما در هفته‌های گذشته بار دیگر بطور جدی مطرح شده است.
پیش از این در نیمه امرداد امسال هادی عباسی رییس بخش مسکن وزارت راه و شهرسازی در یک برنامه اینترنتی به صراحت گفت که، یک خانه ۲۵ متری برای حداقل‌های زندگی کافی است.
کمی بعد علیرضا فخاری استاندار تهران نیز ساخت مسکن با متراژ کوچک را برای شروع زندگی جوانان و تشکیل خانواده مناسب دانست و گفت: «در فاز بعدی و پس از این‌که جوان تشکیل خانواده داد می‌تواند واحد مسکونی خود را تبدیل به احسن کند.
» آخر امرداد نیز خشایار باقرپور مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های عمرانی شهر تهران در گفتگو با ایسنا از طرحی با عنوان «مسکن اقتصادی» با هدف ساخت واحدهای کوچک متراژ ۲۵ تا ۳۵ متری با تکنولوژی نوین خبر داد و گفت طبق این برنامه زوج‌های جوان می‌توانند با نقدینگی حدود یک میلیارد تومان صاحب واحد مبله شوند.
به گفته خشایار باقرپور مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های عمرانی شهر تهران که این میکروآپارتمان‌ها به صورت مبله و با قیمت حدودا متری ۲۵ میلیون واگذار می‌شوند که برای واحدهای ۲۵ متری ۶۲۵ و ۳۵ متری ۸۷۵ میلیون قیمت خواهد داشت.
او تاکید کرده که «پس از مطالعات تقریبا دوونیم ساله بر روی طرح مسکن اقتصادی، در روزهای آینده قرارداد اولین پروژه در این قالب در منطقه ۱۹ شهرداری تهران منعقد [می‌شود] و طی هفته‌های آینده به عملیات اجرایی می‌رسد.
همچنین براساس اطلاعات منتشر شده، احتمالا فروش این مسکن‌ها نیز از طریق پیش‌فروش و سرمایه‌گذاری مردمی به شکل تعاونی خواهد بود.
هرچند که هنوز جزییاتی از کم و کیف طرح فروش پروژه منتشر نشده است.
در حالیکه بهنظر می‌رسد مقامات جمهوری اسلامی الگوی ساخت خانه‌های در این ابعاد را از کشورهای شرق آسیا گرفته باشند اما برخی کارشناسان معتقدند که نخست، در شرق آسیا فرهنگ زندگی در خانه‌های بسیار کوچک قدمت دارد و مسکن‌های کوچک حتی در دوره پیشامدرن نیز در کشورهای شرق آسیایی رواج داشته است.
دو آنکه حتی وزارت کشور هم نیز فضای استانداردی که یک فرد برای زندگی در ایران به آن نیاز دارد را حداقل ۴۰ تا ۵۰ متر اعلام کرده است.
دیر نیست که در کشور به سبک حکومت‌های فاشیستی “گتو”هایی برای سکنا گزیدن فرودستان تعیین شود.
حکومت به نام مستضعفان آغاز کرد ولی خیلی زود همه‌ی داشته‌های این کشور را به حلق رانت‌خواران و حکومتی‌ها سرازیر کرد.
