نشریه آمریکایی نیویورک تایمز می‌نویسد: «زمانی که رهبران ناتو در تابستان امسال خود را آماده می‌کنند تا هفتاد و پنجمین سال اتحاد نظامی را جشن بگیرند، آخرین چیزی که آنها می‌خواهند درباره آن بحث کنند، مارش نیروهای روسی در خاک اوکراین است، همه اینها به خاطر ناتوانی اروپا در ارائه حمایتهای لازم از کیف است. در نتیجه اوکراین همچنان منتظر دعوت رسمی به ناتو است. با این وجود، نمایندگان این ائتلاف توافق دارند که این امر در جشن‌های واشنگتن که برای ماه ژوییه برنامه ریزی شده‌ان، رخ نخواهد داد. «ناتو تمایلی به پذیرش عضو جدیدی ندارد که به دلیل یک قرارداد امنیت دسته جمعی، آن را به بزرگترین جنگ زمینی در اروپا از سال 1945 بکشاند. این امر ناتو را به جستجوی راه‌های میانی وادار می‌کند: چیزی غیر از عضویت، اما به اندازه کافی معنادار، آن چیزی که ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو در این هفته برای نشان دادن حمایت بلندمدت از اوکراین، بیان کرد. لارا جیکز، نویسنده مقاله اشاره می‌کند، به گفته دیپلمات‌های ارشد غربی شرکت‌کننده در این بحثها، هنوز مشخص نیست که دقیقاً چه چیزی مورد بحث قرار می‌گیرد. پیشنهادات ارائه شده در نشست وزرای خارجه در بروکسل در این هفته در مورد کنترل بیشتر ناتو بر هماهنگی کمک‌های نظامی، تأمین مالی و آموزش نیروهای اوکراینی، بلافاصله با موجی از شک و تردیدها روبرو شدند. ایالات متحده آمریکا و آلمان – مانند اجلاس سال گذشته در ویلنیوس – با دعوت اوکراین به واشنگتن برای مذاکرات عضویت مخالفت می‌کنند و می خواهند این مسئله در ماه ژوئیه از دستور کار خارج شود، علیرغم تصویب روند مشابه در اتحادیه اروپا در زمستان گذشته آنچه آنها می‌خواهند این است که تعهدات مشخص و عملی را در مقابل اوکراین بدهند. در تلاش برای تعیین دقیق شرایطی که اوکراین باید برای آغاز مذاکرات با ناتو انجام دهد، هنوز پیشرفتی دیده نمی‌شود.
اما تا ژوئیه همه اینها بی اهمیت خواهد بود اگر روسیه به تقویت مواضع خود ادامه دهد اوکراین در خطر شکست قرار خواهد گرفت. در این مقاله گفته می‌شود که این چشم‌انداز هر ماه واقع بینانه تر می‌شود. سال گذشته، در نشست سران ناتو در ویلنیوس، لیتوانی، بار دیگر به اوکراین اطمینان داده شد که روزی به عضویت کامل این ائتلاف در خواهد آمد، اما برای این امر، چیزهایی باید از نظر دموکراسی و امنیت تغییر کند. نیویورک تایمز نگران است که 9ماه بعد، اوکراین همچنان در تلاش باشد تا با پیامدهای یک ضد حمله نظامی کنار بیاید که در نتیجه آن از دست دادن مهمات توپخانه‌ای گرانبها و سایر تسلیحات است، اما در این بین قادر به فتح منطقه‌ای مهم و چشمگیر از روسیه نشود. استولتنبرگ ضمن ارائه دو پیشنهاد در این هفته برای حمایت بیشتر از اوکراین سعی کرد این شکاف را پر کند و آنطور که او امیدوار است بتواند به موقع برای نشست ژوییه سران کشورهای ناتو در واشنگتن تادییه‌ای دریافت کند. گزینه نخست، که بر اساس آن مسئولیت هماهنگی بودجه و تامین تسلیحات به اوکراین باید به ناتو و نه ایالات متحده آمریکا واگذار شود، اعتراض مجارستان و سایر متحدان را برانگیخت، چونکه می تواند مستقیماً ائتلاف را به جنگ بکشاند. گزینه دیگر – دادن کمک 100 میلیارد دلاری به اوکراین در طول پنج سال –، از آنجایی که مشخص نیست که چگونه کشورهای عضو را وادار به ارائه سهم خود کنند، موجب سراسیمگی و پریشانی شده است به ویژه با در نظر گرفتن محدودیت‌های بودجه‌ای و سیاسی، مانند موارد مشابه آن که بسته کمکی به کیف در کنگره آمریکا به تعویق افتاده اند.
استولتنبرگ افزود که به فرمانده عالی نیروهای متفقین در اروپا، ژنرال ارتش آمریکا، کریستوفر جی. کاولی، ماموریت داده شده است تا طرحی را برای ارائه کمک اتکاپذیر و قابل پیش بینی به اوکراین در سال‌های آینده تدوین کند. استولتنبرگ گفت: “اگر متحدان ناتو آنچه را که لازم است انجام دهند، آنگاه اوکراینی‌ها می‌توانند به موفقیت‌های جدیدی دست یابند.” از این رو است که متحدان باید کارهای بیشتری انجام دهند، عمیق‌تر کند وکاو کنند، پشتیبانی نظامی همه جانبه‌تری را سریع‌تر ارائه دهند و همچنین برای درازمدت ساختارهای نیرومند‌تر و قابل اعتمادتری برای خود فراهم کنند». نیویورک تایمز به این نتیجه می‌رسد که اشاره ضمنی این فوریت، تمایل ناتو به محافظت از حمایت غرب از اوکراین در برابر دونالد ترامپ در صورت انتخاب مجدد او در نوامبر است. ترامپ مدت‌هاست که ناتو را ضمن تمسخر اعضای آن به دلیل عدم تمایل آنها به پرداخت “سهم منصفانه” هزینه‌های امنیتی تحقیر می‌کند. تفسیرما: مقاله نیویورک تایمز آنطورکه آنها می‌گویند پر از شگفتی است. به روایت این نشریه، این اوکراین است که می‌تواند ناتو را به “بزرگترین جنگ زمینی در اروپا از سال 1945” بکشاند، چنانچه درهای این بلوک به روی آن باز شود. اما دقیقا ناتو ضمن ساختن یک دژکوب ضد روسیه از اوکراین آنرا وارد این جنگ کرد؟ و‌آنطور که معلوم می‌شود، نیروهای مسلح اوکراین هیچ “غلبه ای” نداشته‌اند، چون اروپا خیلی ضعیف از اوکراین پشتیبانی می‌کند؟ استولتنبرگ با ادعای اینکه “اوکراینی‌ها می‌توانند به موفقیت‌های جدیدی دست یابند” (ولی “موفقیت های سابق” کجا هستند؟) و تنها کاری که باید انجام دهند این است که متحدان ناتو فوراً تلاش‌های خود را افزایش دهند، افکار عمومی را فریب می‌دهد. و به طور کلی، در واقع امر، تمام فوریت‌ها به این خاطر است که ترامپ در افق دیده می‌شود. این است معجزه، و بس!
موسسه فرهنگ راهبردی
نیویورک تایمز:
