پلاتفرم مطالبات جنبش کارگری به مناسبت اول ماه مه ۱۴۰۳

در شرایطی به اول ماه مه امسال نزدیک می شویم، که دو سال از خیزش انقلابی زن زندگی آزادی گذشته است. خیزشی انقلابی که فصل نوینی از مبارزات رهایی بخش در مقابل دیکتاتوری مذهب و سرمایه گشوده است. علیرغم سرکوب خشن و فاشیستی حکومت اسلامی، جنبش کارگری همچنان رزمنده و پایدار به مبارزات طبقاتی و رهایی بخش خود ادامه داده است.

در سالیان اخیر، هم در مبارزات روزانه و هم در مناسبت هائی مانند روز کارگر، مطالبات معیشتی، اقتصادی و دمکراتیک کارگران مطرح شده است. این مطالبات بی واسطه، مرکز ثقل مبارزات بخش های گوناگون جنبش مطالباتی مزد و حقوق بگیران ایران را تشکیل داده است.

به دلیل نقش پیشگام زنان در جنبش انقلابی ژینا از یک سو و زنانه شدن فقر از سوی دیگر، زنان در جنبش اجتماعی و در جنبش بخش های گوناگون مزد و حقوق بگیران، نقش برجسته ای در مبارزات طبقه کارگر ایران داشته اند. مبارزات پیوسته و رادیکال معلمان زن، پرستاران و زنان دیگر بخش های جنبش کارگری زمینه پیوند مؤثرتر و جدی تر مبارزات مطالباتی با مبارزات آزادیخواهانه زنان و جوانان را ایجاد کرده اند. از این رو مطالبات اخص زنان کارگر و زحمتکش، وزن خود را در میان مطالبات به صورت جدی تری نمایان ساخته است.

به مناسبت اول ماه مه امسال، ما خطوط عمومی مجموعه ای از مطالبات حداقلی طبقه کارگر را که از متن و بستر واقعی و خلاقانه مبارزات وتشکل های کارگری در سالیان اخیر فراجوشیده راجمع آوری کرده و منتشر می کنیم. باید توجه کرد که؛

 اولاً، بخش های گوناگون جنبش کارگری درارتباط با مطالبات مشخص خود درخواست های تفصیلی خود را (مانند معلمان، پرستاران، کارگران هفت تپه، کارگران پیمانی شرکت نفت، کارگران معادن، پتروشیمی…) مطرح کرده اند که در این مجموعه تنها خطوط عمومی و مشترک مطالبات مطرح شده است،

 ثانیاً، به خاطر سانسور اطلاعاتی شدیدی که بخشی جدائی ناپذیر ازحاکمیت استبداد کنونی است بخشی از مبارزات کارگری در محاق سانسور قرارگرفته و قابل پیش بینی است که مطالبات بیشتری در مبارزات بخش های مختلف جنبش کارگری مطرح شده باشد،

 ثالثاً جنبش کارگری ایران جنبشی پویا و درحال تحول است که قطعاً در جریان گسترش مبارزات خود مطالبات جدیدی را خلق کرده و به مجموعه مطالبات قبلی می افزاید. با این وصف اهمیت این مجموعه در آن است که فراتر از یکایک مطالبات، مجموعۀ آن ها تصویری عمومی و کلان از ضرورت دگرگونی های بنیادین و ساختاری برای عملی ساختن این مطالبات را نشان می دهد که عبارتند از:

1. آزادی فوری و بی قید وشرط فعالان کارگری، معلمان و همه فعالان  مدنی و اجتماعی ،

2. آزادی همه زندانیان  سیاسی  و عقید تی بدون استثناء

3. صدور قرار منع تعقیب برای کلیه فعالانی که دارای حکم هستند.

4. متوقف کردن کشتار کولبران و سوختبران توسط نیروهای حکومت اسلامی ، ایجاد شرایط اشتغال برای کولبران، سوختبران در کوردستان و بلوچستان و سایر نقاط ایران و یا ایجاد تامین اجتماعی و یا بیمه های بیکاری.

5. متوقف شدن پیگرد اعضای سندیکاها و سایر تشکل های کارگری و صنفی مزد و حقوق بگیران، فعالان تشکل های زنان و سایر تشکل های اجتماعی، مصون ماندن آن ها از هرگونه فشارهای امنیتی، قضائی و اقتصادی.

6. متوقف کردن اعدام ها و ممنوعیت مجازات اعدام به عنوان یک اقدام ضدانسانی.

7. آزادی بی قیدوشرط تاسیس تشکل های کارگری از جمله سندیکاها، فدراسیون ها و کنفدراسیون های کارگری، و حق اعتصاب به مثابه یکی از پایه های اصلی آزادی های بی قید وشرط سیاسی.انحلال “خانه کارگر”، “شوراهای اسلامی کار” و همه تشکل های وابسته به دولت درمحیط کار.

8. جلوگیری از تخریب محیط زیست و ترمیم زیان های وارد شده بر آن، دفاع از هوای پاک.

9. پرداخت حقوق های معوقه، تعیین حداقل دستمزد بر مبنای نرخ تورم و سبد معیشت یک خانوار چهار نفره بالاتر از خط فقر، افزایش حقوق و دستمزدها متناسب با تورم. تعیین حداقل دستمزد با شرکت نمایندگان تشکل های واقعی کارگری.

10. افزایش حقوق به بالاتر از خط فقر برای عموم فرهنگیان شاغل با اجرای کامل و دقیق قانون مدیریت خدمات کشوری، به‌گونه‌یی که فرهنگیان کشور از همه‌ی حقوق و مزایایی که سایر کارکنان دولت برخوردارند، بی‌هیچ تبعیضی برخوردار گردند.

11. تبدیل همه قراردادهای پیمانی، سفید امضاء و موقت به قرادادهای کار دائم با پوشش کامل بیمه های اجتماعی، غیرقانونی شدن و انحلال همه شرکت های پیمانی.

12. ممنوعیت هر نوع استخدام بر مبنای مزد  و حقوق توافقی، منطقه ای، محلی که عملاً قانون کار موجود را زیر پا نهاده و سرمایه داران و کارفرمایان از تعهد به پرداخت هزینه های مربوط به بیمه بیکاری، بازنشستگی و سایر مزایای استخدام معاف میکند.

13. اجرای طرح طبقه بندی مشاغل در بخش دولتی و خصوصی و همه صنایع و بنگاه های خدماتی و تولیدی که تضمین حقوق کارگران، تسیهل در آموزش و ارتقاء حرفه ای و حفط ایمنی و سلامت کارگران را تضمین میکند.

14. الغای ماده ۱۵ لایحهٔ توسعهٔ هفتم  که با برقراری “نظام استاد شاگردی”  صاحبان  بنگاه های کوچک را مجاز می سازد که با پرداخت دستمزد توافقی به میل کارفرما و بدون الزام به پرداخت حق بیمه بیکاری و بازنشستگی … هر فرد  را حداکثر به‌مدت دوسال”  به استخدام در آورد .

15. متوقف ساختن خصوصی سازی مراکز آمورش فنی و حرفه ای  که نقش مهمی در آموزش و بازآموزی مهارت ها در همه سطوح و بویژه آموزش کارگران متخصص دارند.

16. تدوین قانون کار جدید با شرکت تشکل های واقعی کارگری و شمول آن بر تمامی مزد و حقوق بگیران بخش های گوناگون اقتصادی( دولتی، خصولتی، خصوصی)، همه کارگران اعم از کارگران با استخدام دائمی، موقت، نیمه وقت، فصلی، کار خانگی زنانه، کارگران روستائی، کارگران منازل، کارگران مغازه ها، کارگران چادرنشین، کارگران کولبر، کارگران دستفروش و کارگران مهاجر و پناهنده.

17. الغاء خصوصی وخصولتی سازی ها و واگذاری اداره کارخانه ها به کارگران برای اداره بنگاه ها از طریق تعاونی های تولید با کمک دولت.

18. پوشش کامل بیمه بیکاری، بازنشستگی، ازکارافتادگی، بیماری، سوانح کار، بهداشت و درمان کیفی و کارآمد برای همه مزدو حقوق بگیران و در یک کلام تامین اجتماعی فراگیر و همگانی برای همه.

19. کالازدائی از بهداشت و درمان، و برقراری نظام فراگیر بهداشت و درمان عمومی، رایگان، با کیفیت و برابر  برای همگان به مثابه یک حق شهروندی.

20. کالازدائی از نظام آموزشی و رایگان بودن تحصیلات در همه سطوح برای برداشتن بار سنگین هزینه های ناشی از نظام آموزشی بر خانواده های کارگر و زحمتکش و تامین آموزش کیفی، برابر و رایگان برای همه به طوری که کالائی شدن آموزش و فشار بر اردوی کار و زحمت موجب محرومیت بخشی از کودکان از حق آموزش نشود.

21. تامین مسکن  امن و مناسب برای کارگران، ارائه کمک هزینه اجاره مسکن به کلیه خانواده های کارگری و زحمتکش فاقد مسکن به طوری که درآمد آن ها به زیر خط فقر سقوط نکند.

22. تامین ایمنی محل کار برای جلوگیری از سوانح محل کار. تشکل های کارگری برای نظارت و تضمین ایمنی محل کار باید کمیته های مستقل نظارتی تشکیل دهند تا با برقراری روند نظارت دائمی ایمنی محل کار تامین شده و از سوانح مرگباری که اکنون سلامت و زندگی کارگران را تهدید میکند جلوگیری شود.

23. پرداخت حقوق و دستمزد برابر به زنان با مردان برای کار برابر. منع قانونی و قابل تعقیب بودن تحمیل هر نوع سنت رسمی و عرفی مرد سالارانه بر زنان در محیط کار، منع جداسازی جنسیتی درمحل کار، تبعیض و یا اخراج به خاطر مواردی نظیررعایت پوشش، مرخصی زایمان و…

24. الغاء تبعیض و آپارتاید جنسیتی در استخدام ها که اولویت را به مردان متاهل و سپس به مردان در برابر زنان می دهد.

25. تامین مطالبات بازنشستگان که در اعتراضات پیاپی آن ها مطرح شده است شامل: رساندن حقوق و مستمری ها به بالای خط فقر، اجرای همسان سازی حقوق کلیه بازنشستگان سال های گذشته اعم از کشوری ، لشکری، فولاد، مخابرات با توجه به مدرک و سابقه  کار بازنشستگان.  متوقف شدن سیاست خصوصی سازی نظام بازنشستگی که دولت قصد دارد در پاسخ به بحران خود آفریده صندوق های بازنشستگی نظام بازنشستگی را در برنامه هفتم به طورکامل خصوصی کند.

26. شمول قانون کار بر کارگاه های خانگی که میلیون ها زن، دختر و کودک را در شرایط کاربردگی مورد بهره کشی وحشیانه قرار می دهند. نظارت بر اجرای شمول قانون کار برای کارگران زن و سایر کارگران کار خانگی و پوشش تامین اجتماعی برای همه آن ها.

27. منع کارکودکان زیر شانزده سال ، ممنوعیت بهره کشی و اشکال گوناگون تبعیض و سواستفاده از کودکان درهرسطح، اجرای اکید اصل تحصیلات اجباری برای همه کودکان  و نوجوانان تا هجده سال، منع خشونت در خانواده و جامعه علیه آن ها، پایان دادن به پدیده کودکان خیابانی، ایجاد فرصت های برابر برای همه کودکان در همه عرصه هائی که به رشد بدنی، فکری و فرهنگی آن ها مربوط است، تدوین قانون حمایت از کودکان با مشارکت تشکل های مدافع حقوق کودکان.

28. الغاء هر نوع تبعیض ملی، قومی، مذهبی و فرهنگی در استخدام، مزایا و پوشش بیمه های اجتماعی. برابری همه کارگران و مزد و حقوق بگیران متعلق به اقلیت های ملی، قومی، مذهبی و فرهنگی ایران بدون هیچ استثناء بر مبنای اصل حقوق برابر برای کار یکسان.

29. الغاء تبعیض دراستخدام کارگران مهاجر ساکن ایران، اعطای حق اقامت قانونی به آن ها و شمول بی اسثتثناء قانون کار و پوشش تامین اجتماعی برای آن ها، حق تحصیل کودکان و فرزندان آن ها در همه سطوح.

30. مخالفت با  ماجراجوئی در سیاست خارجی، نظامی گری، دخالت در جنگ های ارتجاعی منطقه ای که هزینه های عظیم و مستقیم آن به عموم مزد وحقوق بگیران منتقل می شود.

31. مخالفت با نسل کشی و آپارتاید دولت اسرائیل، دفاع از حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین .

32. حداکثر هشت ساعت کار در روز، دو روز تعطیل در هفته و سی روز مرخصی سالیانه با پرداخت حقوق برای همه مزد و حقوق بگیران کشور.

33. تعطیلی رسمی اول ماه مه هر سال با پرداخت حقوق و نیز حق همه کارگران برای برگزاری مراسم اول ماه مه در هر شکل( تجمعات، تظاهرات و گردهم آئی ها).

عملی ساختن این حداقل تغییرات برای جلوگیری از تباهی روحی و جسمی طبقه کارگر، فوری و حیاتی است.  تحقق این مطالبات در عین حال زمینه پیوند پیکار بخش های مختلف طبقه کارگر با همه جنبش های پیشرو و مترقی را فراهم ساخته و با پیوند پیکار برای آزادی و پیکار برای نان،  طبقه کارگر را به نیروی متحد کنندۀ  اکثریت عظیم مردم مبدل می سازد. در چنین روندی نیروهای پیشرو جامعه قادر خواهند بود تا در مبارزه مشترک  توان آن را بیابند که در راستای حکومتی از آنِ خود، با ارگان های قدرت خود، حکومتی بر پایه آزادی های بی قید و شرط سیاسی، دمکراسی فراگیر و سوسیالیسمی برخاسته از پائین، پیکارهای خود را گسترش دهند. راه دیگری برای خروج از بربریت سرمایه و استبدادهای رنگارنگ حامی آن وجود ندارد. در این رزم پرشور بر متن فریادهای رسای آزادی، دمکراسی و برابری در سراسر کشور، روز مبارزه جهانی کارگران مبارک باد.