وزارت امور خارجه جمهوری خلق چین اعتراض شدید و جدی خود را در رابطه با برنامه های آمریکا برای اسکان سامانه های موشکی میان برد تایفون در منطقه تا پایان سال 2024 اعلام کرد. این سامانه ها مجهز به دو نوع موشک هستند:
موشک های کروز “ریتون تاماهاوک” با برد پرواز تا 1800 کیلومتر و چند منظوره (ضد هوایی) مافوق صوت شبه بالستیک “ریتون اس ام -6 استاندارد” با برد پرواز تا 460 کیلومتر. اشاره می کنیم که تا پایان سال، نسخه جدید موشک” اس ام -6 بلوک آی.بی.” با برد 740 کیلومتر و سرعت بیش از 5 ماخ برای این مجموعه انتظار می رود.. سامانه های موشکی میان برد می تواند هم هواپیماهای نیروی هوایی ارتش ملی جمهوری خلق چین و کشتی های روی آب چینی و هم اهداف زمینی را هدف قرار دهد.
بدین ترتیب پنتاگون برای نخستین بار در 40 سال گذشته تصمیم به استقرار موشک های میان برد در منطقه آسیا و اقیانوسیه گرفته است. این امر به عنوان عنصری بازدارنده و مهار چین در تنگه تایوان تلقی می شود. با این وجود، این یک “بازدارندگی” بسیار عجیب و تعجب آور است. در حال حاضر ایالات متحده آمریکا مرحله فعال اجرای به اصطلاح طرح “آ2/آد” ( ضد دسترسی / ممنوعیت منطقه – منع دسترسی/منطقه، محدودیت و ممنوعیت دسترسی و مانور)– استراتژی های بازدارندگی از طریق ایجاد خطر بیش از حد را آغاز کرده است. از چنین “مهاری” تا یک جنگ بزرگ نیم گام است.
جمهوری خلق چین همچنین نگران دخالت ژاپن در فعالیت های بلوک نظامی “آکوس” (پیمان امنیتی سه جانبه بین استرالیا، بریتانیا، ایالات متحده آمریکا) در عرصه هایی مانند امنیت سایبری و فناوری های مافوق صوت است. به طور کلی، پکن با تشکیل اتحادهای «هندسه کوچک» در منطقه آسیا و اقیانوسیه و هرگونه تقابل بلوکی مخالف است. واشنگتن نیز در این عرصه نیز فعالیت بالایی را نشان می دهد.مدتهاست علاوه بر گفتگوی چهار جانبه امنیتی موجود (استرالیا، ایالات متحده آمریکا، هند و ژاپن)، در اوت 2023 مشارکت سه جانبه بین ایالات متحده آمریکا، ژاپن و کره جنوبی ظاهر شد.
در 11 آوریل سال جاری، آغاز “گفتگوی دریایی سه جانبه برای بهبود هماهنگی و واکنش جمعی بمنظور توسعه همکاری های دریایی” بین ایالات متحده، ژاپن و فیلیپین اعلام شد. در واقع هم اکنون، لوید آستین، رئیس پنتاگون با همکارانی از کشورهای عضو گروه منطقه‌ای جدید ضد چینی، تیم مرکب از همان ایالات متحده آمریکا، استرالیا، ژاپن و فیلیپین، جلسه‌ای برگزار کرد.
گسترش عرصه های مسئولیت ناتو به منطقه هند و اقیانوس آرام را فراموش نخواهیم کرد. کشورهای به اصطلاح چهار آسیا و اقیانوسیه: استرالیا، نیوزلند، کره جنوبی و ژاپن – به سمت عضویت رسمی در این ائتلاف حرکت می کنند. در سالهای 2022-2023 آنها قبلاً در اجلاس سران ناتو شرکت کرده بودند. از طریق سرهم بندی چنین ائتلافی، واشنگتن موقعیت های مساعدی برای خود در منطقه آسیا و اقیانوسیه ایجاد می کند تا به درگیری بزرگی دامن بزند.
در عین حال با در نظر گرفتن درس های جنگ اوکراین. تدارکات قبلی برای صحنه عملیات نظامی در حال انجام است و این جزیره با تسلیحات آمریکایی، از جمله 400 موشک ضد کشتی هارپون، اشباع می شود. تایوان خود خواستار گنجاندن این جزیره در زنجیره تامین محصولات دفاعی ایالات متحده آمریکا است.
مسلم است که بیم و نگرانی های پکن کاملا بحق هستند. آنطور که چخوف می گوید: اگر در آغاز نمایشنامه اسلحه ای به دیوار آویزان است، در پایان نمایشنامه باید شلیک کند. هدف واشنگتن این است که همانا او راحت‌ترین لحظه را برای «تیراندازی» انتخاب کند. وظیفه پکن ضمن سوق دادن و از پا در آوردن آمریکایی ها در حرکت اکراهی چنان عمل کند که لحظه مناسب برای آنها هرگز فرا نرسید.
منبع. موسسه راهبردهای سیاسی و اقتصادی بین المللی
