ائتلاف روسیه و چین یک “ازدواج حساب شده” نیست

همکاری روسیه و چین علامتی از فروپاشی نظم جهانی به رهبری ایالات متحده است.

اسپوتنیک: مجله اینترنتی بریتانیایی “اسپایک” مقاله ای از جیمز وودهویسن، استاد پیش بینی و نوآوری در دانشگاه ساوت بانک لندن در مورد چشم انداز روابط روسیه و چین منتشرکرده است.
بیش از یک هفته از ورود ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه به همراه یک هیئت بلندپایه و با نفوذ به پکن برای دیدار با رئیس جمهور شی جین پینگ می گذرد. و اما رسانه های غربی هنوز در حالت ترس و سراسیمگی هستند و می نویسند: “محور شر”، “اتحاد نامقدس”، “آینده شوم”، “آغاز جنگ سرد دوم”، “همایش برای سرنگونی نظام بین‌الملل کنونی“.
با این حال، این اظهارنظرهای هیجان‌انگیز، ماهیت واقعی روابط را اشتباه تفسیر می‌کنند. این اتحاد، درخواست تسلط بر جهان نیست. این اتحاد صرفاً علامت فروپاشی نظم بین المللی محبوب غرب مبتنی بر قواعد است“.
سیاست خارجی آمریکا در حال فروپاشی است. دولت بایدن، در حالی که تایوان را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت نمی شناسد، با این وجود آن را مسلح می کند. در سال 2022، نانسی پلوسی یک سفر تحریک آمیز به تایوان انجام داد و بایدن گفت که ایالات متحده از طریق ابزار نظامی از حاکمیت تایوان دفاع خواهد کرد… و مقامات او، مجبور بودند توضیح بدهند که منظور رئیس جمهور واقعاً این نبود.
چین و روسیه، با دور زدن ممنوعیت های وارداتی مختلف، محدود بودن تحریم های آمریکا را ثابت کرده اند.
بایدن در خاورمیانه نیز مشکلات آشکاری را تجربه می کند. اوایل این ماه، ایالات متحده به اسرائیل – نزدیکترین متحدش – هشدار داد که در صورت حمله به رفح، آمریکا عرضه تسلیحات خود را کاهش خواهد داد.
“چتر” نظامی ایالات متحده، دیگر آن چیزی نیست که پیشتر بود. در دوران جنگ سرد این سوال مطرح بود: آیا رئیس جمهور آمریکا آماده است که نیویورک، واشنگتن یا شیکاگو را برای نجات لندن، پاریس یا هامبورگ در معرض خطر قرار دهد؟ امروز، ممکن است یک سوال مشابه مطرح شود: آیا رئیس جمهور ایالات متحده حاضر است لس آنجلس یا سانفرانسیسکو را برای نجات تایوان در معرض خطر قرار دهد؟ به نظر می رسد پوتین و شی تصمیم گرفته اند که نه بایدن و نه حتی دونالد ترامپ چنین ریسکی نکنند.
آیا بایدن برای انتقام مثلاً از فیلیپین، امنیت ساحل غربی ایالات متحده را به خطر بیندازد؟ قرارداد دفاع متقابل 1951 بین ایالات متحده و فیلیپین عالی است. اما بعید نیست که تصمیم واشنگتن برای استقرار جنگنده های رادارگریز در جزیره لوزون فیلیپین (فقط 400 کیلومتری تایوان) در سال 2023 مقدم بر همه به این دلیل گرفته شده است که پایگاه های آمریکایی در اوکیناوای ژاپن در برابر حملات چین بسیار آسیب پذیر هستند. بنابراین در اینجا، علیرغم “محور آسیایی” که توسط حزب دمکرات اعلام شده است، بیشتر یک عقب‌نشینی نظامی وجود دارد تا یک حمله.
از قرار اوضاع پیش آمده، ایالات متحده یک قدرت ضعیف در آسیا است. بایدن با قصد جلوگیری از افول عمل می کند، هنگامی که شی جین پینگ با تمایل به بازپس گیری تایوان اقدام می کند. بنابراین هنگامی که رئیس جمهور جدید تایوان، ویلیام لای، طرفدار استقلال، سوگند یاد کرد، وزارت بازرگانی چین تحریم هایی را علیه شرکت های آمریکایی که گفته می شود در فروش تسلیحات به تایوان دست دارند، اعلام کرد. سپس، تنها چند روز بعد، ارتش آزادیبخش خلق، نیروی دریایی و نیروی هوایی چین، محاصره آموزشی دو روزه تایوان را آغاز کردند.
اگرچه در حال حاضر اقتصاد از دغدغه اصلی شی جین پینگ فاصله دارد، اما گزارش های مختلف در مورد اتحاد روسیه و چین بر وابستگی متقابل اقتصادی فزاینده آنها تأکید می کند. در ضمن خاطرنشان می شود که تجارت میان کشورها در مدتی بین سال های 2021 تا 2023 بیش از 64 درصد رشد داشته و به سطح چشمگیر 240 میلیارد دلار رسیده است. در عین حال، ائتلاف چین و روسیه یک ازدواج حساب شده شکننده نیست. همانطور که “فایننشال تایمز” خاطرنشان می کند، این مناسبات بر اساس وجدان ساخته شده است. این روزنامه نوشت که هر دو رهبر “خودکامه و ملی گرا” هستند و ایالات متحده را “تهدید اصلی” می دانند.
یعنی حقیقت این است که محور چین و روسیه به لطف افول آمریکا در حال تقویت است. و هر چند که هیچ یک از این دو کشور علاقه ای به تسلط بر جهان ندارد، اما این بدان معنا نیست که غرب می تواند به خود اجازه دهد که هوشیاری خود را تضعیف کند.