هموطنان گرامی!
در یک تصادف پر حاشیه و پر رمز و راز رئیسی منتخب مقام ولایت فقیه همراه با تنی چند از نزدیکان خود کشته شد. در اولین واکنش آقای خامنه ای و نزدیکانش بی تفاوت از کنار آن گذشتند و یک صدا گفتند که حادثه مهمی نبوده و بر اساس قانون اساسی انتخابات در موعد مقرر برگزار خواهد شد. به نظر می رسد خودی های رژیم هم به این نتیجه رسیده بودند که دولت امام صادقی ها به ریاست رئیسی اقتصاد و سیاست را به بن بست کشانده و احتمال بروز تنش و خیزش همگانی هر روز بیشتر می شود و اختلاف و ریزش در درون رژیم گسترش می یابد. در نتیجه رژیم درمانده نیاز به شوک عمیق و خرید زمان دارد که بتواند تنش را مدیریت کند. به هر رو کشته شدن رئیسی تا اندازه ای این شوک را در جامعه بوجود آورد و اندکی دیگر به رژیم فرصت داد.
رژیم که در سه سال گذشته بیش از پیش با عدم اقبال مردم درپای صندوق های رای روبروشده بود، سراسیمه و وحشت زده مقدمات گزینش از خودی ها را فراهم کرد. بیش از ۸۰ نفر که تعداد زیادی از آنها هیچگونه اعتباری در بین توده مردم ندارند ثبت نام کردند. شورای نگهبان ۶ نفر از آنان را برگزید تا بازیگر نمایشی باشند که مورد پسند و پذیرش مردم نیست و توده های زحمتکش که زیر فشار های شدید اقتصادی کمر خم کرده اند تمایلی به انتخابات و نمایش آن از خود نشان نمی دهند زیرا رژیم ولایت و منتخب آن هیچگونه برنامه ای برای آینده ندارند و خود یکی از عوامل بحران اقتصادی و سیاسی و حتی از مهره های مهم در جنایت علیه بشریت هستند. رژیم با تاکتیک جدیدی برای موجه جلوه دادن خود و به اصطلاح گرم کردن تنور انتخابات، “پزشکیان” چهره میانه رو اصلاح طلب را از صافی شورای نگهبان گذراند. تا از رای ملیت ها و نیروهای اصلاح طلب که سالهاست از گردونه سیاست بیرون انداخته شده اند، برای یک دوره زمانی دیگر سواستفاده کند و با اعلام شرکت بالای 50 درصد مردم در انتخابات به خود مشروعیت ببخشد. مشروعیتی که در انتخابات چند سال اخیر بخصوص در آخرین انتخابات مجلس شورای اسلامی بشدت ضربه خورده است.
هموطنان عزیز!
هیچکدام از جناح های رژیم آمادگی و توانایی آن را ندارند که این کشتی بی لنگر را کشتیبان باشند. استبداد و رژیم ولایت به شدت تنها مانده است. یکی از کاندیداها که اندکی عقبه اصلاحات ( پزشکیان ) دارد می گوید: نیازی به برنامه ندارد و مجری منویات رهبری خواهد بود، پنج کاندیدای دیگر که بنظر برخی از آنان پوششی هستند سخن تازه ای برای گفتن ندارند، آنچه مسلم است از مدت ها پیش مردم از امید بستن و اعتنا به صندوق رای گیری رژیم ولایت گذر کرده اند.
از روز های نخست پیروزی انقلاب درگیری و مبارزه میان طرفداران سنت گرای مذهبی از یکسو و طرفداران مدرنیته از سوی دیگر ماهیت اصلی تحولات در جامعه ایران را تشکیل می دهد. روشنفکران با اندیشه های گوناگون که خواهان دمکراسی، آزادی خواهی، عدالت اجتماعی و حق تعیین سرنوشت بودند، خواهان مدرنیته که بیشتر در جمهوری خواهی تجلی می یافت بودند و در تقویت آن کوشش می کردند. طیف دیگر سنت گرا ها بودند که با اندیشه های ارتجاعی خواهان حاکمیت اسلام بودند که بتوانند دزدی، ارتجاع، فساد، خود بزرگ بینی و خشونت را رواج دهند. این طیف خواهان مشارکت مردم در امور سیاسی، اقتصادی و اجتماعی نیستند. از آن رو به میزان مشارکت هم اهمیت چندانی نمی دهند و می خواهند با یکدست سازی (خالص سازی) حکومت به اصطلاح جامع اسلامی خود را زودتر برپا سازند. به همین خاطر با گزینشی کردن کاندیداهای ذوب در ولایت و نا دیده گرفتن خواست و اراده مردم، راه را برای اهداف خود هموار می کنند.
فرقه دمکرات آذربایجان که یکی از کهن سال ترین تشکل های سیاسی میهن است به دمکراسی، آزادی، عدالت اجتماعی و حق تعیین سرنوشت از راه انتخابات آزاد و عادلانه باور دارد و در همه این سال ها برای تحقق آن کوشیده و تلاش کرده است. ما بر این باوریم که بدون مشارکت مردم در سرنوشت خود گزینش، صندوق و دیگر شعار ها معنی نخواهد داشت. سیاست و جامعه در بن بست قرار گرفته اند، برای برون رفت از این شیوه حکومتی باید گذر کرد، این رژیم خود از موانع بزرگ در مسیر توسعه پایدار سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است. جبهه وسیعی از آزادی خواهان سراسر ایران بویژه همکاری و همبستگی واحد های ملی و نمایندگان سیاسی آنها می تواند زمینه مبارزات همگانی را فراهم خواهد ساخت و برای رسیدن به آزادی و دمکراسی و عدالت اجتماعی راه را هموار می سازد.
پیش به سوی اتحاد و همبستگی با همه نیروهای مردمی در گستره ایران
کمیته مرکزی فرقه دمکرات آذربایجان
تیرماه 1403
