گزیده ای از سخنرانی روز گذشته دکتر پزشکیان در مراسم رسمیت یافتن تحویل دولت: سپاسگذار لطف و تدبیر رهبر معظم انقلاب هستم که عرصه را بر مشارکت موثر ملت و رقابت معنادار تفکرات سیاست های متفاوت در چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری گشودند.
مردم آگاهانه در این میدان پا نهادند و با رای خود به تغییر، بار سنگینی را در این شرایط خطیر بر دوش این حقیر نهادند. آنان که به من یا به نامزدهای رقیب رای دادند و یا حتی از سر دغدغه مندی و نقد و اعتراض وارد عرصه انتخاب نشدند انتظار تحول را پیش روی نظام، من و دولت آینده نهادند که زمان پاسخگویی از امروز عملا آغاز می شود.
ما تنها با همگرایی و قانون گرایی در منظومه حکومت می توانیم از بحران ها و تنگناهای پیش روی کشور عبور کنیم و امیدها و انتظارات به حق مردم را پاسخ دهیم. یک جامعه همگرا و قانون مدار می تواند شاهد قدرتمند شدن حاکمیت و قدرت یابی بیشتر جامعه را آماده کند و نقش تعاملی برای پیشرفت و توسعه کشور را رقم بزند.
من و دولت آینده رسالت و مسئولیت مان تعهد به چشم اندازی است که رهبر انقلاب تعریف وسیاست های کلی است که ابلاغ فرمودند و قانون برنامه است که درمناظرات بر آن تاکید کردم.
موفقیت دولت در پاسخ مناسب به انتظارات مردم و ضرورت تحول و اصلاح امور کشور، توفیق نظام و نشانه دور اندیشی و اقتدار رهبر انقلاب است. از نظام حکمرانی کشور، نخبگان و نهادهای مدنی جریان های سیاسی و یکایک ملت شریف ایران می خواهم که دست به دست هم دهیم تا فضای احیای نشاط، امید و اعتماد امروز مردم برای آینده ایران پایدار بماند.
ظلم این است که عده‌ای از دوستان و جناح خود را داشته باشیم و مردم را نداشته باشیم. بارها گفته‌ام، در سلامت، شغل، جایگاه و تقسیم منابع، مراعات انصاف جز اصولی است که باید به آن پایبند باشیم. به مردم و مقام معظم رهبری تعهد می‌کنم که برای مردم جز انصاف و عدالت راهی دیگر را نپوییم. قول می‌دهیم که با تمام وجودمان به این مردم خدمت کنیم، قول می‌دهیم که در راه شهیدان و کسانی که در راه مملکت جان خود را فدا کردند، تا پای جان بایستیم. بازگشت کشور به جایگاه واقعی خود و عزت و افتخار، جز با وحدت و قانونگرایی امکانپذیر نیست.
از رهبر معظم انقلاب و ملت شریف ایران که خالق فرصت های نو برای سربلندی ایران هستند می خواهم مرا یاری کنند که بتوانم بخشی از نگرانی مردم را برای ایران کم کنم. من شریک دردهای مردم و پوینده راه پیشرفت و اعتلای ایران خواهم بود.
آقای پزشکیان در زمان انتخابات، بعد از انتخاب شدن و مراسم تنفیذ قول داده است، برپایه “وفاق ملی” و حمایت “رهبری نظام” کشور را از وضعیت ناهنجار فعلی نجات داده، از دردهای مردم بکاهد و کشور را در راه پیشرفت و توسعه قرار دهد. اما تا به حال راهکار مشخصی برای برون رفت از وضعیت فعلی ارائه نداده است. به قول مقامات رسمی کشور دولت چهاردهم با خزانه جارو شده و انبوهی از بدهی ها روبرو است. یک روز قبل از تنفیذ بر اساس نامه رسمی وزیر امور اقتصادی و دارایی اعلام کرد: «موجودی نقدی خزانه 10.5 هزار میلیارد تومان است که حدود 170 میلیون دلار می شود».
برای این که بدانیم این رقم به معنای واقعی کلمه برای خزانه کشوری مانند ایران در حکم “هیچ” است کافی است بدانیم طبق اعلام رییس سازمان اداری و استخدامی کشور در آبان سال گذشته و قبل از افزایش حقوق های امسال، دولت هر ماه 150 هزار میلیارد تومان حقوق و دستمزد به کارمندان می دهد. به عبارت بهتر، موجودی کنونی خزانه ای که دولت سیزدهم تحویل دولت چهاردهم می دهد، تنها برای دادن حقوق 2 الی 3 روز کارمندان دولت کفایت می کند.
به نوشته عصر ایران، حسن روحانی، رئیس جمهور اسبق، درباره وضع موجودی خزانه ای که به دولت رئیسی داد چنین گفته بود: ما خزانه را با چند میلیون دلار گرفتیم و با “چند میلیارد دلار” تحویل دادیم.
اصلاً از آن چند میلیارد دلار را چشم می پوشیم؛ خود دولت سیزدهم همواره مدعی بود توانسته است فروش نفت و درآمدهای ناشی از آن و سایر صادرات و درآمدهای داخلی را به چند برابر دولت قبلی برساند ولی برغم آن همه ادعا، خزانه ای با 170 میلیون دلار تحویل داده است. اینجاست که باید پرسید ثمره و نشانه آن همه درآمد و ادعای موفقیت های شگرف اقتصادی کجاست؟ سر سفره مردم که نیست! در خرانه هم که نیست! پس کجاست؟!
و باز از طنزهای تلخ روزگار این که پزشکیان در روزی دولت را تحویل گرفت که به دلیل ناتوانی دولت سیزدهم در تأمین برق، کشور را برای صرفه جویی تعطیل کرده بودند و پزشکیان کشوری به معنای واقعی کلمه، “تعطیل” تحویل گرفته با خزانه‌ای که از بس که خالی است صدا در آن می‌پیچد.
با این همه با تسلط ساختار سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی حاکم بر کشور، تحقق ادعا های آقای پزشکیان (کم کردن درد مردم، وفاق ملی، توسعه و پیشرفت کشور و …) دور از ذهن است.
