انتخابات ریاست جمهوری ونزوئلا: نیکلاس مادورو پیروز شد. لئونید ساوین/ ترجمه. کاوه آیلین

کمپین انتخاباتی پرتنش، پیروزی دیگری را برای چاویستاها به ارمغان آورد

در 28 جولای، در روز هفتادمین سالگرد تولد هوگو چاوز، انتخابات ریاست جمهوری در ونزوئلا برگزار شد. علیرغم تمامی ترفندها و چاره اندیشی های مخالفان، نیکلاس مادورو مورو، رئیس جمهور کنونی، نامزد حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا و قطب بزرگ میهنی، اکثریت آرا را به دست آورد.

در آغاز، اپوزیسیون پراکنده بود و ماریا کورینا ماچاد موفق ترین نامزد طرفدار غرب،که نماینده محافل بورژوایی بود، به موجب حکم دادگاه اجازه شرکت در انتخابات را نداشت. ادموندو گونزالس، دیپلمات بازنشسته جایگزین او شد، که در ونزوئلا با نام پدربزرگ، یعنی بایدن که از زوال عقل رنج می برد. شناخته می شود.

با این وجود، مخالفان در هفته گذشته توانستند نیروهای خود را بسیج کنند. در آخرین روز مبارزات انتخاباتی، تظاهرات بزرگ مخالفان در کاراکاس با حضور تقریباً 250 هزار نفر برگزار شد، هرچند خود مخالفان از یک میلیون نفر صحبت کردند. در همان زمان اعلام شد که مقامات نتایج انتخابات را جعل خواهند کرد و تعدادی از کشورهای غربی و در درجه اول آمریکا اعلام کردند که انتخابات را به رسمیت نمی شناسند.

همچنین روابط با برخی از کشورهای آمریکای لاتین نیز – کلمبیا، آرژانتین و حتی برزیل بحرانی شد، زیرا روز قبل نیکلاس مادورو گفته بود که سیستم رأی گیری در ونزوئلا (از نظر فنی این تأیید الکترونیکی و مشارکت فیزیکی است که عملاً امکان تقلب در رأی را از بین می برد) از این کشور ها بهتر است.

روند رای گیری با آرامش برگزار شد، امنیت در مناطق رای گیری تامین شد و اکثریت شهروندان کشور به طور سنتی در نیمه نخست روز رای دادند. بر اساس نتایج اولیه، مادورو بیش از 50 درصد آرا را به دست آورده بود. ساعت رای گیری در ونزوئلا از شش صبح تا شش بعد از ظهر است. با این حال، تا ساعت نه شب نتایج هنوز مشخص نبود و موج دیگری از اطلاعات نادرست از سوی مخالفان و رسانه های غربی آغاز شد.

 ماریا کورینا از هواداران خود خواست به پای صندوق های رای مناطق بروند و در برخی از این مناطق از جمله کاراکاس گروه هایی از تحریک کنندگان ظاهر شدند. در واکنش به آن، هواداران مادورو و همچنین مهمانان خارجی به سمت کاخ میرافلورس رفتند تا حمایت قاطع خود را از مادورو نشان دهند.

در حالی که همه منتظر اعلام نتایج انتخابات بودند در کمیسیون انتخابات مشکل ایجاد شده بود. در نهایت چند دقیقه پس از نیمه شب، رئیس کمیسیون گفت که این تاخیر به دلیل حمله به سیستم انتقال داده ها از شعب اخذ رای بوده که شمارش آرا را با مشکل مواجه کرده بود.

نیکلاس مادورو 2/51 درصد و ادموندو گونزالس 44.2 درصد آرا را کسب کردند. بقیه نامزدها در مجموع حدود 10 درصد را بدست آوردند. این اطلاعات پس از شمارش 80 درصد آرا منتشر شد. این اعلامیه با شادمانی پرشور هزاران نفر از هواداران مادورو در خارج از کاخ ریاست جمهوری مواجه شد که بسیاری از آنها به رقص و پایکوبی پرداختند.

 بعد از جشن، حدود ساعت دو بامداد، مردم پراکنده و متفرق شدند. اوضاع در کاراکاس به طور کلی آرام بود. اگر پیامدهای ژئوپلیتیکی انتخابات را ارزیابی کنیم، آنگاه این پیامدها نه تنها برای ونزوئلا و آمریکای لاتین، بلکه برای کل جهان اهمیت دارد. سیاست و خط مشی چندقطبی که 25 سال پیش توسط هوگو چاوز آغاز شد، ادامه خواهد یافت.

 ونزوئلا به طور مستقیم بصورت پاشنه آشیل ایالات متحده آمریکا و به عنوان سنگر مقاومت در برابر امپریالیسم باقی خواهد ماند. همکاری با سایر کشورهای محور خیر، آنطور که هوگو چاوز ایران، کره شمالی و روسیه را نامید، ادامه خواهد یافت. و در شرایط قطبی‌ شدن سیاسی در ایالات متحده آمریکا و افول فراآتلانتیک، کاراکاس فعال‌تر در پروژه‌های ژئوپلیتیکی جایگزین شرکت خواهد کرد. متقابلا، واشنگتن و بروکسل احتمالا تحریم های جدیدی را اعمال خواهند کرد، اما بعید است که این امر مانع از اقدامات سیاسی قاطع تر مقامات بولیواری شود.

منبع. موسسه فرهنگ راهبردی