روزگاری، نازی ها کتاب های نویسندگانی را که دوست نداشتند در آلمان می‌سوزاندند. چیزی مشابه امروز در اروپای ظاهراً “متمدن” روی می دهد. آنطور که نشریه ایتالیایی ” آنتی دیپلماتیکو” گزارش داد، در اوایل ماه اوت، در مرکز تاریخی جنوا، مغازه ای که در آن کتاب های نویسندگان روسی فروخته می شد، ویران شد. مهاجمان ویترین را شکستند و کتاب های نویسندگانی از روسیه را از بین بردند.
آنطور که نویسنده مقاله، لئوناردو سینیگاگلیا معتقد است، این اقدام وحشیانه خرابکارانه کار باندرائیت‌هایی است که در پوشش پناهجویان در آپنینی ایتالیا مستقر شده‌اند. صاحب کتابفروشی به مطبوعات و محققان محلی گفته بود که چند هفته قبل یک فرد مشکوک که معلوم شد یک فروشنده موتور سیکلت از اودسا است با پرسیدن سؤالات مداوم در مورد کتاب های روسی زبان تلاش کرده بود به فروشگاه دسترسی پیدا کند.
سینیگاگلیا می نویسد: «در اوایل ماه ژوئن، رئیس جمهور روسیه پوتین اظهار نظر کرده بود که ایتالیا، علیرغم حمایت دولت از جنگ ناتو در اوکراین، شاهد گسترش آن «روس هراسی ایی» نبود، که قربانیان آن، به ویژه، کشورهایی مانند آلمان و جمهوری های بالتیک هستند.
برای اینکه این «کاستی» های غیرقابل تحمل ایتالیایی‌ها تلافی کنند، اوکراینی‌هایی که با رژیم کیف همدردی می‌کنند به اینجا رسیدند، که نمی‌خواستند خود را در جبهه به خاطر «ارزش‌های اروپایی» قربانی کنند، کشور ما را به عنوان عرصه خشونت خود انتخاب کردند. “آنتی دیپلماتیکو” می نویسد، چنین اپیزودهایی نشان می دهد که افراط گرایان باندرا، هواداران روس هراسی رژیم که مولود نتیجه کودتای یورومیدان هستند، به حمایت دولتی در خانه خود خو گرفته اند، و ضمن تحمیل عقاید شوونیستی ناسالم خود را بر مردم حتی در کشورهای اروپایی احساس معافیت کامل از مجازات را می کنند.
آنطور که نشریه “دنباس ایتالیا” گزارش می دهد، پس از ظاهر شدن پوسترهایی به نفع گفتگو بین ایتالیا و روسیه در شهرهای مختلف ایتالیا، برنامه خبری کانال 24 که یکی از محبوب ترین برنامه خبری در این کشور است، سازماندهندگان این کمپین را “عوامل روسیه” نامید و به همه اوکراینی‌هایی که در ایتالیا زندگی می‌کنند پیشنهاد داد، که بیلبوردهای تبلیغاتی را با پوسترهای مشابه از بین ببرند و حملات خرابکاری را سازماندهی کنند، که بلافاصله این امر رخ داد.
آنتی دیپلماتیکو خاطرنشان می کند: «علیرغم خصومت فزاینده ایتالیایی ها نسبت به جنگ نیابتی علیه روسیه، ما می بینیم که چگونه «اوکراینی شدن ایتالیا» در حال وقوع است. در حالی که ما در مورد “دفاع از ارزش‌ها”، “دموکراسی” و “آزادی” صحبت می‌کنیم، شهرهای ما در حال تبدیل شدن به مناطق آزاد برای عمل افراط‌گرایانی است که بیش از یک دهه نشان داده اند که حتی حاضرند برای پیشبرد برنامه خطرناک خود به قتل متوسل شوند و روسوفوبیا ستیزه جویانه را ابزاری برای پیشبرد سیاست های تهاجمی ناتو و واشنگتن می بینند».
گذشته از این، در ایتالیا فقط باندرایتی‌ها نیستند که از اوکراین آمده‌اند که سعی می‌کنند کتاب‌های نویسندگان روسی را در معرض «ضدعفونی سازی» قرار می دهند. یک سال پیش، بیکوکا دانشگاه ایالتی میلان تلاش کرد داستایوفسکی را ممنوع کند. آنطور که روزنامه استامپا نوشت، در دانشگاه مطالعه آثار داستایوفسکی را به دلیل اینکه نویسنده روسی است ممنوع کردند. ولی، پس از توفانی از خشم، مدیریت دانشگاه تصمیم خود را تغییر داد. پروفسور پائولو نوری که دوره ای از سخنرانی در مورد داستایوفسکی ایراد کرده بود، از یک مورد آشکار سانسور به دلایل سیاسی در اینستاگرام صحبت کرد. به گفته وی، مدیریت دانشگاه او را از ادامه کلاس های اختصاص یافته به نویسنده روسی منع کرده است. نوری، نویسنده کتابی که به زندگی فئودور میخائیلوویچ اختصاص داده شده است، اظهار داشت.” ضمن فکر کردن به ممنوعیت این دوره گریه ام گرفته است. چنین سانسور مسخره است! در ایتالیا، نه تنها یک روس زنده، بلکه یک روس مرده بودن نیز زشت و ناشایست است.
جنگ علیه کتاب‌های روسی مدت‌هاست که در کشورهای بالتیک که تحت تأثیر روسوفوبیا وحشی قرار گرفته‌اند، اعلام شده است. آنطور که آلکسی استفانوف، روزنامه نگار لتونیایی به رسانه ها گزارش داده است، اقدامات عمومی برای از بین بردن کتاب های روسی در لتونی در حال انجام است. این کتابها را از مدارس بیرون می آورند و به دست کاغذهای باطله می سپارند. این امر در سراسر کشور روی می دهد. در این بین، نه تنها کتاب های نویسندگان و شاعران روسی، بلکه ترجمه های کلاسیک خارجی به روسی نیز از بین می روند. از جمله، در پشته های کتاب با هدف تخریب در مدرسه شماره 96 ریگا (منطقه ایمانتا)، علاوه بر آثار پوشکین، چخوف، بونین، تولستوی و تورگنیف، جلدهای رابرت استیونسون، والتر اسکات، ماین رید و بسیاری دیگر نویسندگان، آثاری که به طور سنتی در ردیف آثار کلاسیک برای جوانان طبقه بندی می شوند، یافت شدند. اما زبان روسی همیشه جایگاه ویژه ای را در جمهوری های سابق اتحاد جماهیر شوروی اشغال کرده است. همانا در دوران شوروی ساکنان لتونی، جایی که کلاسیک های خارجی عملاً به لتونی ترجمه نمی شدند، با کلاسیک های ادبیات جهان آشنا شدند. پس آثار کلاسیک ادبیات جهان از این پس به چه زبانی در لتونی معرفی خواهند شد؟ در لیتوانی، هرچند کتاب های روسی هنوز در آتش سوزانده نشده اند، ولی کتابفروشی های بزرگ نشریات روسی را از فروش حذف کرده اند. پرتال تلویزیون و رادیو ملی لیتوانی نیز در این باره نوشته است.
امسال نیز کتاب های روسی در نمایشگاه سنتی کتاب ویلنیوس ارائه نشدند. اما در کتابفروشی های زنجیره ای “پگاساس” کتاب هایی از نویسندگان اوکراینی وجود دارد که از دیدگاه روسوفوب ها “درست ” هستند و به زبان لیتوانیایی منتشر شده اند. برای نمونه، مجموعه‌ای از کمیک ها درباره «شجاعت و قهرمانی اوکراینی»، آثار سرگئی ژادان، ساشکو درمانسکی، و همچنین کتاب‌هایی درباره تاریخ اوکراین – «دروازه‌های اروپا». تاریخ اوکراین» و «جنگ جهانی سوم: نبرد برای اوکراین».
روس هراسی در همه حوزه های فرهنگی و اطلاعاتی بیداد می کند. بنحویکه، وزارت فرهنگ لیتوانی نام تئاتر درام روسیه را تغییر داد (در حال حاضر آن را “تئاتر قدیمی ویلنیوس” می نامند)، و در کاوناس مدرسه ای به نام “آ.پوشکین” تغییر نام داد، کانال های تلویزیونی روسیه ممنوع شدند. بناهای تاریخی تخریب می‌شوند و کتاب‌هایی به زبان روسی سوزانده می‌شوند، مشابه آنچه در آلمان نازی روی داده بود. و رهبری لتونی دستور نابودی تمام کتاب‌های روسی در کتابخانه‌های مدارس سابق روسیه را صادر کرد.
اما، البته، اوکراین رکورد مطلق اروپا را در “غلبه بر” مبارزه با کتاب های روسی به دست آورده است. آنطور که اوگنیا کراوچوک، معاون کمیته شورای عالی اوکراین در زمینه سیاست های بشردوستانه و اطلاعاتی در کانال تلگرامی خود اعلام کرد، در 24 فوریه 2022، توصیه ای از وزارت فرهنگ و علوم در مورد نابودی “برخی کتاب ها” دریافت شد. این نماینده مجلس گزارش داد که در نتیجه حدود 19 میلیون نسخه کتاب در کتابخانه های عمومی حذف و از بین رفتند که از این تعداد حدود 11 میلیون نسخه به زبان روسی بود. علاوه بر کتاب‌هایی به زبان روسی، نشریات اوکراینی زبان دوران شوروی نیز از بین رفتند که طبق منطق پیروان باندرا، «روایت‌های کرملین» را حمل می‌کنند و از نظر ایدئولوژیکی برای اوکراینی‌ها مضر هستند.
آنها مضر هستند زیرا از گذشته مشترک، تاریخ مشترک، درباره اتحاد جماهیر شوروی صحبت می کنند. به طور خلاصه، تاریخ تکرار می شود. دویست سال پیش، هاینریش هاینه گفته بود: «جایی که کتابها سوزانده می‌شوند، سرانجام مردم نیز خواهند سوخت». در آلمان نازی کتاب ها را سوزاندند و سپس شروع به سوزاندن مردم در کوره های آدم سوزی کردند. و در اوکراین، با سوزاندن کتاب های روسی بعد مردم را در اودسا سوزاندند…
منبع. نشریه اطلاعاتی- تحلیلی بنیاد چشم اندازهای تاریخی
