محمد درویش، فعال محیط زیست، از عملکرد ستاد احیای دریاچه ارومیه به شدت انتقاد کرد و گفت: “با وجود صرف یک و نیم میلیارد دلار برای احیای دریاچه، این دریاچه همچنان در شرایط ترسالی خشک است.” وی هشدار داد که خشک شدن دریاچه ارومیه منجر به تشدید ریزگردهای نمکی خواهد شد که می‌تواند آسیب‌های جدی به اراضی کشاورزی و منابع آبی، به ویژه در شرق دریاچه و در قلمرو استان آذربایجان شرقی، وارد کند. این مسئله می‌تواند موج مهاجرت‌ها را افزایش دهد و هزینه‌های درمانی ناشی از بیماری‌های ریوی و سایر مشکلات سلامتی را نیز بیشتر کند.
درویش تأکید کرد که اقدامات ستاد احیا به هیچ یک از اهداف مصوب خود نرسیده است، از جمله کاهش وسعت اراضی کشاورزی که به‌جای آن، در دولت سیزدهم این اراضی حتی افزایش یافته است. وی با اشاره به بارندگی‌های سال آبی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ که ترسالی بی‌سابقه‌ای را به همراه داشت، اذعان داشت که علی‌رغم این بارندگی‌ها، سطح آب دریاچه همچنان کاهش یافته و به ۱,۲۷۰.۴۶ سانتی‌متر رسیده است؛ ۵۴ سانتی‌متر کمتر از زمان آغاز به کار دولت سیزدهم.
وی همچنین با انتقاد از مدیریت‌های پیشین، به نقش دانشگاه صنعتی شریف و مسعود تجریشی، دبیر اجرایی ستاد احیای دریاچه ارومیه، اشاره کرد که در طول ۸ سال نتوانسته‌اند به اهداف احیا برسند. این ناکامی‌ها، به گفته درویش، به ایجاد ناامیدی گسترده در بین مردم منجر شده است.
او تأکید کرد که خشک شدن دریاچه نه تنها به تشدید ریزگردهای نمکی و افزایش دمای منطقه منجر خواهد شد، بلکه نیاز اقلام زراعی به آب را نیز افزایش می‌دهد، که این مسئله خود موجب وخیم‌تر شدن شرایط خشکسالی می‌شود.
درویش با این حال، بر این باور است که هنوز امید به احیای دریاچه وجود دارد، به شرطی که به سمت بهره‌برداری از انرژی‌های تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و تقویت زیرساخت‌های گردشگری طبیعی و فرهنگی حرکت کنیم.
