شهرستان چوار حدود ۱۲ هزار نفر جمعیت دارد که بیشتر این جمعیت در مرکز شهرستان متمرکز هستند. چوار صنعتی‌ترین شهر استان ایلام است و متأسفانه طی سال‌های گذشته موارد خودکشی به دلیل مشکلات معیشتی بسیار زیاد بوده؛ به طوری‌که فقط در یک کارخانه، ۶ مورد اقدام به خودکشی کرده اند.
نایب رئیس شورای شهرستان چوار به مشکلات زیرساختی این شهرستان اشاره کرد و گفت: چوار به عنوان شهری صنعتی و همجوار با شرکت پتروشیمی بیشترین آمار فقر و بیکاری را دارد و حتی از داشتن پارکی برای تفریح مردم نیز محروم است.
علی فتح‌اللهی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا گفت: شهرستان چوار حدود ۱۲ هزار نفر جمعیت دارد که بیشتر این جمعیت در مرکز شهرستان متمرکز هستند. چوار صنعتی‌ترین شهر استان ایلام است و متأسفانه طی سال‌های گذشته موارد خودکشی به دلیل مشکلات معیشتی بسیار زیاد بوده؛ به طوری‌که فقط در یک کارخانه، ۶ مورد اقدام به خودکشی داشته‌ایم که برخی از آن‌ها خوشبختانه نافرجام بوده‌اند. همچنین امسال ۳ مورد اقدام به خودکشی نافرجام داشتیم که مربوط به کارگران پروژه‌ای ارغوان گستر بودند. این کارگران نیز به دلیل مشکلات ناشی از بیکاری و مشکلات معیشتی به این اقدام دست زده‌اند.
وی افزود: دو شرکت پتروشیمی در استان مشغول به فعالیت هستند. یکی پتروشیمی ایلام و دیگری ارغوان گستر که در چوار قرار دارد. بیش از ۱۰۰ کارگر در رشته‌های مختلف تخصصی مثل برق و داربست که هرکدام چهار تا پنج سال در این پروژه کار کرده‌اند و برخی از این کارگران به امید داشتن کار، تسهیلات گرفته و بدهکار قسط‌ها هستند.
عضو شورای شهر چوار ادامه داد: اخیراً همین افرادی که اخراج شده بودند، به‌طور مسالمت‌آمیز مقابل پتروشیمی تجمع کردند، اما دادستان چوار دستور بازداشت ۸ نفر از این کارگران را صادر کرد.
وی افزود: هر ایرانی حق دارد هر کجای این کشور که شرایط کار برایش مهیا می‌شود، کار کند. ولی عادلانه نیست که جوان چواری که فاصله پتروشیمی با شهرش فقط ۲۰۰ متر است بیکار باشد و فردی از آن سوی کشور بیاید و در این شرکت مشغول به کار شود. وقتی تبعات این پتروشیمی، مثل آلایندگی هوا و پساب و پسماند، برای مردم چوار است، باید استخدام در این پتروشیمی در اولویت مردم همین شهر باشد. مدام اعلام می‌کنند افراد متخصص را از نقاط دیگر می‌آوریم، آیا برای مشاغلی مثل مستخدم و آبدارچی هم تخصص لازم است که از نقاط دیگر کشور منتقل شوند؟
کمتر از ۳۰ درصد از نیروهای پتروشیمی چوار بومی هستند.
فتح‌اللهی افزود: این پتروشیمی بالغ بر ۲۰۰۰ نفر نیروی کار، اعم از رسمی، پیمانی و شرکتی دارد اما کمتر از ۳۰ درصد این کارگران بومی هستند و متأسفانه همیشه به جای استخدام، اخراج بومی‌ها را در اولویت قرار می‌دهند. به جز این پتروشیمی، یک پالایش گاز و فاز دوم پالایش گاز هم در منطقه راه‌اندازی شده است، اما متأسفانه آن‌ها هم از نیروی بومی به‌ندرت استفاده می‌کنند و بیشترین نیروهایشان غیربومی هستند.
نایب رئیس شورای شهر چوار با اشاره به اینکه اینجا بیشتر جوانان بیکار هستند، افزود: متأسفانه شاهد استخدام‌های سفارشی نمایندگان مجلس و مسئولان هستیم، به ویژه آن‌هایی که با مسئولان پتروشیمی در ارتباط هستند و به راحتی افراد خودشان را در این شرکت جذب می‌کنند. آن هم پتروشیمی‌ای که چندین سال است حتی فکری برای پساب خود نکرده و به راحتی آن را به منابع آب‌های زیرزمینی منطقه نفوذ می‌دهد و مردم از همین منابع آبی آلوده استفاده می‌کنند.
افراد فقیر مجبور به استفاده از آب آلوده هستند.
وی افزود: کیفیت آب به قدری پایین است که مردم برای مصارف شرب از آب چشمه‌های اطراف شهر چوار استفاده می‌کنند و یا به شهرستان ایوان که تقریباً ده دقیقه با این شهرستان فاصله دارد، می‌روند تا آب مورد نیازشان را تأمین کنند. افرادی که وسیله نقلیه ندارند یا فقیرند مجبورند از همین آب آلوده برای مصارف شرب استفاده کنند که موجب بیماری‌های گوارشی آن‌ها می‌شود.
وی گفت: بارها برای مشکل آب اعتراض کرده‌ایم، ولی اداره محیط‌زیست به پشتوانه همین اعتراض‌های مردمی به پتروشیمی اعلام می‌کند که پساب را در زمین رها کرده‌اید و به سفره‌های زیرزمینی که محل تأمین آب شرب مردم است، نفوذ کرده است و مبلغی به عنوان جریمه از این شرکت دریافت می‌کند که با این اقدام مشکلی از ما حل نمی‌شود. بوی نامطبوع آب به خصوص در زمستان‌ها که پساب‌های پتروشیمی را همراه با باران رها می‌کنند، بسیار آزاردهنده می‌شود.
پتروشیمی فقط ضرر و زیانش برای مردم چوار است.
عضو شورای شهر چوار در ادامه گفت: این شهر با وجود ۴۷ کیلومتر مرز مشترک با عراق و قرار گرفتن در مسیر زائران اربعین، و با اینکه یک شهر صنعتی است، حتی یک پارک مناسب برای تفریح خانواده‌ها در آخر هفته ندارد. پتروشیمی هم که فقط ضرر و زیانش برای مردم این شهرستان است و در قبال مسئولیت‌های اجتماعی هیچ اقدامی برای رفاه حال این مردم انجام نمی‌دهد.
وی گفت: حق آلایندگی به اداره مالیات پرداخت می‌شود و هر ارگانی که زور بیشتری دارد، سهم بیشتری برمی‌دارد. چرا باید بخشی از حق آلایندگی چوار به شهرستان دهلران که حدود ۲۱۰ کیلومتر با پتروشیمی فاصله دارد و هیچ آلاینده‌ای در آسمان این شهر وجود ندارد، تعلق بگیرد؟
وی افزود: شهرداری ایلام با همه درآمدها و ساخت‌وسازهایش به عنوان مرکز استان چرا باید در سهم آلایندگی چوار سهیم باشد؟ البته به ما هم حق آلایندگی می‌دهند، ولی مبلغ آن بسیار ناچیز است. متأسفانه حق آلایندگی را بر حسب سرانه جمعیت تقسیم کرده‌اند و جمعیت ایلام قطعاً به عنوان مرکز استان بیشتر است و حق آلایندگی بیشتری دریافت می‌کند.
نایب رئیس شورای شهر چوار افزود: در قانون قید شده که صنایع نسبت به جوامع پیرامون خود مسئولیت‌های اجتماعی دارند که هر ساله باید مبالغی را برای آن جوامع هزینه کنند. اما مسئولیت اجتماعی پتروشیمی چوار در حد تهیه چند کیف، دفتر و خودکار در ابتدای سال تحصیلی برای دانش‌آموزان روستاها تعریف شده است.
فتح‌اللهی ادامه داد: بارها از مدیران شرکت پتروشیمی چوار درخواست کرده‌ایم تعدادی وسیله بازی برای کودکان تهیه کنند، اما اهمیتی نداده‌اند. هر جلسه‌ای که با مدیران گذشته و کنونی داشته‌ایم، بدون نتیجه و خروجی بوده است. بارها برای زمینی که کنار پتروشیمی و به عنوان میدان است درخواست داده‌ایم که آن را به فضای سبز و شهر بازی برای رفاه حال مردم شهرستان احداث کنند. ولی این کار انجام نشده و متأسفانه همان میدان نیز پر از نخاله‌های ساختمانی و زباله شده است.
وی افزود: شهرستان چوار در مسیر اربعین قرار دارد و هر ساله خدمت‌گزار و میزبان زائران است. مسئولان زیادی از این شهرستان عبور می‌کنند و شرایط اسفناک آن را از نزدیک می‌بینند. امیدوارم گامی در راستای آبادانی این شهرستان محروم برداشته شود.
عضو شورای شهر چوار ادامه داد: در سال ۱۳۶۵ در بمبارانی که در زمین فوتبال این شهرستان اتفاق افتاد، ۱۵ نفر شهید شدند. حتی مشتی چمن هم به یاد آن شهدا در آن زمین فوتبال نکاشته‌اند.
ساختمان درمانگاه چوار متعلق به قبل از انقلاب است.
وی افزود: شهری با وزنه‌برداران نامی هنوز سالن مناسبی برای این رشته ورزشی ندارد و خانواده‌ها از تأمین لباس ورزشی برای فرزندان با استعدادشان عاجزند. ساختمان درمانگاه این شهر هم برای قبل از انقلاب است و هنوز بازسازی نشده است. مردم چوار برای کشیدن دندان هم باید به مرکز استان بروند. همین پتروشیمی چرا یک درمانگاه برای رفاه حال این مردم نمی‌سازد؟ اصلاً برای کارمندان خودشان بسازند که مردم نیز بتوانند از خدمات درمانی آنجا استفاده کنند. هزاران خدمات درمانی می‌توانند ایجاد کنند چرا که منابع مالی دارند.
نایب رئیس شورای شهر چوار گفت: نفت و گاز را می‌فروشند، اما حاضر نیستند برای رفاه حال مردم قدمی بردارند. در گرمای تابستان، به دلیل فلر پتروشیمی، بسیاری حاضرند کولر را خاموش کنند تا بوی نامطبوع فلر وارد خانه‌هایشان نشود
. وی افزود: هم اکنون نام 90 شرکت پتروشیمی به عنوان زیر مجموعه پتروشیمی مادر در چوار پیشنهاد شده است و مردم هم اعلام آمادگی کردند که هرکجا خواستند زمین در اختیارشان قرار خواهند داد. اما با راند و نفوذ متاسفانه پارکی که خوراکش را از پتروشیمی چوار باید تامین کند را در شهرستان مهران با 90 کیلومتر فاصله احداث کرده اند. وی ادامه داد: این اقدام شان از همه نظر توجیه اقتصادی ندارد ولی به علت نفوذ عده ای برای فروش زمین هایی که دارند، کلنگ شهرک صنعتی را در مهران بر زمین زدند. وی افزود: وقتی آلودگی آب و هوای شرکت صنعتی برای مردم شهرستان چوار است چرا شرکت های زیر مجموعه آن که هیچ آلودگی برای منطقه ندارند و از نظر اقتصادی هم برای صاحبان شرکت مقرون به صرفه نیست را می خواهند در شهرستان مهران احداث کنند؟ چرا نمی گذارند دست مردم این شهر در این شهرک صنعتی بند شود.
